Month: September 2009

Η «επιχείρηση» στρατολόγησης νέων μελών από τις φοιτητικές παρατάξεις βρίσκεται στο ζενίθ αυτές τις μέρες. Έμπειρα παλιά μέλη προσεγγίζουν πρωτοετείς φοιτητές που πηγαίνουν στις γραμματείες των ΑΕΙ για την εγγραφή τους και τους προσφέρουν διευκολύνσεις για τις σπουδές τους, εξόδους και παρέα.

Οι 18χρονοι που βγαίνουν από τον σταθμό «Βικτώρια» και κατευθυνόμενοι προς την ιστορική ΑΣΟΕΕ της Πατησίων (νυν Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών) δεν θα πρέπει να ανησυχήσουν εάν τους πλησιάσει κάποιος καλοπροαίρετος νεαρός για να τους πιάσει κουβέντα. Το πιθανότερο είναι ότι ο νεαρός ανήκει σε μία από τις φοιτητικές παρατάξεις του πανεπιστημίου και… ρίχνει τα δίχτυα του προς αλίευση νέων μελών μεταξύ των πρωτοετών φοιτητών. «Καλά», θα ρωτήσει κάποιος, «πώς ο φοιτητοπατέρας αναγνωρίζει τον πρωτοετή στον σταθμό του Ηλεκτρικού;». Το σήμα κατατεθέν είναι ο μεγάλος κίτρινος φάκελος, που περιέχει την ακτινογραφία θώρακος, που όλοι οι πρωτοετείς οφείλουν να προσκομίσουν στη γραμματεία της σχολής για να εγγραφούν. Τον τρόπο αυτό στρατολόγησης νέων μελών περιέγραψε ο έμπειρος φοιτητής Ηλίας Χ., μιλώντας χθες στην «Κ» για το κωμικοτραγικό κυνηγητό πρωτοετών στο οποίο επιδίδονται αυτές τις ημέρες των εγγραφών στα ΑΕΙ οι παρατάξεις. «Ανάλογα καρτέρια στήνονται και στον σταθμό του μετρό στην Ακαδημία, και στις στάσεις των αστικών λεωφορείων κοντά στη Νομική Σχολή» προσθέτει ο συνομιλητής μας.

Βέβαια, το μεγάλο παιχνίδι γίνεται στις εισόδους των σχολών. «Με πλησίασαν δύο φοιτητές. Ο ένας ήταν της ΠΑΣΠ, ο άλλος της Πανσπουδαστικής. Ήταν ευγενικά παιδιά. Όμως, προτίμησα τον δεύτερο διότι ο πρώτος μου το ’παιξε … μάγκας, επειδή -λέει- θα ανήκει στο επόμενο κυβερνών κόμμα» μου λέει ο Δημήτρης, πρωτοετής φοιτητής στο Γεωπονικό Παν. Αθηνών. Η στρατολόγηση γίνεται με διάφορες μεθόδους, οι οποίες ποικίλλουν ανάλογα με το ύφος των μελών της παράταξης. Έτσι:

– Οι παλιοί βοηθούν τους πρωτοετείς στη συγκέντρωση των απαραίτητων δικαιολογητικών για την εγγραφή τους. Μάλιστα, εκείνοι των πιο ισχυρών παρατάξεων (π.χ. ΔΑΠ, ΠΑΣΠ) μπορεί να πάρουν τα δικαιολογητικά των πρωτοετών και να τους εγγράψουν. Επίσης, προσφέρουν ξενάγηση στη σχολή, ενώ τους υπόσχονται και σημειώσεις μαθημάτων ή ακόμη και φωτοτυπίες βιβλίων.

– Για τους πρωτοετείς από την επαρχία, καθώς είναι χαμένοι στο… Διάστημα, οι παρατάξεις φροντίζουν να ρίξουν από δίπλα τους κάποιον συντοπίτη. «Με τον τρόπο αυτό, ο νέος φοιτητής αισθάνεται πιο οικεία και πείθεται να εγγραφεί στην παράταξη ευκολότερα» λέει η… παλιοσειρά, που μίλησε στην «Κ» για το θέμα.

– Το κάλλος στη μάχη της στρατολόγησης. Και όμως συμβαίνει: οι φοιτητικές παρατάξεις επιλέγουν να βάλουν στον αγώνα τα αγόρια στην περίπτωση που οι πρωτοετείς είναι κορίτσια, και τα κορίτσια όταν το «θήραμα» είναι γένους ανδρικού. «Κάθε μέλος έχει οδηγίες να προσεγγίζει το έτερο φύλο» μου λέει ο Δημήτρης Τζ.

– Ένας ακόμη τρόπος να προσεταιριστούν πρωτοετείς είναι η διοργάνωση πάρτι ή τα καλέσματα για κοινή έξοδο. Όμως, στη μέθοδο αυτή, οι επιλογές ποικίλλουν με βάση την παράταξη. Έτσι, η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ διοργανώνουν συναντήσεις σε μοδάτα κλαμπ όπου και προσκαλούν τους πρωτοετείς. Επίσης, διοργανώνουν ματς μπάσκετ ή ποδοσφαίρου σε γήπεδα μικρών διαστάσεων, «ώστε να καλλιεργηθεί η έννοια της παρέας» όπως λέει ο Ηλίας.

– Αντίθετα, οι αριστερές παρατάξεις επιλέγουν στέκια σε πιο λαϊκές περιοχές ανάλογες με το ύφος τους. Θησείο, Πετράλωνα προτιμώνται από τους Κνίτες, χωρίς όμως να αποκλείονται και οι του ΣΥΡΙΖΑ και εκείνοι της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Στην περίπτωση, των δύο τελευταίων, όμως, προτιμώνται κυρίως τα μπαρ των Εξαρχείων. Μάλιστα, οι παρατάξεις αυτές μοιράζουν χιουμοριστικά φυλλάδια κοροϊδεύοντας τα μέλη των υπόλοιπων παρατάξεων που βγαίνουν προς άγρα νέων μελών.

Είναι ν’ αναρωτιέται κανείς πώς οι πρωτοετείς δέχονται να παίρνουν μέρος σε αυτό το στημένο παιχνίδι… «Πολλοί έρχονται για την εγγραφή συνοδευόμενοι από τους γονείς τους. Άλλοι είναι μόνοι. Οι πανεπιστημιακές σπουδές είναι ένα νέο βήμα στη ζωή. Για όσους έχουν μάθει να είναι περιτριγυρισμένοι από οικείους, οι παρατάξεις αποτελούν μια κάποια λύση» λέει ο Ηλίας. Τόσο όμως κίβδηλη!

Η οικονομική κατάσταση είναι δύσκολη. Για όλους. Όλο και περισσότερο, η ελληνική οικογένεια δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις που δημιουργούν οι ανάγκες της. Περιορίζει δαπάνες, «κόβει» έξοδα. Λιγότερη διασκέδαση, λιγότερες διακοπές, λιγότερα καινούργια ρούχα… Όλα λιγότερα. Εκτός από ένα: Την εκπαίδευση των παιδιών της.

Είναι προς τιμήν αυτού του λαού, ότι η απαίτησή του για μόρφωση παραμένει, διαχρονικά, σταθερή και αναλλοίωτη, όποιο κι αν είναι το κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο. Είτε διανύουμε περιόδους ευμάρειας και ευημερίας (οι οποίες, δυστυχώς, δεν είναι πολλές στην μακραίωνη ιστορία του τόπου μας), είτε αγωνιζόμαστε (ως συνήθως…) να επιβιώσουμε σε συνθήκες αντίξοες, οι Έλληνες θεωρούμε ότι η παιδεία αποτελεί αγαθό ύψιστης σημασίας και οι σπουδές των παιδιών μας το καταλυτικό προαπαιτούμενο για μια καλή ζωή.

Εμείς, οι εκπαιδευτικοί φροντιστές, το ξέρουμε πολύ καλά αυτό. Όχι μόνο γιατί το διαβάζουμε σε κάθε μελέτη και έρευνα, όχι μόνο γιατί το βλέπουμε σε κάθε πτυχή της κοινωνικής μας ζωής, αλλά γιατί το ζούμε καθημερινά στο χώρο της δουλειάς μας.

Για όλους εμάς, η «οικονομική κρίση» δεν είναι μια αόριστη αφηρημένη έννοια, που περιγράφει οικονομικά ελλείμματα. Η «κρίση» έχει το πρόσωπο και τη φωνή του γονιού που στέκεται μπροστά μας, γιατί εκτιμά βαθύτατα την ποιότητα της εργασίας μας, θέλει να προσφέρει στο παιδί του την αξία που παράγει η διδασκαλία μας και αγωνίζεται, για να μπορεί καταβάλει τα χαμηλά φροντιστηριακά δίδακτρα.

Κάθε χρόνο, με την έναρξη του σχολικού έτους, χιλιάδες οικογένειες σπεύδουν στα φροντιστήρια όλης της χώρας. Σε πείσμα αναχρονιστικών και βαθύτατα συντηρητικών στερεότυπων, η ελληνική φροντιστηριακή εκπαίδευση ξεπέρασε ήδη έναν αιώνα ζωής και προσφοράς. Και συνεχίζει…

Δεν είναι οι ελάχιστοι πλούσιοι αυτής της χώρας, που σπεύδουν σ` εμάς. Το δικό τους φροντιστηριακό μάθημα, ως προϊόν μυστικής και παράνομης συναλλαγής φοροφυγάδων, βρίσκεται καλά κρυμμένο στα σαλόνια πολυτελών κατοικιών.

Στο νόμιμο και οργανωμένο φροντιστήριο φέρνει το παιδί της η ελληνική οικογένεια της μέσης ή κατώτερης κοινωνικοοικονομικής τάξης, αυτή που αποτελεί τη συντριπτική πλειοψηφία, τη σπονδυλική στήλη και το βασικό συστατικό του συνεκτικού ιστού της κοινωνίας μας. Αυτή είναι που μας εμπιστεύεται, αυτή, κυρίως, επωφελείται από το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα του έργου μας.

Απέναντι στις κορυφαίες κοινωνικές προκλήσεις, η στάση του κλάδου δεν διατυμπανίζεται ποτέ, αλλά είναι πάντα η ίδια, απόλυτα συμβατή με τις καταβολές και τις αξίες που τον γέννησαν: Όσο υπάρχει το φροντιστήριο, ποτέ και πουθενά σ` αυτόν τον τόπο δεν μένει μαθητής αβοήθητος.

Εμείς, από την πλευρά μας, οφείλουμε να κάνουμε – και θα κάνουμε – τα πάντα, για να συνεχίσουμε να βοηθάμε τα ελληνόπουλα να σπουδάσουν, θα συνεχίσουμε να συμβάλλουμε καθοριστικά, ώστε να μην μετατραπούν ποτέ τα πανεπιστήμιά μας σε κλειστές λέσχες των «εχόντων και κατεχόντων», αυτών που μπορούν να πληρώνουν τα ακριβά ιδιωτικά σχολεία και τα πανάκριβα ιδιαίτερα μαθήματα.

Γιατί, εντέλει, κανένας από εμάς δεν έγινε δάσκαλος για να είναι φροντιστής. Όλοι γίναμε φροντιστές, για να είμαστε δάσκαλοι. Βασικός μας στόχος ήταν, είναι και θα παραμείνει η συνέχιση του ιστορικού εκπαιδευτικού μας ρόλου, η διατήρηση της υπερηφάνειας που πηγάζει από την πολύτιμη και πολύπλευρη προσφορά μας.

Κι αυτές είναι αξίες ανεκτίμητες.

Μέσω του προγράμματος «Εράσμους», που επιτρέπει τις ανταλλαγές φοιτητών μεταξύ πανεπιστημίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατόρθωσαν να εγγραφούν σε ελληνικά πανεπιστήμια απόφοιτοι ιδιωτικού κολεγίου στη χώρα μας που αποτελεί παράρτημα γαλλικού πανεπιστημίου. Οι πτυχιούχοι του ελληνικού κολεγίου έγιναν δεκτοί πρώτα σε πρόγραμμα του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης και στη συνέχεια σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών!

Δείτε τη διαδρομή ενός σημερινού πτυχιούχου της Νομικής Σχολής οποίος μάλιστα έλαβε, ολοκλήρωσε και μεταπτυχιακό πρόγραμμα στη Νομική της Αθήνας!

Οι σπουδές του ξεκίνησαν σε ιδιωτικό κολέγιο και παράρτημα στην Ελλάδα του γαλλικού πανεπιστημίου Paris 13. Στη συνέχεια και με βάση το πρόγραμμα «Εράσμους» που επιτρέπει τις ανταλλαγές φοιτητών μεταξύ ευρωπαϊκών ΑΕΙ έγινε δεκτός στο τέταρτο έτος της Νομικής Σχολής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Μετά την αποφοίτηση του κατέθεσε αίτηση για να γίνει δεκτός σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα του τομέα Δημοσίου Δικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών, όπου και έγινε δεκτός, καθώς αποτελούσε απόφοιτο άλλου ελληνικού πανεπιστημίου.

Σύντροφε Οδυσσέα το κρατικό προπύργιο της τριτοβάθμιας καταρέει με πάταγο!

Η Μάρνυ Παπαματθαίου στο σημερινό Βήμα μας παραθέτει τα συμπεράσματα μιας σημαντικής έρευνας αναφορικά με τις αντιλήψεις των μαθητών για το σχολείο και το Φροντιστήριο.

Αλλαγή του τρόπου διδασκαλίας, περισσότερη προσοχή από τους εκπαιδευτικούς, νέα σύγχρονα σχολικά βιβλία, λιγότερη ύλη και περισσότερες εκπαιδευτικές δραστηριότητες ζητούν οι μαθητές από το υπουργείο Παιδείας και την πολιτεία. Μάλιστα, σε έρευνα που έγινε σχετικά με τις στάσεις και τις αντιλήψεις των μαθητών στα σχολεία της χώρας μας, ένα μεγάλο ποσοστό των ερωτηθέντων περιέγραψε τα φροντιστήρια όπως θα έπρεπε να είναι τα δημόσια σχολεία! Στο ερώτημα γιατί πηγαίνουν φροντιστήρια (ένα 80% του δείγματος τα θεωρεί απαραίτητα) οι ερωτηθέντες ανέφεραν ότι οι καθηγητές τους ενδιαφέρονται περισσότερο για τους μαθητές (67%), επιλέγονται λιγότερα άτομα ανά τμήμα, διατυπώνουν ευκολότερα τις απορίες τους και παίρνουν κατανοητές απαντήσεις (77%). Σε ένα ποσοστό 21% οι μαθητές απαντούν ότι, αν οι καθηγητές τους δίδασκαν σε φροντιστήρια, θα ήταν πολύ καλύτεροι στη δουλειά τους…

Στην ίδια έρευνα ένα μεγάλο ποσοστό (23%) απαντά ότι δεν θυμάται καμία ευχάριστη στιγμή στο σχολείο του στη διάρκεια της διδασκαλίας απαιτητικών μαθημάτων και ένα ποσοστό 7% βρίσκει όλες τις στιγμές στο σχολείο δυσάρεστες.

Οι μαθητές χαρακτηρίζουν τη Φυσική και τα Αρχαία από το πρωτότυπο κείμενο ως τα δυσκολότερα μαθήματα του σχολείου, συμπέρασμα στο οποίο συμφωνούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί τους. Τα Νεοελληνικά Κείμενα, η Πληροφορική και η Γλώσσα-Έκθεση κρίνονται ως τα ευκολότερα μαθήματα του σχολείου. Στην ίδια κατεύθυνση, σε ποσοστό 58% οι γονείς που απάντησαν στην έρευνα αναφέρουν ότι τα παιδιά τους αντιμετωπίζουν προβλήματα στα μαθήματα Αρχαία, Μαθηματικά, Φυσική και Χημεία. Την έρευνα έκανε εφέτος ο διευθυντής του 9ου Γυμνασίου Καλλιθέας δρ Νίκος Αναστασάτος και η εκπαιδευτικός κυρία Λίνα Κεχαγιά σε ένα μεγάλο δείγμα μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών. «Το ποσοστό που δεν θυμόταν καμία ευχάριστη στιγμή, σε συνδυασμό με το είδος των υπόλοιπων απαντήσεων, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η διδακτική πράξη χρειάζεται όχι απλά βελτίωση αλλά σημαντικές αλλαγές» δηλώνει χαρακτηριστικά στο «Βήμα» ο κ. Αναστασάτος.

Oι δύο επιστήμονες «ακτινογράφησαν» το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα στην καθημερινή λειτουργία του και κατέληξαν στα παρακάτω συμπεράσματα:

* Οι μαθητές και οι μαθήτριες των σχολείων είναι εμφανώς δυσαρεστημένοι/ες από τον τρόπο λειτουργίας των σχολείων τους. Το 48% των ερωτηθέντων επιθυμεί να αλλάξουν τα βιβλία, το 44% επιθυμεί να μην εξετάζεται γραπτώς, το 66% θεωρεί ότι οι εκπαιδευτικές επισκέψεις βοηθούν στην καλύτερη κατανόηση του μαθήματος και συμβάλλουν στην έγερση ενδιαφέροντος εκ μέρους των μαθητών.

* Το 40% του δείγματος απαντά ότι πήγε ή πηγαίνει φροντιστήριο σε κάποιο ή κάποια από τα μαθήματα του σχολείου του. Από τους μαθητές που δήλωσαν ότι πήγαν φροντιστήριο το 38% επιθυμεί να βελτιώσει το επίπεδό του στα Μαθηματικά, το 26% στα Αρχαία, το 26% στη Φυσική και το 10% στη Χημεία. Σε ποσοστό 62% οι μαθητές θα ήθελαν να γίνονταν φροντιστήρια στο σχολείο στα Αρχαία, το 61% στη Φυσική, το 44% στα Μαθηματικά και το 36% στη Χημεία. Πάντως οι μαθητές απαντούν ότι το φροντιστήριο τους βοηθάει για τους εξής λόγους: το 75% επειδή ήταν λιγότεροι οι μαθητές, το 67% επειδή οι καθηγητές ενδιαφέρονταν περισσότερο γι΄ αυτούς, το 77% επειδή διετύπωναν ευκολότερα τις απορίες τους, το 76% επειδή δεν είχαν το άγχος της βαθμολογίας, το 77% επειδή το φροντιστήριο ήταν συνεπέστερο και προσεκτικότερο συγκριτικά με το σχολείο.

* Το προφίλ του καθηγητή που θα ήθελαν οι μαθητές είναι αρκετά διαφορετικό από εκείνο που συναντούν στα σχολεία τους. Το 66% του δείγματος επιθυμεί να εξηγεί ο εκπαιδευτικός το μάθημα περισσότερο, το 59% επιθυμεί να είναι μικρότερη η ύλη, το 71% επιθυμεί να γίνεται η δουλειά στο σχολείο και όχι στο σπίτι, το 64% επιθυμεί να δίδονται πρωτοβουλίες στους μαθητές και να υπάρχει συνεργασία με τους συμμαθητές τους.

* Η Φυσική και τα Αρχαία από πρωτότυπο θεωρούνται τα δυσκολότερα μαθήματα και τα Νεοελληνικά Κείμενα, η Πληροφορική και η Γλώσσα-Εκθεση τα ευκολότερα. Οι μαθητές ορίζουν τον βαθμό δυσκολίας των διδασκόμενων μαθημάτων (δύσκολο – πολύ δύσκολο) σε ποσοστό 44% τα Αρχαία από πρωτότυπο, 26% τα Αρχαία από μετάφραση, 12% την Ιστορία, 8% τη Γλώσσα-Εκθεση, 20% τα Μαθηματικά, 48% τη Φυσική και 35% τη Χημεία. Μόλις το 4% θεωρεί δύσκολη την Πληροφορική, ενώ κανείς δεν δηλώνει ότι υπάρχει μεγάλος βαθμός δυσκολίας στα Νεοελληνικά Κείμενα.

* Στην ερώτηση «να θυμηθούν μια ευχάριστη στιγμή την προηγούμενη χρονιά σε ένα μάθημα που θεωρούν δύσκολο» το 33% απαντά ότι αυτή ήταν όταν απάντησε ή έγραψε σωστά σε κάποιο μάθημα, το 22% θυμάται στιγμές όπου υπήρχε συζήτηση και ευχάριστη ατμόσφαιρα στην τάξη, το 7% όταν υπήρχε κάποιο κενό στο μάθημα, το 2% όταν άλλαξαν κάποιον καθηγητή και 1% στις ομαδικές εργασίες όπου απάντησαν σωστά μόνο αυτοί σε ερωτήματα που τέθηκαν. Ενα ποσοστό 23% απαντά ότι δεν υπήρξε καμία τέτοια στιγμή. «Το ποσοστό που δεν θυμόταν καμία ευχάριστη στιγμή, σε συνδυασμό με το είδος των υπόλοιπων απαντήσεων, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η διδακτική πράξη χρειάζεται όχι απλά βελτίωση αλλά σημαντικές αλλαγές» δηλώνει χαρακτηριστικά ο κ. Αναστασάτος.

* Στην ερώτηση «να θυμηθούν μια δυσάρεστη στιγμή την προηγούμενη χρονιά σε ένα μάθημα που θεωρούν ως δυσκολότερο» το 56% απαντά ότι αυτό έγινε όταν δεν απάντησε σωστά σε κάποια ερώτηση ή διαγώνισμα, ένα 5% θυμάται άσχημη συμπεριφορά καθηγητή ή αποβολή, το 7% βρίσκει όλες τις στιγμές άσχημες, ενώ το 23% δεν απαντά.

Η επαγγελματική αποκατάσταση το πρώτιστο άγχος των παιδιών

Σύμφωνα με την έρευνα, και οι εκπαιδευτικοί από την πλευρά τους επίσης διαπιστώνουν προβλήματα. Για παράδειγμα, στα φιλολογικά μαθήματα και ειδικά στα Αρχαία από το πρωτότυπο κείμενο, που χαρακτηρίζεται ως το πιο δύσκολο μάθημα, το σύνολο των εκπαιδευτικών επισημαίνει ότι τα κείμενα που περιέχονται στα βιβλία των Αρχαίων από το πρωτότυπο είναι δύσκολα και ότι υπάρχει αναντιστοιχία διδακτέας ύλης και χρόνου που πρέπει να διδαχθεί το μάθημα. Το 80% δηλώνει ότι δίδεται μεγάλη έμφαση στη γραμματική και στο συντακτικό και όχι στο περιεχόμενο των κειμένων και ότι δεν υπάρχει διασαφηνισμένος στόχος για το μάθημα στο Γυμνάσιο. Το 90% των καθηγητών δηλώνει ότι οι απαιτήσεις του Αναλυτικού Προγράμματος για το συγκεκριμένο μάθημα είναι υπερβολικές και ότι τα βιβλία δεν έχουν ελκυστική γραφή και δεν χρησιμοποιούν σύγχρονες παιδαγωγικές μεθόδους.

Πάντως, όπως προκύπτει από την έρευνα, η επαγγελματική αποκατάσταση αποτελεί ένα άγχος που βιώνουν τα παιδιά από την πρώτη κοινωνικοποίησή τους στο σχολείο, και μάλιστα επιλέγουν την επιστημονική τους κατεύθυνση όχι με βάση ποια μαθήματα τους αρέσουν αλλά ποια είναι χρήσιμα. Το 57% των μαθητών που ρωτήθηκαν απαντά ότι η επιλογή του στα θετικά (ή θεωρητικά) μαθήματα έγινε επειδή ήταν πιο χρήσιμα. Αντίθετα, το 49% των μαθητών απαντά ότι η επιλογή του στα θετικά (ή θεωρητικά) μαθήματα έγινε επειδή ταιριάζουν με αυτό που θα ήθελαν να σπουδάσουν. Το 66% των μαθητών προτιμά την ομάδα των θετικών μαθημάτων «Μαθηματικά- Φυσική – Χημεία» από την αντίστοιχη των θεωρητικών «Αρχαία- Νέα- Ιστορία» που συγκεντρώνει ποσοστό 44%. Τέλος, το 45% των μαθητών απαντά ότι η επιλογή του στα θετικά (ή θεωρητικά) μαθήματα έγινε επειδή ήταν πιο εύκολα. Το 17% διαφωνεί, το 31% ούτε συμφωνεί ούτε διαφωνεί, ενώ το 7% δεν απαντά.

Χρήσιμα στοιχεία που αποτυπώνουν την εκπαιδευτική πραγματικότητα, η οποία δεν μπορεί να αγνοείται εν ονόματι της θεωρίας ότι δε χαράσσεται εκπαιδευτική πολιτική με βάση τις … δημοσκοπήσεις.

Ο Μίμης Ανδρουλάκης… επιστρέφει πιο επίκαιρος από ποτέ! Το νέο βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη αποτελεί πρόκληση για τα κλισέ της καθιερωμένης συμβατικής σκέψης και γίνεται εξαιρετικά επίκαιρο, καθώς κυκλοφορεί συμπτωματικά με την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών.

Το ιστολόγιο των Φροντιστών έχει δεσμούς ετών με τον Μίμη ο οποίος διατυπώνει έναν τεκμηριωμένο φιλελεύθερο αριστερό λόγο που ενοχλεί τους αριστερούς και δεξιούς κρατιστές της ξύλινης γλώσσας. Ο Ανδρουλάκης παραμένει ο αριστερός διανοούμενος που ανανεώνει την πολιτική σκέψη και εμείς οι Φροντιστές τον αγαπάμε γιατί δεν ανήκει στους φοβισμένους πολιτικούς που αρνούνται να μας δουν, να μας ακούσουν και να φωτογραφηθούν με τους μαχόμενους της ιδιωτικής παιδείας.

Ο συγγραφέας διερευνά με βάση την ελληνική και παγκόσμια εμπειρία τα Μυστικά της Ηγεσίας, λίγο πριν, λίγο μετά την κατάκτηση της Εξουσίας. Τα κεφάλαια του βιβλίου είναι αποκαλυπτικά: Στην Κόψη του Νήματος. Οι Εκατό Ημέρες. Η Σεναριακή Σκέψη με τα Τρία Σενάρια. «Είναι η Ψυχολογία, Πρόεδρε». Είθε να εισακουσθεί από τους συντρόφους του και τον… Πρόεδρο.

Μ’ έναν ακροβάτη στο εξώφυλλο του βιβλίου, ο Μίμης Ανδρουλάκης αυτοπαρουσιάζεται  σαν υψοφοβικός και εξομολογείται τον ίλιγγο και το θαυμασμό που νιώθει όταν βλέπει ακροβάτες στο σκοινί· τον ίδιο ίλιγγο, και ίσως μεγαλύτερο θαυμασμό, νιώθει και όταν βλέπει τον «Πρόεδρο» να τεντώνει το σκοινί και να ετοιμάζεται να κάνει τα πρώτα βήματα στα ύψη της εξουσίας. Όπως αναφέρει ο συγγραφέας στον πρόλογό του: το Ε, Πρόεδρε! δεν είναι τίποτα παραπάνω από τις συμβουλές –Θεέ και Κύριε!– ενός «υψοφοβικού» προς έναν τολμηρό, ριψοκίνδυνο «ακροβάτη». Θέλει θράσος, το ξέρω, ένας που δεν αντέχει ούτε οπτικά τα ύψη να δίνει «μαθήματα» στον ακροβάτη για την κλίση του σώματος, τις κινήσεις των χεριών, τις μετατοπίσεις του κέντρου βάρους, την αντιστάθμιση και την εξισορρόπηση.

Την Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου στις 11 το βράδυ στα «Αντίπεινα» δίπλα στην Πάντειο καλοί φίλοι του παρόντος και του μέλλοντος θα συζητήσουμε μαζί του για το βιβλίο και την πολιτική και την παιδεία. Όσοι πιστοί προσέλθετε…