Έχουμε εισέλθει στην πιο δύσκολη καμπή και την πιο πιεστική φάση της φροντιστηριακής χρονιάς. Η ύλη τελειώνει, οι επαναλήψεις αρχίζουν, η προσομοίωση έρχεται, το φαινόμενο Doppler επαυξάνει την συχνότητα των καρδιακών παλμών, καθώς επιχειρούμε να κινηθούμε γρηγορότερα από την κανονική ροή του χρόνου.
Οι Γερμανοί φροντιστές έρχονται για την ευρωπαϊκή συνδιάσκεψη της 22ας Μαρτίου μαζί με πολλούς άλλους καλούς φίλους από το διεθνές φροντιστήριο για να συμβάλλουν στην ανατροπή του ελληνικού μύθου και των τετριμμένων λύσεων που το πολιτικό μας σύστημα ξαναζεσταίνει.
Η Άννα, διάδοχος ολίγων μηνών και μερικών ακόμα ημερών του Μιχάλη, της Μιλένας και της Μαρίας μας ξαναφέρνει την αποτυχημένη κατά το παρελθόν συνταγή για την εξάλειψη της φροντιστηριακής ανάγκης.
Ο αξιωματικός της αντιπολίτευσης Γιώργος υπόσχεται και αυτός για μια ακόμα φορά την απελευθέρωση του λυκείου από τη φροντιστηριακή του φύση(!) και μας διαβεβαιώνει ότι «ξέρει την παιδεία» και τον τρόπο να απαλλάξει την ελληνική οικογένεια από «περιττές» δαπάνες. Φαντάζομαι ότι δεν εννοεί τους φόρους που χρηματοδοτούν την κρατική παιδεία…
Ο πρόεδρος του αδρανοποιημένου εσχάτως κρατικού συμβουλίου της παιδείας προτείνει δέσμη θετικών μέτρων αναλογών με εκείνα που παρουσίασαν οι εκπαιδευτικοί φροντιστές στο δημόσιο διάλογο ένα χρόνο πριν, με επαναφορά των εξετάσεων στη Λυκειακή βαθμίδα, όμως ο αρμόδιος υπουργός υπογραμμίζει ότι δεν μπορεί η ίδια η κυβέρνηση να ξαναφέρει τις εξετάσεις της δευτέρας τάξης που η ίδια κατάργησε και μας υπενθυμίζει ότι η ελάττωση των εξετάσεων μείωσε τα φροντιστήρια.
Δύο παιδαγωγοί από το Αριστοτέλειο ανακαλύπτουν τις αρετές της συνεργατικής τάξης και την αναχρονιστική διάταξη των θρανίων και συμπεραίνουν ότι αυτός είναι ο λόγος που τα παιδιά δεν μαθαίνουν και τελικώς πάνε φροντιστήριο…
Αχ αυτό το φροντιστήριο…
Οι Los Angeles Daily News μας ενημερώνουν ότι οι σημερινοί μαθητές έχουν εγκαταλείψει τις παλιές καλές και δοκιμασμένες μεθόδους αντιγραφής και το κλασσικό «σκονάκι»χάνει την πρωτοκαθεδρία του. Προηγμένα scanner, mp3,κινητά της τελευταίας γενιάς, προγράμματα επεξεργασίας ηλεκτρονικών φωτογραφιών, μικροκάμερες και ανοιχτές συνακροάσεις, αποτελούν τον πονοκέφαλο των επιτηρητών στα αμερικάνικα πανεπιστήμια και κολλέγια…
Ο Ευριπίδης πάντως ως άλλος σύγχρονος τραγωδός είπε «είναι τραγικό να διαπιστώνεται ότι το 85% των υφιστάμενων τμημάτων έχει ως κύριο επαγγελματικό δικαίωμα την πρόσληψη στο Δημόσιο ενώ το Δημόσιο θα μπορεί να απορροφά μόνο το 5% των πραγματικά αποφοιτούντων από αυτές τις σχολές». Αν μάλιστα θυμηθούμε και τις «προχωρημένες» θέσεις του σε ραδιοφωνική εκπομπή για το voucher system μπορούμε να ελπίζουμε ότι τουλάχιστον οι ιδέες δεν απαγορεύονται απλά προσωρινά αποσύρονται προς χάριν του εφήμερου κρατισμού. Όλοι έχουν εκλάμψεις κοινωνικού φιλελευθερισμού· τα είπε και ο Γιώργος το 2004 αλλά στη συνέχεια τα μάζεψε· ο φόβος του «πολιτικού» κόστους φυλάει τα έρμα…
Η ζωή πάντως εκδικείται· μπορεί σεβαστέ Μιχάλη το 1999 το τεστ δεξιοτήτων παρά τη μάχη που έδωσες να μην ενσωματώθηκε στην πολύπαθη παιδεία μας μπαίνει όμως στη ζωή όλων μέσω ΑΣΕΠ. Το ίδιο πράγμα είναι αφού όλοι σχεδόν έχουμε γίνει πολιορκητές του εθνικού μας συστήματος επιλογής. Ο λαϊκισμός και η υποκριτική πλειοδοσία «αντικειμενικών» εφημερίδων που κατά τα άλλα σέβονται τον πολίτη σε όλο της το μεγαλείο.
Διατυμπανίζουν με πηχαίους τίτλους τις μαγικές διαδρομές που οδηγούν στην πρόσληψη χωρίς να λένε στους νέους αυτό που τόλμησε να πει ό υπουργός. Μόνο το 5% των αποφοίτων της τριτοβάθμιας μπορεί να διαβεί την πύλη του δημοσίου «παράδεισου» των 800 ευρώ. Ο εθνικός μας τζόγος με τις προσλήψεις, τις θέσεις και τους διαγωνισμούς καλά κρατεί. Το μέλλον όμως απαιτεί καινοτομίες και δεξιότητες του επιχειρείν και όχι μόρια ευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Η μάχη του αύριο – το'πε και ο Αλέξης στη ΝΕΤ- θα'ναι η αναμέτρηση του δημόσιου πολιτισμού και της ιδιωτικής βαρβαρότητας. Του «νέου» κρατισμού και της νέας επιχειρηματικότητας που εισβάλλει δυναμικά και στην εκπαίδευση… Οι ακραίες θεωρήσεις Αλέξη οδηγούν σε ακραία σύμβαντα. Ας ανακαλύψουμε τη δημιουργική συνύπαρξη…
Υ.Γ Εύχομαι ολόψυχα η Μαριέττα να νικήσει την κακοτυχία και να ξανακερδίσει τη ζωή.