Δημόσιο φροντιστήριο, οριστικά τέλος. Η σφραγίδα μπήκε χθες, με την υπουργική απόφαση που προβλέπει τη λειτουργία της «Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης» μόνο για τα δυσπρόσιτα σχολεία, μόνο για τους μαθητές της τρίτης λυκείου και με αυστηρούς όρους (όριο απουσιών) παρακολούθησης. Ήδη είναι έντονη η αντίδραση των μαθητών, που διαμαρτύρονται από την αρχή της σχολικής χρονιάς για την κατάργηση του προγράμματος, αλλά και των εκπαιδευτικών που έχουν προσφύγει στα δικαστήρια για τα δεδουλευμένα των δύο τελευταίων χρόνων. Το άδοξο τέλος του θεσμού είχε προαναγγελθεί πριν ακόμη αρχίσει η σχολική χρονιά, καθώς η υπουργός Παιδείας -σε σχετική συνέντευξη Τύπου- είχε μιλήσει για «αλλαγή μορφής της ΠΔΣ και μόνο σε μικρά σχολεία απομακρυσμένων περιοχών». Ωστόσο, η ίδια είχε αναφερθεί σε ειδικά προγράμματα στήριξης, τα οποία θα απευθύνονταν σε ευρύτερο αριθμό παιδιών χωρίς περιορισμούς. Ακόμα δεν έχει γνωστοποιηθεί τίποτα, βρισκόμαστε στη μέση περίπου της χρονιάς και μόλις δρομολογήθηκε το εξαρχής προγραμματισμένο… Είναι απογοητευτικά τα δεδομένα. Σε ό, τι αφορά τους όρους λειτουργίας των συρρικνωμένων προγραμμάτων ΠΔΣ, που στοχεύουν «στη δημιουργία συνθηκών πρόληψης και θεραπείας του κοινωνικού αποκλεισμού και αναβάθμισης της ποιότητας της εκπαίδευσης», η σχετική υπουργική απόφαση, μεταξύ άλλων, προβλέπει: α) Τα τμήματα ΠΔΣ μπορούν να συγκροτούνται και με έναν μαθητή, ενώ μαθητές που απουσιάζουν από τα μαθήματα για περισσότερες από το 50% των μηνιαίων ωρών του τμήματος, ο σχεδιαστής-αξιολογητής οφείλει να τον διαγράψει έπειτα από ενημέρωση του γονέα ή κηδεμόνα του. β) Οι παρουσίες των μαθητών επιβεβαιώνονται με υπογραφή τους ανά ώρα παρακολούθησης στο σχετικό έντυπο. Κάθε μάθημα της ΠΔΣ διδάσκεται δύο (2) ώρες εβδομαδιαίως, γ) Η ΠΔΣ, ως υποστηρικτικός θεσμός της εκπαίδευσης, ταυτίζεται με τον αντίστοιχο θεσμό της ενισχυτικής διδασκαλίας (Ε.Δ.) και απευθύνεται σε μαθητές της τελευταίας τάξης όλων των τύπων Λυκείων, που είναι χαρακτηρισμένα δυσπρόσιτα σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία. (Πηγή «Ε»)
Σημείωση του ιστολογίου: τα κροκοδείλια δάκρυα των εφημερίδων και οι ανυπόστατες στην πράξη «έντονες αντιδράσεις των μαθητών» αποτελούν τον κεκτημένο παραλογισμό της χρεοκοπίας που βιώνουμε. Δε φταίνε μόνο οι πολιτικοί του λαϊκισμού αλλά και οι πένες της τέταρτης εξουσίας που συνειδητά υπερασπίζονται τον κρατισμό της αποτυχίας.