Το ιστολόγιο απαντά στις ερωτήσεις της δημοσιογράφου των Νέων, Καρολίνας Παπακώστα, αναφορικά με το ρόλο των γονέων στην επιλογή σπουδών και επαγγέλματος.
1.Έχουν λόγο οι γονείς στην επιλογή σχολής; Αν ναι γιατί;
Οι γονείς πρέπει να διατυπώνουν ευθαρσώς τη γνώμη τους ιδίως όταν είναι επαρκώς ενημερωμένοι για την τωρινή αγορά εργασίας και τις προβλεπόμενες μελλοντικές εξελίξεις. Δεν πρέπει όμως να επιβάλλουν την άποψή τους ως προέκταση προσωπικών ανεκπλήρωτων πόθων…
2.Μέχρι ποιο σημείο μπορούν να παρέμβουν στις επιλογές των παιδιών τους αναφορικά με τις σπουδές τους;
Η γονική παρέμβαση πρέπει να εξαντλείται μέχρι την επεξεργασία και την κριτική αποδελτίωση πληροφοριακών στοιχείων αναφορικά με τις σπουδές και τα επαγγέλματα και να μην υπεισέρχονται στην διαδικασία της λήψης απόφασης.
3.Ένα παιδί στην ηλικία 17 – 18 ετών είναι ώριμο αρκετά για να επιλέξει τις σπουδές και κατ’ επέκταση το επάγγελμα που ακολουθήσει σε όλη του τη ζωή;
Τα σημερινά παιδιά είναι ώριμα να επιλέξουν σπουδές σε προσφιλή γνωστικά πεδία και να εκφράσουν την προτίμησή τους σε επαγγελματικές ενασχολήσεις με την προϋπόθεση ότι έχουν επαρκή πληροφόρηση και σοβαρή συμβουλευτική στήριξη.
4.Οι Έλληνες γονείς συνεχίζουν να δίνουν εξαιρετική σημασία στην εισαγωγή σε κάποιο Α.Ε.Ι.;
Οι Έλληνες γονείς ευτυχώς συνεχίζουν να αναγνωρίζουν και να υποστηρίζουν την αξία των σπουδών στο νέο επίπεδο κόσμο της γνώσης και των ταχύτατων κοινωνικών αλλαγών που η επιστήμη επιφέρει…
5.Πως θα συμβουλεύατε ένα γονιό να αντιμετωπίσει μια επιλογή σχολής με την οποία δε συμφωνεί;
Ο γονιός οφείλει να σεβασθεί τις επιλογές του παιδιού του και να τις υποστηρίξει με θέρμη καθώς μάλιστα η περάτωση των σπουδών δεν είναι πια εύκολη ούτε δεδομένη…
6.Και πώς ένα παιδί που επιθυμεί να σπουδάσει κάτι διαφορετικό από αυτό που θέλουν οι γονείς του;
Ένα παιδί που θέλει να σπουδάσει αυτό που επέλεξε μπορεί να είναι βέβαιος ότι η προσήλωσή του σ’αυτές, η διερεύνηση των μεταπτυχιακών εξειδικεύσεων και η θετική δράση και στάση δεν θα τον οδηγήσουν στο περιθώριο και την ανεργία…
7.Πώς εξηγείται το γεγονός ότι συχνά οι γονείς φαίνονται πιο αγχωμένοι από τα παιδιά τους που δίνουν Πανελλήνιες;
Οι γονείς συνειδητοποιούν περισσότερο από τον καθένα ότι έχουμε εισέλθει στην risk society στην επικίνδυνη κοινωνία των δυναμικών εξελίξεων και ανατροπών και ευλόγως ανησυχούν, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζουν ότι μόνο οι σπουδές και η γνώση παρέχουν δεξιότητες επιβίωσης…
8.Εσείς προσωπικά έχετε έρθει αντιμέτωπος με τέτοιες περιστάσεις γονέων; Έχετε παρέμβει – για να πείτε τη γνώμη σας;
Οι περισσότεροι γονείς υποκύπτουν πολλές φορές στο ξεπερασμένο στερεότυπο ΑΕΙ – ΤΕΙ. Έχω δει γονείς να επιμένουν να δηλώσει το παιδί τους μια θεολογική σχολή με μοναδικό επιχείρημα ότι πρόκειται για ΑΕΙ και να παραλείψει ένα τμήμα των ΤΕΙ Νοσηλευτικής ή Κοινωνικής Εργασίας που έχουν και μερτικό στην αγορά εργασίας και επαγγελματικά δικαιώματα.
Παρεμβαίνω συχνά ως δάσκαλος κατά τη συμπλήρωση των μηχανογραφικών δελτίων σε ακραίες οπτικές των γονέων που απορρίπτουν δυναμικά τμήματα των ΤΕΙ που οδηγούν στην επαγγελματική αποκατάσταση. Θεωρώ ότι οι νέοι χρειάζονται σήμερα ένα πιο αποτελεσματικό πλαίσιο ενημέρωσης, συμβουλευτικής και σύγχρονων εργαλείων μέτρησης των ενδιαφερόντων και της προσωπικότητας τους για να επιλέξουν πρώτιστα σπουδές, γιατί τα επαγγέλματα συνεχώς μετεξελίσσονται και ενίοτε εξαφανίζονται…Οι γονείς πάνω απ’ όλα και ολόκληρη η νεοελληνική κοινωνία πρέπει να συνειδητοποιήσει πάντως ότι μόνο το 5 % των αποφοίτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης θα’ χει θέση στο δημόσιο…