Τον Αύγουστο στη Βωβούσα βουτάμε στον Αώο…
Καλό Καλοκαίρι!
Άρθρο στον Ελεύθερο Τύπο Σαββάτο, 26 Ιουλίου 2008
Άρθρο στον Κόσμο του Επενδυτή 19/07/08
Οι Απόφοιτοι ενός Κατώτερου Θεού
Η Εορτή της Αποφοίτησης, το Commencement, η απαρχή της νέας ζωής των αποφοίτων του 2008 για τα ιστορικά Κολλέγια Αθηνών και Ψυχικού είναι ένα ακόμα γεγονός που εδώ και οκτώ δεκαετίες επικυρώνει ένα σπουδαίο εκπαιδευτικό έργο το οποίο οδηγεί στα καλύτερα πανεπιστήμια της υφηλίου…
Οι τελετές της αποφοίτησης και της επιβράβευσης όμως απουσιάζουν παντελώς από το δημόσιο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Η έννοια της σχολικής κοινότητας απουσιάζει επίσης, παρά το αναμφισβήτητο γεγονός ότι τα δημόσια λύκεια της χώρας μας έχουν κάθε χρόνο εξαιρετικές επιτυχίες αριστούχων της ζωής και του σχολείου. Καμία τελετή επιβράβευσης όμως δεν τις αναγάγει στο κοινωνικό τους ύψος…
Το πολιτικό, οικονομικό και συντεχνιακό κατεστημένο της χώρας που νοιώθει την υπέροχη γονική περηφάνια για τα παιδιά του στην αυλή και τα προπύλαια του ιστορικού Μπενάκειου απέχει από τη μέση ελληνική πραγματικότητα και προδήλως την αγνοεί. Στέλνει τα παιδιά του στα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία, επιλέγει το International Baccalaureate το περίφημο Διεθνές Απολυτήριο, που οδηγεί σε σπουδαία πανεπιστήμια και ξιφουλκεί, κατά τα άλλα, ενάντια σε μορφές της ιδιωτικής παιδείας που επιβαρύνουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό του μέσου Έλληνα, αποτελούν όμως την μόνη θεμιτή και προσιτή διέξοδο σπουδών και κοινωνικής αποκατάστασης…
Η πολιτική υποκρισία ενός ιδιότυπου δεξιού και αριστερού κρατικού ψευτολαϊκισμού έχει όμως τελειώσει∙ ο απόφοιτος ενός δημοσίου σχολείου και η οικογένεια του που με έξοδα, κόπους και θυσίες έχει συγκεντρώσει 17.800 μόρια, βιώνει καίρια αδιέξοδα. Αναρωτιέται αν θα εισαχθεί στη Νομική της Κομοτηνής, προβληματίζεται για τις εναλλακτικές επιλογές των σπουδών του και προσπαθεί σε χαλεπούς καιρούς να εξασφαλίσει τους αναγκαίους οικονομικούς πόρους της φοιτητικής μετανάστευσης…
Τις επόμενες μέρες θα γίνουμε μάρτυρες μιας υπέρτατης αντινομίας∙ πολιτικοί που χειροκρότησαν τα δικά τους παιδιά στη τελετή της αποφοίτησης του Κολλεγίου να αντιμάχονται την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των “άλλων” κολεγίων στα οποία αναζητούν πρόσβαση γνώσης τα παιδιά των μη προνομιούχων…
Τις επόμενες μέρες συντεχνίες μακραίωνες, με θεμελιωμένα “κοινωνικά” έσοδα, θα διατρανώσουν ξανά τις αξιωματικές ατάκες “κανένας απόφοιτος κολεγίων δεν θα εγγραφεί στο Τ.Ε.Ε. και στους δικηγορικούς συλλόγους” και πλείστοι πανεπιστημιακοί θα μιλήσουν για τα αίτια του πολέμου…
Η πολιτική υποκρισία με την μανδήλα του λαϊκισμού επιδοτεί όμως την ιδιωτική παιδεία εκτός των εθνικών μας συνόρων. Έχουμε αντιληφθεί ότι Ελλαδίτες υποψήφιοι εδώ και χρόνια υποβάλλουν το μηχανογραφικό τους στη Μεγαλόνησο Κύπρο αντιστρέφοντας την πραγματικότητα παλαιοτέρων δεκαετιών που οι Κύπριοι πολίτες σπούδαζαν σε ελληνικά πανεπιστήμια…
Έχουμε αναλογιστεί το τι συμβαίνει στην εθνική μας περιφέρεια στο επίπεδο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από την Σόφια και το Βουκουρέστι μέχρι την Κωνσταντινούπολη και την Λευκωσία;
Το κλειστό πολιτικό μας σύστημα ας αφουγκραστεί επιτέλους τον απόηχο της συμπλήρωσης των μηχανογραφικών δελτίων για τους απόφοιτους ενός κατώτερου Θεού που βιώνουν την αβεβαιότητα της επιτυχίας και των σπουδών στην πρώτη τους επιλογή, τις αποτρεπτικές παροτρύνσεις των γονέων τους που δεν αντέχουν το οικονομικό κόστος των σπουδών μακριά από τον τόπο της κατοικίας τους και ας τολμήσει δομικές μεταρρυθμίσεις με κοινωνική ευαισθησία υπέρ των αδυνάτων…
Ο κύκλος και η κιμωλία…
Ο κύκλος μιας πολύχρονης συστηματικής ενασχόλησης με τα κοινά των Φροντιστών από θέσεις ευθύνης έκλεισε την προπερασμένη Κυριακή, την τελευταία του Ιούνη…
Η ζωή είναι συναρπαστική επειδή ακριβώς είναι απρόβλεπτη… πολλά απ’όσα συνέβησαν αυτά τα χρόνια δε μπορούσα ποτέ να τα φανταστώ. Πολλές παλαιότερες προσδοκίες που δεν ζυμώθηκαν στο μυαλό των ανθρώπων διαψεύθηκαν πανηγυρικά…
Είχα την άποψη ότι όλα ήταν εύκολα και άμεσα υλοποιήσιμα ∙ ότι όλα ξεκίναγαν από εμάς τους νεοφώτιστους και νεόκοπους… και όμως πολλοί άλλοι προηγήθηκαν της δικής μας παρθενογέννησης…
Όταν ένα καλοκαίρι ξεφύλλισα το ιστορικό αρχείο τότε ανακάλυψα σε πολλούς παλαιότερους τις ίδιες αγωνίες και τις ίδιες προσπάθειες…
Στην αρχή είχα την εντύπωση ότι είμαστε αμέτρητοι και ότι αρκούσε μόνο ένα ασθενές μαγνητικό πεδίο για να προσανατολίσει την απειρία των διπόλων με τον τυχαίο προσανατολισμό…
Με τα χρόνια ανακάλυψα ότι οι δυνάμεις μας είναι απολύτως καταμετρημένες ∙ εκλεκτές αλλά καταμετρημένες…
Την προσπάθεια συνεχίζουν άξιοι συνάδελφοι με ιδέες, όραμα και θέληση∙ το μεγάλο στοίχημα μιας δημιουργικής συνέχειας είναι γεγονός με μια σαρωτική ανανέωση, δροσιάς και δημοκρατίας..
Καλή δύναμη σε όλους τους καλούς φίλους που καταθέτουν την ψυχή και την αγωνία τους για το κοινό των Φροντιστών…
Ο κύκλος με την κιμωλία δεν ξέρω αν μπορεί να αποδώσει τον μικρό πρίγκιπα μαθητή στην πραγματική ή στη θετή του μητέρα, στον θεσμικό ή τον αληθινό του δάσκαλο…
Από τον Μπρέχτ στον Καζαντζάκη και από την Γκρούσα στον “Καπετάν Μιχάλη” η αποθέωση της ζωής είναι η άλλη όψη της ελευθερίας των ανυπότακτων∙ για αυτήν αγωνιζόμαστε και αυτό το μετερίζι γεννάει και Καπεταναίους και Μιχάληδες…