Η ταλαιπωρημένη απο τις χρόνιες προχειρότητες λυκειακή βαθμίδα βιώνει στο τέλος της σχολικής χρονιάς το δικό της δράμα. Η διδακτική και παιδευτική χρονιά ολοκληρώνεται σε άδειες αίθουσες και προαύλια.
Η αποσάθρωση δεν αφορά μόνο την πεμπτουσία της σχολικής ζωής, το μάθημα και την τάξη, αλλά απαξιώνει και άλλους θεσμούς κοινωνικοποίησης της λυκειακής ζωής όπως η άλλοτε κραταιά πενθήμερη εκδρομή η οποία έχει καταργηθεί σε πολλά Λύκεια του κέντρου και της περιφέρειας.
Οι μαθητές της τρίτης τάξης προγυμνάζονται ιδιωτικώς για τις επερχόμενες πανελλαδικές και οι μαθητές της δεύτερης τάξης απολαμβάνουν προώρως τη θερινή ραστώνη με την εσφαλμένη πεποίθηση ότι τίποτα από όσα διδάσκονται φέτος δεν θα είναι εξεταστικά χρήσιμο την επόμενη χρονιά η οποία ξεκινάει αμέσως μετά το τέλος του σχολείου στα θερινά προπαρασκευαστικά των φροντιστηρίων… Η κατάργηση των εξετάσεων της Β΄ Λυκείου θα ήταν αστείο να ισχυρισθεί κανένας ότι βελτίωσε τους ποιοτικούς δείκτες ή ότι επέδρασε ευνοϊκά στη σχολική ζωή ∙ μάλλον το αντίθετο συνέβη.
Με τον τρόπο αυτό χωρίς δηλαδή ένα ισχυρό Λύκειο στην συνείδηση των μαθητών και των γονέων και ασφαλώς χωρίς εκπαιδευτικούς στόχους υποκείμενους σε μια σοβαρή διαγνωστική αξιολόγηση φθάνουμε στις πανελλαδικές εξετάσεις στις οποίες διαπλέκεται ο διαγνωστικός χαρακτήρας των απολυτήριων διαδικασιών με το διαγωνιστικό ζητούμενο μιας κατατακτήριας αξιολόγησης.
Οι εξεταστικές απορυθμίσεις μάλιστα της μετά-Αρσένη εποχής έχουν προκαλέσει φαινόμενα συστηματικής εξάπλωσης των προβλημάτων της λυκειακής βαθμίδας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Ενδεικτικά μπορούμε να απαριθμήσουμε την δημιουργία ζωνών αυξημένου ανταγωνισμού στο 1ο και στο 3ο επιστημονικό πεδίο στα οποία δεν αρκούν πλέον 12.000 μόρια για την εισαγωγή ενός υποψηφίου στα τελευταία τμήματα ενώ στο 2ο και το 4ο επιστημονικό πεδίο αρκούν 8.500 μόρια για την εισαγωγή στα ΑΤΕΙ της περιφέρειας.
Εξίσου ενδεικτικό είναι το διλληματικό κριτήριο “παγίδα” Μαθηματικά ή Βιολογία για τα παιδιά της θεωρητικής κατεύθυνσης τα οποία αποθαρρύνονται απο την επιλογή των Μαθηματικών της γενικής παιδείας αποστερούμενα ουσιαστικά απο το δικαίωμα να διεκδικήσουν θέσεις στο 5ο επιστημονικό πεδίο των σχολών Οικονομίας και Διοίκησης. Η κατάργηση της οριζόντιας κινητικότητας δημιουργεί σημαντικές ανισότητες και εγκλωβίζει τους υποψηφίους ή τους εξαναγκάζει σε επιλογές ασύμβατες με τις επιθυμίες και τις γνώσεις τους. Κάπως έτσι εκατοντάδες υποψήφιοι που δεν διδάχθηκαν Χημεία οδεύουν προς τμήματα τεχνολογίας τροφίμων και πολλοί άλλοι αδυνατούν να στελεχώσουν τα δυναμικά τμήματα των τουριστικών επιχειρήσεων κυρίως στη περιφέρεια τα οποία ενώ έχουν επαγγελματικές προοπτικές με εθνική σημασία παρουσιάζουν εκατοντάδες κενές θέσεις κάθε χρόνο.
Τα θετικά μέτρα για την θωράκιση του αδιάβλητου των εξετάσεων που προσφάτως εξαγγέλθηκαν, πρέπει να συνδυασθούν με άμεσα θεσμικά βήματα για την ανασυγκρότηση του Λυκείου και την αποδέσμευση των εξετάσεων πρόσβασης. Το σημερινό Λύκειο είναι σε χρόνια κρίση και το εξεταστικό μας σύστημα με τις συνεχείς απορυθμίσεις εξάντλησε τα όρια του και κυρίως έχασε τον προσανατολισμό του.
Καθώς ανάβουν τα φώτα των Πανελλαδικών με την ιδιαίτερη αξία και σημασία που έχουν οι σπουδές σ’ αυτή την χώρα ευχόμαστε σ’ όλους τους μαθητές να επιτύχουν σ’ αυτές στόχους και επιθυμίες με την βεβαιότητα ότι παρά τις δυσκολίες και τις δυσαρμονίες ο καθένας επιβραβεύεται όταν προσπαθεί.
Δημοσιεύθηκε στον Κόσμο του Επενδυτή
στις 3 Μαΐου 2008
Ή εικόνα διάλυσης και απαξίωσης του λυκείου που παρουσιάζεται στο κείμενο είναι οικεία σε όλους όσους έχουν κάποια σχέση με την ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα. Το γεγονός ότι σπάνια μας συγκινεί ως φαινόμενο και ακόμη σπανιότερα μας εξεγείρει δηλώνει το βαθμό της αλλοτρίωσης και της ανοχής μας.
Ωστόσο αποτελεί ένα δείγμα της ειλικρινούς αξιολόγησης των εκπαιδευτικών θεσμών από τους ίδιους τους μαθητές.
Η στάση τους είναι απολύτως σύμφωνη με τη χρησιμοθηρική ιδεολογία , με την οποία τους διαπαιδαγωγούμε . Όσο για την υποκρισία της αναζήτησης πλαστών πιστοποιητικών ανύπαρκτων ασθενειών και αυτή επίσης αποτελεί μέρος της βιωματικής μεταβίβασης τεχνικών επιβίωσης σε μια διεφθαρμένη κοινωνική πραγματικότητα. Αυτό προσφέρομε χωρίς αναστολές ως μάθημα στους αυριανούς ακαδημαϊκούς πολίτες. Μπορούμε να περιμένουμε άραγε μια καλύτερη πολιτεία;
Πάντως δεν είναι αμελητέο ότι ιδιαίτερα στις επαρχιακές πόλεις πολλοί από τους κοινωνικοποιητικούς εκπαιδευτικούς θεσμούς , που αναφέρονται στο άρθρο, δεν έχουν χάσει τη λειτουργικότητά τους. Ακόμη και στις τελευταίες ημέρες υπάρχουν μαθήματα , τα οποία παρακολουθούν οι μαθητές , γιατί έχουν πειστεί για την αξία τους. Αυτό υποδηλώνει τη μεγάλη σημασία του ρόλου του εκπαιδευτικού , χωρίς να αναιρείται ότι οι θεσμοί συνολικά αναδεικνύουν ή υπονομεύουν την αποτελεσματικότητα της δράσης των φωτεινών εξαιρέσεων και οι θεσμοί αυτοί χρήζουν αναθεώρησης. Είναι κοινή παραδοχή.