Στους “Θεατές” του Μάριου Ποντίκα μια εξαθλιωμένη γυναίκα , που δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίσει την τραγική καθημερινότητά της , δολοφονεί τον κοινωνικά απόκληρο άντρα της και στη συνέχεια αυτοκτονεί … Στο γειτονικό δωμάτιο του άθλιου ξενοδοχείου στο οποίο συντελείται το έγκλημα , ένας άνεργος ηδονοβλεψίας , παρακολουθεί με έκπληξη αλλά και με απάθεια τα δρώμενα από μια τρύπα στον τοίχο του δωματίου του και αργότερα τα διηγείται με ψυχραιμία στην εξίσου ψυχικά ακρωτηριασμένη ερωμένη του … Το έργο , γραμμένο πριν από 40 περίπου χρόνια , αποδεικνύεται εξαιρετικά επίκαιρο στο σημαιοστολισμένο σήμερα “Ξενοδοχείον η Ελλάς” … Θεατές εξαθλιωμένων Μεταναστών και Προσφύγων … Μάρτυρες μιας Κοινωνίας που δοκιμάζεται και διατηρεί οριακά την Αξιοπρέπειά της χάρη στις απειλούμενες Συντάξεις των Γερόντων της … Στο Θεωρείο του πιο Παράλογου Πολιτικού Αμοραλισμού … Τηλεθεατές των Ισοδυνάμων και των Συνωνύμων του Ψεύδους … Στην Τραγωδία αυτή ο από Μηχανής Θεός έχει Απολυθεί … Η Αναστασία κάθε πρωί πριν πάει στο Σχολείο της ετοιμάζει μαζί με το δικό της και άλλα πέντε τοστ , αγοράζει και δυο σοκολατούχα γάλατα από το περίπτερο και καταθέτει την εφηβική της ευαισθησία στο κλειστό του Γαλατσίου … Φίλε Θεατή Έξοδος !
