Μήνας: Απρίλιος 2009

Ο διάλογος συνεχίζεται με κρίσιμη ημερομηνία οριστικοποίησης των προτάσεων για το εξεταστικό την Δευτέρα 11 Μαΐου 2009. Οι προτάσεις έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον ιδίως εκείνες των περιφερειακών εξετάσεων με αντικειμενικό τρόπο. Οι γκρινιάρηδες πολέμιοι των εξετάσεων έχουν αρχίσει ήδη την κριτική περί εξεταστικών φίλτρων και άλλων ανεδαφικών θεωρήσεων, ότι με βάση το σημερινό κοινωνικό σύστημα δε μπορεί να υπάρξει δίκαιη πρόσβαση. Έλεος σύντροφοι καμία εφικτή λογική πρόταση θα ακούσουμε; Πάντως εκείνο το μεταβατικό σύστημα με εξετάσεις τύπου ΑΣΕΠ τέσσερις φορές το χρόνο μάλλον ως ανέκδοτο πρέπει να εκληφθεί. 

Δείτε το σχετικό ρεπορτάζ της Βίβιαν Μπενέκου στο Έθνος της Κυριακής που μας προϊδεάζει για τις προτάσεις και τους προβληματισμούς του ΣΠΔΕ.

Πυρετώδεις εργασίες για να είναι έτοιμη η πρόταση μέχρι τον Σεπτέμβριο.

Καινούργια και πολύ πιο συμπυκνωμένη ύλη, νέο αντικειμενικό είδος εξετάσεων από τάξη σε τάξη, ενσωματωμένη ζώνη πολιτισμικών δραστηριοτήτων και μάθημα βασισμένο στις νέες τεχνολογίες και σε σύγχρονα βιβλία. Αυτό είναι το λύκειο που θα προτείνει το Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΣΠΔΕ), μετά το πέρας των εργασιών του, τον ερχόμενο Σεπτέμβρη.

Το πόρισμά του, σύμφωνα με πληροφορίες του «Εθνους της Κυριακής», θα καταλήγει σε δύο, τρία ή και περισσότερα, νέα συστήματα πρόσβασης σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, με τα συν και πλην τους, από όπου ο υπουργός Παιδείας, όποιος κι αν είναι αυτός, θα μπορεί να επιλέξει το καλύτερο για τον απόφοιτο του νέου λυκείου. Το βέβαιον είναι πάντως, πως δεν θα υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση. Εφόσον η ζήτηση για σπουδές παραμένει υψηλή, οι εξετάσεις εισαγωγής δεν μπορούν να καταργηθούν.

Πυκνώνουν οι συνεδριάσεις. Πάνω σε αυτόν τον μπούσουλα εργάζεται πυρετωδώς από τον περασμένο Μάρτη το ΣΠΔΕ, υπό τον καθηγητή Γιώργο Μπαμπινιώτη.

Οι συνεδριάσεις του αρχίζουν να πυκνώνουν (θα γίνονται δύο την εβδομάδα), με την επόμενη να είναι προγραμματισμένη για το διήμερο 14 και 15 Μαϊου. Στην τελευταία συνάντηση που έγινε, στις 23 Απριλίου, «πιστοποιήθηκε» από τα 30 μέλη του (οι 18 είναι εκπαιδευτικοί) εισήγηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, για τους βασικούς άξονες της εκπαίδευσης, πάνω στους οποίους θα κυλήσει και η δουλειά του Συμβουλίου.

Στο πλαίσιο του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, έχουν δημιουργηθεί 4 μεγάλες ομάδες εργασίας. Η 1η ομάδα ασχολείται με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της παιδείας, με έμφαση στο λύκειο, η 2η ομάδα εργάζεται πάνω στην ύλη του σχολείου (διδακτέα, διδαχθείσα, εξεταστέα) καθώς και στην αξιολόγηση των βιβλίων, του εκπαιδευτικού συστήματος και των μαθητών.

Η 3η ομάδα δουλεύει πάνω στις νέες τεχνολογίες, τη χρήση των βιβλιοθηκών και την εισαγωγή τους στο σχολείο, και η 4η εργάζεται για την αντικειμενική αξιολόγηση της επίδοσης των μαθητών μέσα στο σχολείο, αλλά και στο εάν μπορεί να ληφθεί υπόψη η επίδοση του λυκείου στην εισαγωγή των μαθητών στα πανεπιστήμια.

Εκσυγχρονισμός με λιγότερη ύλη και μαθήματα

Επιθυμία των μελών του ΣΠΔΕ είναι το λύκειο να γίνει αυτόνομη εκπαιδευτική μονάδα, χωρίς σύνδεση με το εξεταστικό σύστημα, να καλύπτει το σύνολο των βασικών γνώσεων, να είναι συνδεδεμένο με τον πολιτισμό, να προσφέρει τις βασικές δεξιότητες σε έναν σύγχρονο πολίτη και να διαθέτει σύγχρονο πρόγραμμα σπουδών.

Για τον λόγο αυτό συστάθηκε ομάδα εργασίας στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο που μελετά ήδη, και έχει προχωρήσει, τα σημερινά προβλήματα του λυκείου και τα συστήματα που εφαρμόζονται στο εξωτερικό.

Ο πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, Σ. Γκλαβάς, υποστηρίζει ότι ζητούμενο παράλληλα με το εξεταστικό είναι η αναμόρφωση του λυκείου, μέσω και της μείωσης του σημερινού όγκου της ύλης και των μαθημάτων.
                                                                                                      Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ

 Να ξαναζωντανέψουμε το σχολείο
«Είμαι πολύ ευχαριστημένος από την πορεία των εργασιών. Γίνεται συζήτηση ουσίας, χωρίς να υπάρχει το στοιχείο της άγονης αντιπαράθεσης», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο κ. Γιώργος Μπαμπινιώτης – Πρόεδρος του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΣΠΔΕ), συνεχίζοντας:

«Θέλουμε να ξαναζωντανέψουμε το σχολείο και να φέρουμε τους μαθητές κοντά του. Αναζητούμε τρόπους για να το πετύχουμε, και πιστεύουμε ότι αυτό θα γίνει με την αναμόρφωση του τρόπου δουλειάς στο λύκειο.

Το λύκειο πρέπει να αλλάξει ριζικά.

Το τελευταίο και για μένα πιο εύκολο κομμάτι της όλης διαδικασίας, είναι η εξεύρεση του νέου τρόπου εισαγωγής σε ΑΕΙ-ΤΕΙ.

Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε στην πολιτεία εναλλακτικές προτάσεις με τα θετικά και τα αρνητικά τους σημεία, κι εκείνη θα αποφασίσει ποιον τρόπο πρόσβασης θα επιλέξει.

Η επιλογή αυτή είναι πολιτική απόφαση. Εμείς θα δώσουμε λύσεις εφικτές και αποτελεσματικές».

Τι αλλάζει
Οκτώ θα είναι οι ουσιαστικές αλλαγές για το νέο Λύκειο:
1. Νέα ομαδοποιημένη και ελαττωμένη κατά πολύ ύλη, που θα εστιάζει μόνο σε ουσιώδη επιστημονικά θέματα.
2. Καινούργια βιβλία και νέος τρόπος δουλειάς, με τη συμμετοχή του καθηγητή και του μαθητή. Με συμμετοχικές εργασίες, συζητήσεις, όχι αποστήθιση και μονόπλευρη παράδοση από την έδρα.
3. Αλλαγή του σχολικού χρόνου με «ανάσες» ανάμεσα στο αναλυτικό πρόγραμμα.
4. Ενσωμάτωση πολιτισμικής ζώνης (θέατρο, μουσική).
5. Ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών στο μάθημα.
6. Δημιουργία συμβουλευτικών υπηρεσιών για ψυχολογική στήριξη των μαθητών.
7. Νέο αναλυτικό πρόγραμμα που θα απελευθερώνει την αυτενέργεια του εκπαιδευτικού και δεν θα τον υποχρεώνει στην αγχωτική κάλυψη μιας αχανούς ύλης.
8. Θα γίνει προσπάθεια να μετράει για την εισαγωγή σε ΑΕΙ-ΤΕΙ και η επίδοση στο λύκειο.

Διαβάζω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το νέο βιβλίο του Λευτέρη Τσίλογλου για την φροντιστηριακή ιστορία και ανακαλύπτω εκπληκτικές όψεις μιας εκπαιδευτικής πραγματικότητας που ουδέποτε εξιστορήθηκε.

Ποιος αλήθεια γνωρίζει ότι η Ελεύθερη Πρόσβαση έγινε πράξη στην Κατοχή; Η κίτρινη από τον χρόνο "Καθημερινή" του '78 σαράντα χρόνια αργότερα μας θυμίζει τον διαχρονικό πλειστηριασμό στον οποίο κάποιοι πλειοδοτούν και σήμερα.

Να τι μας λέει ο συγγραφέας:
«Το υπουργείο Παιδείας τον Ιούλιο του 1941 ανακοινώνει ότι για την ακαδημαϊκή χρονιά 1941-1942 θα επιτρέψει την εγγραφή επιλαχόντων στις εισιτήριες εξετάσεις της προηγούμενης χρονιάς 1940-1941.Λίγο αργότερα διευκρινίζεται ότι τον Ιανουάριο του 1942 θα γίνουν νέες εισιτήριες εξετάσεις. Αυτό, τελικά, μεταφράστηκε σε ελεύθερη πρόσβαση, αν λάβουμε υπόψη ότι στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, τη χρονιά 1941-1942, γράφτηκαν συνολικά 11.930 απόφοιτοι Γυμνασίου! Τη μερίδα του λέοντος κατείχε η Νομική με 8.590 εγγραφές (72%). Ακολούθησε η Ιατρική  με 1860 (15,5%). Το Χημικό με 746, το Μαθηματικό με 173, η Φιλοσοφική με 142, η Θεολογική με 114, το Οδοντιατρικό Σχολείο με 108, το Φυσικό με 60, το Φαρμακευτικό με 40 και τέλος το Φυσιογνωστικό με 7.»

Τα στοιχεία αφορούν τους ρομαντικούς ή αφελείς οπαδούς της  ελεύθερης πρόσβασης που θωπεύει τη λαϊκή ρύση «μωρέ ας μπει το παιδί στη Νομική και βλέπουμε…»

Φίλτατε σύντροφε Λευτέρη αν το 1942 γράφθηκαν με ελεύθερη είσοδο στην Νομική της Αθήνας 8.590 απόφοιτοι Γυμνασίου, σήμερα θα γράφονταν 85.900! Ελλάς το μεγαλείο σου!

 

Το Ιστολόγιο ευχαριστεί τους εκατοντάδες φίλους και συναδέλφους που ευχήθηκαν με όλα τα ηλεκτρονικά μέσα.Η κάρτα της Τζόγιας όμως είχε και την καλλιτεχνική της έμπνευση.Να'στε όλοι καλά…

 

Στο θεσμικό χάος της ελληνικής παιδείας και στην απεραντοσύνη των γενικοτήτων της δημόσιας διαβούλευσης ας επικεντρωθούμε σε απλά και αλληλένδετα ζητούμενα της εκπαιδευτικής πρότασης που έχει άμεση ανάγκη η κοινωνία.

Η ταλαιπωρημένη έννοια της αξιολόγησης μπορεί να γνώρισε την νομοθετική καθιέρωση όχι μόνο ως προς την επάρκεια των διδασκόντων αλλά και στη συνολική απόδοση της σχολικής μονάδας, αδυνατεί όμως δεκαετίες τώρα να γίνει πράξη.

Οι παρωχημένες αντιλήψεις κομματικοποιημένων συντεχνιών οι οποίες με φοβικά σύνδρομα έχουν δαιμονοποιήσει την αξιολόγηση κυριαρχούν και αναπαράγουν ένα βαθύτατα αντιδραστικό αίτημα. Οι συντεχνίες όμως που αρνούνται την αξιολόγηση βρίσκονται σε απόλυτη δυσαρμονία με τις πεποιθήσεις αλλά και τις ανάγκες επαγγελματικής αξιοπρέπειας χιλιάδων άξιων και ικανών εκπαιδευτικών οι οποίοι επιθυμούν να κριθούν και να προκριθούν με βάση το έργο τους και όχι την κομματική υπακοή και τις ποσοστώσεις κυβερνητικών και αντιπολιτευομένων στις νευραλγικές θέσεις της σχολικής διοίκησης.

Η πολυθρύλητη αυτονομία του Λυκείου, το ανοιχτό σχολείο του μέλλοντος, δε χωράει αναμφίβολα στο συγκεκριμένο συγκεντρωτικό πλαίσιο που είναι ασφυκτικό και αφαιρεί από τη σχολική μονάδα και τους εκπαιδευτικούς την αναγκαία αυτενέργεια. Η αξιολόγηση όμως που αποτελεί κατ’ ουσίαν την αναγκαία κοινωνική λογοδοσία του σχολείου αποτελεί τη βασικότερη προϋπόθεση στην εκπαιδευτική αυτονομία του Λυκείου και θα οδηγήσει στην απελευθέρωση των υπαρκτών δυνάμεων που μπορούν να συμβάλλουν αποφασιστικά στην ανανέωση της σχολικής ζωής.

Αν ονειρευόμαστε ένα αποτελεσματικό σχολείο που να κερδίζει το σεβασμό και την εκτίμηση των μαθητών του και να παρέχει ένα ουσιαστικό τίτλο σπουδών  πρέπει να συνομολογήσουμε ότι χρειαζόμαστε ένα αυστηρό και απαιτητικό σχολείο όχι στις διαπροσωπικές σχέσεις  των καθηγητών του και των μαθητών του αλλά στην προσήλωση του στον εκπαιδευτικό στόχο. Η κακώς εννοούμενη επιείκεια που επικρατεί σήμερα υπονομεύει τις σπουδές των νέων και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από το γεγονός ότι από το 1999 και εντεθέν που άνοιξαν διάπλατα οι πόρτες της τριτοβάθμιας οι μισοί απ’ όσους πέτυχαν δεν πήραν ποτέ πτυχία και οι άλλοι μισοί αποφοιτούν με μέσο όρο σπουδών που πλησιάζει τα οκτώ (!) χρόνια.

Το μεγάλο στοίχημα του πολιτικού συστήματος σήμερα δεν είναι η αναπόφευκτη γενικόλογη σύγκλιση σε εκπαιδευτικούς στόχους αλλά η άμεση θέσπιση της δίκαιης αξιολόγησης ως μέσο ανάτασης του Λυκείου και πρωταρχική προϋπόθεση της αυτονομίας του. Οι τελευταίες διαβουλεύσεις σε forum και επιτροπές, οι συγκριτικές μελέτες του Π.Ι. και τα κείμενα διακεκριμένων πανεπιστημιακών δασκάλων απαντούν στο ερώτημα της ανανέωσης με την επιδίωξη της αριστείας η οποία δεν αναιρεί την υποχρέωση της πολιτείας να δίνει ίσες ευκαιρίες σε κάθε πολίτη. Η άμεση διερεύνηση, αποτύπωση και δημόσια συναινετική πρόταση για την αξιολόγηση και το νέο αυτόνομο Λύκειο με διαδικασίες κύρους και κοινωνικής αποδοχής θα δώσει μια διαφορετική προοπτική στους νέους ανθρώπους κυρίως όμως θα μας βγάλει από την υποκρισία δεκαετιών.