Year: 2016

Ανάστατη η Φροντιστηριακή Κοινότητα … Οι εφαρμοστικές διατάξεις του κ. Κατρούγκαλου απαιτούν την άμεση αμφισβήτησή τους στο Ακυρωτικό Δικαστήριο … Αδιανόητες οι πρακτικές της Επιδοτούμενης Συντεχνίας που πριμοδοτούν την Μαύρη Εργασία και την Ιδιαίτερη Παραπαιδεία … Ο Παραλογισμός των Εγκυκλίων Μεσούντος του Έτους βρίσκουν την Συντεταγμένη μας Έκφραση σε Προεδρική Αφωνία … Νόμοι , Μηνυτήριες Αναφορές Υπουργείων και Τηλεοπτικών Συμμάχων , Υπομνήματα Συλλόγων και Άρθρα Προσωπικοτήτων , Δυσφημιστικά Ρεπορτάζ Εφημερίδων και Ειδησεογραφικών Portals , Όλα στο Καλάθι της Σιωπής … Χθες ένα ακόμα από την Αυγή … Το Ιστολόγιό μας με Δημόσιο Λόγο και πάντα από το Προσκήνιο Γράφει και Υπογράφει με το Θάρρος της Γνώμης … Το Κοινό των Φροντιστών βιώνει την Απαξίωση που περιγράφουν τα Υπομνήματα … Υπάρχουν βεβαίως και οι Σεβαστές Ψευδαισθήσεις ότι όλα αυτά δεν συνιστούν Απειλή και είναι ένας Άγνωστος Πόλεμος Ετερόκλητων Εξωτερικών και “Εσωτερικών” Εχθρών … Ανήκω στους Μαχητές του Κλάδου 34 Συναπτά Έτη και η Κριτική μου Επικεντρώνεται σε Πολιτικές και Συμπεριφορές … Τα Πρόσωπα Έρχονται και Παρέρχονται αλλά η ΟΕΦΕ μας Ενώνει … Σήμερα προστίθεται ένα ακόμα Υπόμνημα που Υποκρύπτει Αγωνία από την Συνδιάσκεψη της Θεσσαλονίκης το οποίο θέτει ζητήματα Κύρους και Αρχών … Εντός των Επόμενων Ημερών Ακολουθούν και Νέα Υπομνήματα από δύο ακόμα γεωγραφικά διαμερίσματα … Όλοι Αυτοί δεν είναι οι Εχθροί των Φροντιστών …

Ενημέρωση προς το Διοικητικό Συμβούλιο της Ο.Ε.Φ.Ε.

Το Σάββατο 05/11/2016, στη Θεσσαλονίκη, στα Γραφεία του Συνδέσμου Φροντιστών Βορείου Ελλάδος πραγματοποιήθηκε συνδιάσκεψη Προέδρων των Συλλόγων Μακεδονίας, Θεσσαλίας και μελών του Δ.Σ. της Ο.Ε.Φ.Ε.
Συζητήθηκαν αναλυτικά ζητήματα, τα οποία απασχολούν τον κλάδο και διατυπώθηκαν απόψεις για την εύρυθμη λειτουργία της Ο.Ε.Φ.Ε., την αντιμετώπιση κρίσεων, την έξωθεν καλή μαρτυρία του κλάδου.
Οι Πρόεδροι των Συλλόγων ομόφωνα έκριναν ότι είναι αναγκαία η Γενική Συνέλευση στο Ρίο εν όψει του Σεμιναρίου Διδακτικής και του Συνεδρίου 26 & 27 Νοεμβρίου 2016 για να διευκρινιστούν από τον Πρόεδρο και το Διοικητικό Συμβούλιο στον κλάδο:
1. το ζήτημα των διαγνωστικών τεστ και των υποτροφιών,
2. το επικοινωνιακό σφάλμα και την θεσμική ανάληψη ευθύνης από τον Πρόεδρο για το ζήτημα που δημιουργήθηκε στον κλάδο από τις αναφορές διερεύνησης του Γ. Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας και του οργανισμού «Όλοι μαζί μπορούμε – ΣΚΑΪ» αναφορικά με τις ανώνυμες καταγγελίες και διαδικτυακές δημοσιεύσεις για τη διαδικασία των υποτροφιών,
3. την κοινωνική προσφορά των φροντιστηρίων, η οποία είναι ανεξάρτητη από τις υποτροφίες των διαγνωστικών τεστ και του ζητήματος που προέκυψε το τελευταίο διάστημα στο εσωτερικό και εξωτερικό ακροατήριο του κλάδου.

Κατέληξαν ότι κύριο μέλημα και έργο του Διοικητικού Συμβουλίου της Ο.Ε.Φ.Ε. αλλά και των Συλλόγων – μελών της πρέπει να είναι η διαφύλαξη του κύρους της Ομοσπονδίας, η αρμονική λειτουργία των οργάνων της και η προάσπιση των συμφερόντων του κλάδου.

Στη διάσκεψη παρίσταντο:
Αθανασιάδης Κωνσταντίνος: Πρόεδρος Πέλλας – Κιλκίς και Γ’ Αντιπρόεδρος της Ο.Ε.Φ.Ε.
Αμπατζίδης Κωνσταντίνος: Πρόεδρος Σ.Φ.Β.Ε. και μέλος του Δ.Σ. της Ο.Ε.Φ.Ε.
Βεδουρά Ιωάννα, Πρόεδρος Μαγνησίας
Βλούχος Χρήστος, Πρόεδρος Λάρισας
Κετζετζής Σπύρος, Α’ Αντιπρόεδρος της Ο.Ε.Φ.Ε.
Μιχαηλίδης Ηλίας, Πρόεδρος Δυτικής Μακεδονίας
Μιχαλάκης Βασίλειος, Πρόεδρος Χαλκιδικής
Μυστακίδης Αργύρης, Πρόεδρος Καβάλας
Παπανώτας Κωνσταντίνος, Πρόεδρος Τρικάλων
Πουρλιώτης Γεώργιος, Πρόεδρος Πιερίας
Ρουσάκης Νικόλαος, Πρόεδρος Ημαθίας, Β’ Αντιπρόεδρος της Ο.Ε.Φ.Ε.
Τσαγγάλη Ελένη, Πρόεδρος Σερρών

Στην διάσκεψη ως παρατηρητές παρίσταντο:
Βασιλακόπουλος Θεόδωρος, μέλος του Συλλόγου Κορινθίας
Τζακόπουλος Απόστολος, Α’ Αντιπρόεδρος Σ.Φ.Β.Ε.

Στις 22 Οκτωβρίου 2016, στα Ιωάννινα πραγματοποιήθηκε η Γενική Συνέλευση των Συλλόγων Φροντιστών της Βορειοδυτικής Ελλάδος παρουσία των Αντιπροέδρων της ΟΕΦΕ : Ν. Ρουσάκη και Κ. Αθανασιάδη. Μετά από διεργασίες μεταξύ των διοικητικών συμβουλίων των πέντε (5) τοπικών συλλόγων της περιφέρειας Ηπείρου – Δ. Ελλάδος – Ιονίων νήσων αποφασίστηκε η Ίδρυση και λειτουργία Περιφερειακού Γραφείου Βορειοδυτικής Ελλάδος της Ο.Ε.Φ.Ε. με έδρα τα Ιωάννινα και με την παρακάτω σύνθεση της διοικούσας επιτροπής, η οποίο προέκυψε από τη μεταξύ των προσώπων συμφωνία:

Πρόεδρος: Στέφανος Γκόρλας Αντιπρόεδρος: Ανδρέας Κατσανάκης Γραμματέας: Ανδρέας Μπάμπας Ταμίας: Χρήστος Κοσμάς Μέλος –Υπεύθυνος Οργανωτικού: Κώστας Βούλγαρης

Το περιφερειακό συμβούλιο υπάγεται άμεσα ως προς τη συγκρότηση και λειτουργία του στο Δ.Σ. της Ο.Ε.Φ.Ε., δεν αντικαθιστά τους τοπικούς συλλόγους.

Ως μέλη των τοπικών συλλόγων της ευρύτερης περιφέρειας, ως εκπρόσωποι των φροντιστηρίων αυτής οφείλουμε να θέσουμε στο Δ.Σ. τα παρακάτω θέματα:

Α) Η ανώνυμη επιστολή που στάλθηκε στα μέλη των Συλλόγων

Γιατί δεν υπήρξε καμία ενημέρωση από το Δ.Σ. της ΟΕΦΕ προς τους Συλλόγους και αντιπροσώπους σχετικά με το περιεχόμενο της ανώνυμης επιστολής που μας στάλθηκε και η οποία έβαλε εναντίον του Πρόεδρου της Ο.Ε.Φ.Ε.; Δεν έπρεπε τόσο καιρό να υπάρξει έλεγχος από το Δ.Σ. των γραφομένων του ανώνυμου αποστολέα ως προς την ορθότητα τους;

Β)Το Θέμα των Υποτροφιών στα Διαγνωστικά Τεστ

Είναι γνωστό ότι οι Σύλλογοί μας μετέχουν στα Επαναληπτικά Θέματα της Ο.Ε.Φ.Ε. και διοργανώνουν μαζί με τους άλλους Φορείς της Πολιτείας τα Κοινωνικά Φροντιστήρια σε όσους Νομούς είναι εφικτό. Όταν οι αντιπρόσωποι μας επισήμαναν τα προβλήματα των Υποτροφιών , την πρώτη χρονιά εφαρμογής τους, εισέπραξαν στη Γ.Σ. της Θεσσαλονίκης την εξής απάντηση: «Όποιος δεν μετέχει στα Διαγνωστικά Τεστ και δεν δώσει υποτροφίες τότε δεν θα πάρει μερίδιο από γνωστό Ίδρυμα εφοπλιστή που θα είναι χορηγός των Υποτροφιών». -Πού είναι αλήθεια το Ίδρυμα που θα έδινε τα χρήματα για τις Υποτροφίες; -Γιατί το ΔΣ δεν απέστειλε εξηγήσεις για το Θέμα που προέκυψε στα ΜΜΕ;
-Γιατί δεν ενημερωθήκαμε αν και πόσο αυξήθηκε η προσέλευση μαθητών στα Φροντιστήρια λόγω των Υποτροφιών κατά τη διάρκεια των δυο χρόνων εφαρμογής τους; -Ήταν απόφαση του ΔΣ να μην ενημερώνονται από τη Γραμματεία της ΟΕΦΕ οι Πρόεδροι των Συλλόγων για τον αριθμό των μαθητών του Νομού τους που συμμετέχουν στα Διαγνωστικά;

Γ) Ο νέος Νόμος περί Φροντιστηρίων Το Δ.Σ. φάνηκε ανέτοιμο και κατώτερο των περιστάσεων να παρουσιάσει και να υπερασπισθεί τις θέσεις μας στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων. Μας δόθηκε η ευκαιρία να αναπτύξουμε τις θέσεις του κλάδου στη Βουλή και εμείς την πετάξαμε. Όλα φάνηκε ότι έγιναν χωρίς σχεδιασμό και το αποτέλεσμα είναι γνωστό σε όλους. Μέλος του Δ.Σ. στην Εκλογοαπολογιστική Γ.Σ. της Αθήνας έγραφε ότι αυτός τακτοποίησε το θέμα των 21 ωρών -25 ημερομίσθια και δεν θα ισχύσει. Γιατί άραγε;

Δ) Προβλήματα Φροντιστηρίων των Συλλόγων μας Τα Φροντιστήρια των συλλόγων μας αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης λόγω του μειωμένου αριθμού μαθητών, των ιδιαιτέρων, της οικονομικής δυσκολίας των γονέων, της υψηλής φορολογίας . Περιμέναμε από το ΔΣ της ΟΕΦΕ να καταστρώσει κάποιο σχέδιο αντιμετώπισης των προβλημάτων μας και όχι να παραμένει άφωνος θεατής των εξελίξεων. Περιμένουμε πειστικές εξηγήσεις στα παραπάνω ζητήματα: Από τον Πρόεδρο της ΟΕΦΕ Από τον υπεύθυνο Επαναληπτικών Θεμάτων Από το ΔΣ της ΟΕΦΕ για όλα τα παραπάνω. Το κάθε μέλος του ΔΣ να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν και να πράξει αυτό που είναι καλύτερο για την ενότητα της ΟΕΦΕ.

Ζητούμε να συγκληθεί άμεσα Γενική Συνέλευση προέδρων και αντιπροσώπων στην Πάτρα.

Με τιμή οι Σύλλογοι Φροντιστών Ν.Αιτωλοακαρνανίας Ν.Άρτας Ν.Ιωαννίνων Ν.Θεσπρωτίας Ν.Πρεβέζης και Ιονίων νήσων

Έχω τις Πολιτικές Εμμονές μου ! Αυτό που λένε οι Μαθητές μου “Κολλήματα” … Ζούμε το Τέλος της Ευθύνης ! Πολιτική Λειψανδρία και Αλητεία το Γεγονός ότι τα Μεγάλα και Σπουδαία Στελέχη της Πρώτης Αριστερής Κυβέρνησης άφησαν στο τοπίο της Εργασίας μια Μαχητική , Σπουδαία και Όμορφη Υπουργό ! Όχι γιατί δεν πιστεύω στην Αξία των Νέων και δη των Γυναικών ! Τουναντίον Αρχή Γυνή Δείκνυσι ! Τι όμως Πραγματικά Συνέβη ; Τα “Πολιτικά Αναστήματα” τύπου Κατρούγκαλου κρύφθηκαν στα Μετόπισθεν για να μείνουν Αλώβητοι στον Μνημονιακό Εργασιακό Αρμαγεδώνα που Επελαύνει … Από την Οπισθοφυλακή ο Μετρίου Αναστήματος Υπουργός θα βλέπει τις Μάχες ανασηκώνοντας με χάρη τις Φτέρνες του κατά το προσφιλές του Σύμπλεγμα ! Ζούμε το Τέλος πολλών Αξιών Σύντροφοι … Από το Τέλος της Έντυπης Δημοσιογραφίας μέχρι την Επική Κατάπαυση των Δελτίων των Οκτώ στα άλλοτε Κραταιά μας Κανάλια … Βιώνουμε το Τέλος των Ιδεολογιών που μετασχηματίζονται σε Εφήμερες Εξουσίες … Μέχρι και το Τέλος του Κονδυλοφόρου , του κοινότυπου Bic , όπως ευφυώς έγραψε ο Αργύρης Κωστάκης στην Αιχμή … Αυτό όμως που Αποτελειώνει την Δύσμοιρη Χώρα είναι το Τέλος της Ευθύνης που δεν Προσωποποιείται … Κανένας δε Δείχνει σήμερα ν΄ Αγαπά την Ευθύνη που έγραφε ο Καζαντζάκης … Και συμπλήρωνε ο Ψηλορείτης της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας : “Αν μια γυναίκα κοιμηθεί μόνη, ντροπιάζει όλους τους άντρες” … Για να μην θυμηθώ και ότι “Το Ψέμα είναι Ανανδρία” …

Ένα ακόμα επεισόδιο προσετέθη σήμερα στο σήριαλ των “Υποτροφιών” … Οι Εκπρόσωποι του “Όλοι Μαζί Μπορούμε” προσέφυγαν κι αυτοί στον Εισαγγελέα με σχετική απαίτηση διαλεύκανσης και αρκετά υπονοούμενα τα οποία δεν μπορούν να μένουν αναπάντητα … Καλός είναι ο Κλαδικός Πατριωτισμός του “Τίποτα δεν συνέβη” και του “Ποιος ασχολείται με αυτά;” όμως αν πληκτρολογήσει κανένας λέξεις κλειδιά στις μηχανές αναζήτησης της ειδησεογραφίας θα αντιληφθεί το μέγεθος του θέματος … Οι γενικόλογες ανακοινώσεις και οι προτροπές με αρχαιοελληνικά ρητά δεν πείθουν κανέναν … Αν μάλιστα εξαιρέσουμε τις σχετικές ανακοινώσεις της Πανελλήνιας Ενωτικής Κίνησης Φροντιστών , οι οποίες διαφοροποιούνται από τη συντεταγμένη σιγή , η απαίτηση για ενημέρωση είναι πλέον Ονομαστική … Πόσοι πραγματικά Διαγωνίστηκαν και πόσες Υποτροφίες δόθηκαν; Απλές απαντήσεις οι οποίες θα σταματήσουν τον διασυρμό Όλων των Φροντιστών … Στην ακροτελεύτια παράγραφο μιας ειλικρινούς απάντησης της ΟΕΦΕ μπορούμε να αναφερθούμε το Κοινωνικό μας Έργο συναθροίζοντας τις αληθινές υποτροφίες που απεγνωσμένα ζητούνται τις τελευταίες ημέρες … Προφανώς υπάρχουν Ευθύνες οι οποίες πρέπει να Αναληφθούν με Γενναιότητα γιατί δεν Παραλογίζεται ούτε Συνωμοτεί το Σύμπαν για να γκρεμίσει τον Λαοπρόβλητο ενός δοκιμαζόμενου Κλάδου σε μια εξαθλιωμένη Χώρα … Την τελευταία Διετία απειρία Άστοχων Επιλογών και Επικοινωνιακών Λαθών οδήγησαν στην Διαίρεση και τον Διασυρμό που δεν μας επιτρέπει ούτε μια τυπική συνάντηση με τους πολιτικούς μας προϊσταμένους … Κατά τα υπόλοιπα ο λόγος του Αμοιραδάκη εκφράζει με επαναστατική μετριοπάθεια αυτό το οποίο απαιτείται να γίνει χωρίς καμία χρονοτριβή …

Υπήρξα για αρκετά χρόνια μέλος των θεσμικών μας οργάνων. Μαζί με κάποιους άλλους, δυστυχώς λίγους, ανθρώπους, προσπαθήσαμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα, κυρίως στο επίπεδο της συλλογικής μας συνείδησης, αντίληψης και νοοτροπίας. Την τελευταία 2ετία της συμμετοχής μου (2008 – 2010), ως πρόεδρος της ΟΕΦΕ, εγώ ήμουν ο επικεφαλής, εγώ είχα την τελική ευθύνη, άρα, προφανώς, εγώ ήμουν αυτός που απέτυχε οικτρά…
Αποσύρθηκα από κάθε διεκδίκηση ηγετικών θέσεων και ρόλων, όταν πείστηκα για δύο πράγματα:
1. Στην πλειονότητά τους, τα μέλη του κλάδου, πανάξιοι επιστήμονες και δάσκαλοι αλλά ποικιλοτρόπως βασανισμένοι επαγγελματίες, έχουν απολύτως ανεπτυγμένη την ικανότητα να αντιλαμβάνονται το (εύκολο) λάθος, αλλά δεν έχουν τη διάθεση να αναλάβουν το υψηλό κόστος που πρέπει να καταβληθεί, για να υπερασπιστούν τις (δύσκολες) αξίες του σωστού.
2. Εγώ δεν είμαι καθόλου καλός διπλωμάτης και δεν έχω, ούτε το σιδερένιο στομάχι που απαιτείται για να χωνεύω τα πάντα, αλλά ούτε την μαρμαρένια πλάτη που χρειάζεται, για να αντέχω τις συναδελφικές μαχαιριές, παραμένοντας ψύχραιμος και αλώβητος…
Αυτά, όχι ως μια προσπάθεια εκ των υστέρων δικαίωσης (αυτή θα ήταν… από κωμικοτραγική και ανούσια, έως εντελώς γελοία – και, πάντως, ανάξια…), αλλά μόνο ως απόπειρα απλής σύστασης – γνωριμίας, από έναν συνάδελφο, ο οποίος, σε ημέρες σοβαρής και πολύπλευρης κρίσης, υπογράφει ένα κείμενο προς συναδέλφους…
Εντέλει, κατά τη γνώμη μου, έχει νόημα να συνεχίσετε την ανάγνωση, μόνο με μία προϋπόθεση: Αδιαφορήστε για τον υπογράφοντα. Αν μείνετε στο «ποιος τα γράφει αυτά;», ίσως αποδυναμώσετε τη δυνατότητά σας να κρίνετε αυτό το κείμενο για τις θέσεις και τις ιδέες του, αλλά όχι για το όνομα του συντάκτη του (το οποίο δεν έχει καμία σημασία…).

Οι μεταξύ μας «συζητήσεις» (αν μπορεί να θεωρηθεί συζήτηση, το σήκωμα του αντίχειρα και η παράθεση ολιγόλογων σχολίων κάτω από παράλληλους μονολόγους – όσο και αν κάποιοι από αυτούς είναι εξαιρετικοί, άκρως αποκαλυπτικοί για τη νοημοσύνη και την ποιότητα των συντακτών τους…) για τα επαγγελματικά μας, συχνά θυμίζουν τον ορισμό του Τσαρούχη για τον κάδο απορριμμάτων («το δοχείο γύρω από το οποίο πετάμε τα σκουπίδια μας»)… Νομίζω πως ποτέ δεν μπαίνουμε στην ουσία των πραγμάτων που μας αφορούν. Ή, τουλάχιστον, δεν το κάνουμε με οργανωμένο, συντεταγμένο, αποδοτικό και αποτελεσματικό τρόπο. Και νομίζω πως αυτό συμβαίνει για τρεις πολύ σοβαρούς λόγους:
1. Αυτή είναι μία (πολύ σημαντική και πολύ απαιτητική) αναζήτηση, η οποία μπορεί να ανοίξει μόνο με πρωτοβουλία, οργάνωση, συντονισμό και ευθύνη της συλλογικής μας ηγεσίας (ΔΣ της ΟΕΦΕ). Μόνο που αυτή (η ηγεσία μας) δεν φαίνεται να έχει καμία επιθυμία και διάθεση να ανοίξει μια τέτοια συζήτηση.
2. Όταν διαμορφώνουμε τα κριτήρια αξιολόγησης και διαμόρφωσης των παραμέτρων που ορίζουν τη συλλογικότητά μας και τις δημόσιες εκφράσεις της, όταν συλλογιζόμαστε τις εκλογές των αντιπροσώπων μας, στην ουσία σκεφτόμαστε μόνο τους εαυτούς μας (φροντιστές), και όχι την εργασία μας (φροντιστήριο).
3. Κάθε ένας από εμάς, προσέρχεται στις συλλογικές διεργασίες φέροντας το βάρος της… υπέροχης και μοναδικής αυθεντίας του (καθόλου ειρωνικό, ως προς το επιστημονικό και διδακτικό μέρος…), ως… «αρματολός και κλέφτης», βαθύτατα πεπεισμένος ότι έχει δύο θεμελιώδη και αναφαίρετα δικαιώματα: Το ένα, να ζητά από τα συλλογικά μας όργανα να κάνουν τα πάντα, προκειμένου να προασπίσουν την προσωπική του επαγγελματική δικαίωση – φυσικά, όπως εκείνος την αντιλαμβάνεται… Το άλλο, να αδιαφορεί παγερά και να απέχει από κάθε δράση που στοχεύει στην επαγγελματική δικαίωση του φροντιστή της διπλανής πόρτας – πάλι όπως εκείνος (μόνο που τώρα είναι ο φροντιστής της διπλανής πόρτας) την αντιλαμβάνεται…

Αυτοί οι τρεις (καθόλου ανεξάρτητοι – κάθε άλλο…) λόγοι, συνιστούν μια στρέβλωση, η οποία μας οδηγεί διαρκώς σε αναζήτηση και εκλογή προσωπικών «γνωστών», «φίλων» και «εξυπηρετητών», επιβαρύνει τις συλλογικές μας δράσεις με ανούσιες «επετηρίδες» και με θλιβερές υπόγειες διαδρομές, τις υπονομεύει με μυστικές και ιδιαίτερες κουβέντες διαδρόμων, τις ακυρώνει με στρατηγικές εκπλήρωσης προσωπικών φιλοδοξιών…

Τα συλλογικά μας όργανα (κακώς, κάκιστα) δεν έχουν γνωστές και κοινοποιημένες περιγραφές θέσεων εργασίας… Επομένως, απαρτίζονται από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν για ποια δουλειά βρέθηκαν εκεί, αγνοούν με ποιας εργασίας και ποιας ευθύνης το βάρος είναι επιφορτισμένοι… Άρα, κανείς (ούτε οι ίδιοι, ούτε εκείνοι που τους επέλεξαν), γνωρίζει (και κανείς δεν νοιάζεται…), αν καθένας έχει τις ικανότητες και τις δεξιότητες που απαιτούνται, για να επιτελέσει το (άγνωστο) έργο που αναλαμβάνει… (Πώς να κριθεί αν ένας άνθρωπος είναι ο καταλληλότερος να κάνει μια δουλειά, αν είναι άγνωστη η δουλειά που θα κάνει;). Όμως, να είστε σίγουροι, οι άνθρωποι που απαρτίζουν τα συλλογικά μας όργανα έχουν στο μυαλό τους πολύ συγκεκριμένους λόγους, για τους οποίους βρίσκονται εκεί. Προσέξτε: Δεν ισχυρίζομαι πως οποιοσδήποτε συνάδελφος έχει σκοπό να βλάψει τον κλάδο. Σε καμία περίπτωση! Ισχυρίζομαι όμως, πως, ενώ κανείς δεν γνωρίζει αν τα μέλη των ηγετικών μας οργάνων έχουν τη διάθεση, τη δεξιότητα και το χρόνο να ωφελήσουν τον κλάδο, εκείνοι, οι ίδιοι, ελπίζουν ότι, μέσω της συμμετοχής τους, θα βρουν τον τρόπο να ωφελήσουν τον εαυτό τους…
Ανθρώπινο; Βεβαίως. Θεμιτό; Μπορεί. Αναγκαίο; Ίσως. Αλλά, σίγουρα, όχι επαρκές.

Τα παραδείγματα (δυστυχώς) είναι πάρα πολλά, όλα πάρα πολύ δυσάρεστα, όλα επιβεβαιώνουν την πρόδηλη αδυναμία μας να λειτουργήσουμε συλλογικά, όλα αποκαλύπτουν την απέραντη επαγγελματική μοναξιά καθενός από εμάς χωριστά – άρα και του κλάδου στο σύνολό του… Όμως, το χειρότερο είναι ότι, τελικά, όλα αυτά μαζί, μάς καθιστούν συνολικά αναξιόπιστους και μάς αδικούν, αφού στερούν από όλους μας κάθε δυνατότητα να διεκδικήσουμε αυτό που (υποτίθεται πως) διεκδικούμε με τη συλλογική μας έκφραση: Τη συνολική καταξίωση του κλάδου, πάνω και πέρα από τα πρόσωπα που τον απαρτίζουν.

Θέλουμε να το αλλάξουμε αυτό;

Αν θέλουμε, ας βρεθούμε εκεί έξω, σε αληθινές συνθήκες ζωής… ζύμωσης… συναδελφικής σύγκρουσης… Και ας συζητήσουμε, με πίστη στη δική μας άποψη, με σεβασμό στην άλλη άποψη, με διάθεση να αναλάβουμε το κόστος των δίκαιων και άξιων επιλογών. Ναι, το αποτέλεσμα κάθε αναζήτησης, για να είναι ουσιαστικό, πρέπει να είναι (και) θεσμικά κατοχυρωμένο. Το ιδανικό, είναι η συλλογική μας ηγεσία να πάρει την απόφαση και την πρωτοβουλία… Αλλά, αν τα θεσμικά μας όργανα δεν θέλουν ή δεν μπορούν να εκκινήσουν μια τέτοια διαδικασία, η αφετηρία, η πολύτιμη αρχική σπίθα, μπορεί να είναι και η πρόσκληση σε μια, απλή αλλά σπουδαία, πανελλαδική, αδέσμευτη, συνάντηση φροντιστών… Πρόσκληση ανοιχτή σε όλους… Χωρίς προτιμήσεις και χωρίς αποκλεισμούς… Χωρίς προσωπικές διακρίσεις και χωρίς αρχηγικές φιλοσοφίες ή στοχεύσεις… Με την προσωπική ευθύνη και τα έξοδα των συμμετεχόντων… Με σαφές περιεχόμενο, ελεύθερα προσδιορισμένο από τους ίδιους τους συμμετέχοντες, αλλά χωρίς μυστικούς και προδιαγεγραμμένους στόχους… Με σκοπό την ενδυνάμωση της ΟΕΦΕ και όχι το λάβωμά της…

Δεν είμαι καθόλου βέβαιος, ότι μια τέτοια προσπάθεια θα είχε αποτέλεσμα. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος, ότι μια τέτοια πρόσκληση θα έβρισκε θετική ανταπόκριση από ικανό πλήθος συναδέλφων. Όμως, αυτό θα σήμαινε ότι, επί της ουσίας, ο κλάδος δεν επιθυμεί και δεν επιζητεί κάτι άλλο, έξω από αυτό που ήδη έχει… Θα σήμαινε ότι αυτό που ζούμε μας ικανοποιεί και δεν θέλουμε να το αλλάξουμε… Αν, λοιπόν, δεν θέλουμε, ας μείνουμε κλεισμένοι στα φροντιστήριά μας και ας σωπάσουμε… (Ή, με άλλα λόγια: Ας συνεχίσουμε να βαυκαλιζόμαστε, σηκώνοντας τον αντίχειρα και γράφοντας υπέροχους – πλην όμως, αφόρητα μοναχικούς – μονολόγους στο facebook…).

Σε κάθε περίπτωση, ήμασταν, είμαστε και θα παραμείνουμε άξιοι της μοίρας μας…

Υ.Γ. Δεν κατέχω την υπέρτατη και απόλυτη αλήθεια, δεν διαχωρίζω τον εαυτό μου από κανένα λάθος, δεν πιστώνω στον εαυτό μου τη γνώση του κάθε σωστού… Γνωρίζω πολύ καλά ότι, για μία ακόμη φορά, ο δημόσιος λόγος μου με εκθέτει σε τεράστιο κίνδυνο απόκτησης νέων εχθρών… Ωστόσο (θα το πω, κι όποιος θέλει το πιστεύει…): Σε προσωπικό επίπεδο, δεν επιθυμώ να θίξω ή να προσβάλλω κανέναν. Αν, παρά τη θέλησή μου, το έκανα, ζητώ συγγνώμη. Αυτό που πιστεύω και ισχυρίζομαι είναι πως, αν θέλεις να… προκόψεις, πρώτα διαμορφώνεις το σύστημα με το οποίο θα διαχειριστείς την ποιότητα που επαγγέλλεσαι και μετά επιλέγεις τους ανθρώπους που έχουν τις προσωπικότητες, τις γνώσεις και τις δεξιότητες που απαιτούνται, για να το υλοποιήσουν το σύστημα που διαμόρφωσες. Με αυτήν τη σειρά. Όχι αντίστροφα. Θα νιώσω πολύ μεγάλη χαρά, αν αντιληφθώ ότι κατάφερα να γίνω κατανοητός – ασχέτως εάν συμφωνούμε ή διαφωνούμε. Και θα νιώσω πολύ μεγάλη θλίψη, αν συμβεί το αντίθετο. Έτσι ή αλλιώς, οι άπειρες ώρες που έχω αφιερώσει στα κοινά μας, με έχουν εκπαιδεύσει τόσο σκληρά και κατάλληλα, ώστε να μπορώ να λυπάμαι και να εκφράζομαι και μέσω της σιωπής…