Ποιος, αλήθεια, γνωρίζει ότι η ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια έγινε τελευταία φορά πράξη στην περίοδο της Κατοχής; Γέμισε το Πανεπιστήμιο Αθηνών από φοιτητές τον Οκτώβριο του 1941, καθώς σε μία κρίση λαϊκισμού η τότε δωσίλογη κυβέρνηση άνοιξε τις πύλες του ιδρύματος σε όποιον επιθυμούσε να σπουδάσει, χωρίς φίλτρο εισαγωγικών εξετάσεων. Πρωταθλήτρια στη ζήτηση αναδείχθηκε η Νομική Σχολή Αθηνών στην οποία ενεγράφησαν 8.590 πρωτοετείς από τους 11.930 συνολικά εισακτέους του ΕΚΠΑ. Μία σύγκριση με το σήμερα αναδεικνύει το άκριτο του λαϊκισμού: Κατά το τρέχον ακαδημαϊκό έτος ο αριθμός των εισακτέων στην εμβληματική σχολή ήταν μόλις 425 (και κρίνονται και πολλοί με βάση τις ανάγκες για επαγγελματίες του κλάδου και την ανεργία των νομικών). Τα παραπάνω στοιχεία ουσιαστικά εκθέτουν τους αφελείς οπαδούς της ελεύθερης πρόσβασης και της λαϊκής ρήσης «μωρέ ας μπει το παιδί στη Νομική και βλέπουμε…». Εκτός κι αν επιθυμούμε το ελληνικό κράτος να γυρίσει στις απαρχές του, στη δεκαετία του 1830, όταν εύλογα δεν υπήρχαν ουσιαστικοί φραγμοί στην εισαγωγή στα νεοϊδρυθέντα, Πανεπιστήμιο Αθηνών και ΕΜΠ. Η διακήρυξη περί ελεύθερης πρόσβασης των αποφοίτων λυκείου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έχει ακουστεί τις τελευταίες δεκαετίες από την ΟΛΜΕ αλλά και από κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία υπόσχονται σε γονείς και 18χρονους… σπουδές με πετραχήλια. Τελευταία περίπτωση είναι η διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ που λέει ότι «θα προχωρήσει στην καθιέρωση της ελεύθερης πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, έπειτα από μια ευρύτατη διαβούλευση»… ( πηγή “Καθημερινή” )
