Παρακολουθώ ελάχιστα τη σημειολογία των πολιτικών εξελίξεων και αρκούμαι συχνά στην προσωπική διαίσθηση όπως αυτή διαμορφώνεται από τις αναλύσεις και τις επιρροές σπουδαίων Φίλων … Όταν όμως το θρησκευτικό άβατο υποδέχεται την Νέα Αριστερά και οι Ένστολοι εναποθέτουν τις ελπίδες επίλυσης των οικονομικών τους αιτημάτων στους σε αυτήν , η πιθανότητα μιας μεγάλης εκλογικής νίκης γίνεται βεβαιότητα … Θα έπρεπε να επιχαίρω γιατί ο πολιτικός χώρος της Ανανεωτικής Αριστεράς , τον οποίο παιδιόθεν ψηφίζω , έρχεται στο Προσκήνιο και θα κερδίσει με ηγεμονικούς όρους τις επόμενες εκλογές … Φοβάμαι όμως ότι αυτό δεν θα συμβεί στη βάση μιας επεξεργασμένης πρότασης και μιας προαναγγελθείσας κοινωνικής συμφωνίας αλλά ως μια τυχαία συνάθροιση προσδοκιών των δυσαρεστημένων του μεταπολιτευτικού Κρατισμού όλων των αποχρώσεων … Και αυτό είναι ασφαλώς επικίνδυνο … Στον δικό μας χώρο της Ιδιωτικής Παιδείας ο διαφημιζόμενος «Αριστερός Ρεαλισμός» θα είναι απόλυτα εχθρικός και συμπλεγματικός … Όσοι δικοί μας πιστεύουν το αντίθετο εύχομαι να δικαιωθούν … Η Αριστερά είναι συνήθως Δογματική … Οι Αριστεροί όμως είναι Ανοιχτόμυαλοι και δεν θα αγνοήσουν από θέσεις κυβερνητικής ευθύνης ούτε ρεαλιστικές προτάσεις υπέρ των αδυνάτων τύπου voucher ούτε αυταπόδεικτες αλήθειες για την επιχειρηματική βιωσιμότητα των μικρών Φροντιστηρίων … Σίγουρα η Επερχόμενη Αριστερά θα μας κάνει ένα μεγάλο καλό … Θα επιδιώξει να επιβάλλει την Νομιμότητα στα συναλλακτικά μας ήθη … Και για να διασκεδάσουμε τους φόβους των Φοβικών το έχουμε ξαναπεί και το έχουμε ξαναγράψει … Εδώ το Ελληνικό Φροντιστήριο δεν φοβήθηκε τον Ανδρέα το ’81 θα φοβηθεί τον Αλέξη σήμερα ; Ως συγκάτοικος μάλιστα του Αλέξη στην ταπεινή Κυψέλη ευελπιστώ να διεκδικήσω , σε λίγα χρόνια , από τον Φροντιστηριακό ανταγωνισμό , τα παιδιά του ως μαθητές στο Παράλληλο Σχολείο μας …
