Month: August 2013

Αν προσπαθήσει κανένας να συμπυκνώσει τη μεταρρυθμιστική απόπειρα του Νέου Λυκείου θα μπορούσε να αναφέρει: αντικειμενικές σε σημαντικό βαθμό αξιολογήσεις προαγωγής και απόλυσης από το Λύκειο, έμφαση στη Γενική Παιδεία στην Α’ και τη Β’ Λυκείου στις οποίες οι μαθητές θα κλιθούν να διαγωνιστούν σε όλα τα μαθήματα, επικίνδυνη εξειδίκευση στην τελευταία τάξη στην οποία ο μαθητής θα κλιθεί να επιλέξει ένα από τα πέντε ή έξι επιστημονικά πεδία εξειδίκευσης. Οι κατευθύνσεις μετονομάζονται στη Β’ Λυκείου σε Ομάδες Προσανατολισμού και είναι τελικώς δύο ενώ στην Γ’ Λυκείου οι Ομάδες Προσανατολισμού γίνονται τρεις. Απαραίτητη προϋπόθεση για την προαγωγή ή την απόλυση του μαθητή αποτελεί η επίτευξη γενικού βαθμού 10 αντί του 9,5 που ίσχυε μέχρι σήμερα, ενώ για την απόλυση από τη Γ’ Λυκείου ο μέσος όρος της προφορικής και της γραπτής βαθμολογίας στην Ελληνική Γλώσσα και τα Μαθηματικά θα πρέπει να είναι ίσος ή ανώτερος του 10. Για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ο μαθητής επιλέγει τελικώς ένα επιστημονικό πεδίο εξειδίκευσης και διαγωνίζεται σε πανελλαδικές εξετάσεις σε 4 μαθήματα. Μέχρι στιγμής γνωρίζουμε ότι τα επιστημονικά πεδία θα είναι πέντε: Ανθρωπιστικές & Νομικές, Θετικές & Τεχνολογικές, Επιστήμες Υγείας, Επιστήμες Οικονομίας, Επιστήμες Παιδαγωγικών και αναμένεται ως έκτο το προαναγγελθέν Στρατιωτικό πεδίο. Καθοριστικό λόγο για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο θα έχουν οι βαθμοί των τεσσάρων εξεταζομένων μαθημάτων κάθε επιστημονικού πεδίου και ένας πέμπτος βαθμός ο οποίος θα προέρχεται από τις επιδόσεις και των τριών λυκειακών τάξεων, αφού προηγουμένως προσαρμοστεί στον μέσο όρο των πανελλαδικών. Κοντολογίς, ο ευφυής αλγόριθμος παρά τις ατυχείς του περιπέτειες προσπαθεί να χαϊδέψει τα χρόνια σύνδρομα της ελληνικής εκπαιδευτικής τραγωδίας. Ο καθηγητής του δημόσιου σχολείου αισθάνεται πιο ισχυρός με τη χρήση της βαθμολογίας, οι επίορκοι που παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα χωρίς να διακινούν τον προσωπικό λογαριασμό της μισθοδοσίας τους ευελπιστούν ότι θα κάνουν χρυσές δουλειές, εμείς οι Φροντιστές αναμένουμε επαύξηση των εγγραφών στις δύο πρώτες τάξεις του Λυκείου και οι εμπνευστές του Νέου Λυκείου ευελπιστούν στην ανασυγκρότηση της λυκειακής βαθμίδας μέσω αντικειμενικών αξιολογήσεων. Όλοι επομένως μπορούν να είναι ευχαριστημένοι … Η εφαρμογή των προτεινομένων εφόσον ψηφιστούν τις επόμενες ημέρες είναι λογικό και αυτονόητο να αφυπνίσει μαθητές και διδάσκοντες οι οποίοι εφησυχάζουν εδώ και χρόνια σε ένα αποδιοργανωμένο Λύκειο. Αναπόφευκτα όμως οι σοβαρές αξιολογήσεις στο Γενικό Λύκειο θα οδηγήσουν στη μείωση του μαθητικού του πληθυσμού και ασφαλώς αυτό θα αφορά κατά κύριο λόγο εκείνους που προέρχονται από τις ασθενέστερα οικονομικά τάξεις. Κάθε απόπειρα αναβάθμισης του Λυκείου, η οποία επιτυγχάνεται μόνο με σοβαρές αξιολογήσεις, χρειάζεται εκ παραλλήλου και έναν διαφορετικό τρόπο χρηματοδότησης της εκπαιδευτικής υπηρεσίας. Σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση θα πρέπει να διατυπωθούν προτάσεις ρεαλισμού και όχι κρατισμού.

“Ο θεσμός των πανελλαδικών εξετάσεων για την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι ένας από τους ελάχιστους αντικειμενικούς και αδιάβλητους θεσμούς της ελληνικής κοινωνίας και ένα από τα βασικά αιτήματα της κοινωνίας είναι αφενός η διατήρηση της αντικειμενικότητας και του αδιάβλητου του θεσμού και αφετέρου η διευκόλυνση γονέων και μαθητών να κάνουν τις καλύτερες δυνατές επιλογές στο λύκειο και τη διαδικασία πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.” Ένα σημαντικό άρθρο- παρέμβαση του Γρηγόρη Κωνσταντόπουλου στη δημόσια διαβούλευση στο www.ekp.gr στη στήλη “Ενδιαφέρουν” με τίτλο “το Αδιάβλητο και οι Στρεβλώσεις …” το οποίο αναλύει με εύστοχες παρατηρήσεις πτυχές του νομοσχεδίου οι οποίες άπτονται του αδιάβλητου των εξετάσεων . Η δημόσια διαβούλευση συνεχίζεται μέχρι την ερχόμενη Τετάρτη και όπως έχουμε ξαναγράψει η συμμετοχή είναι μεγάλη και σε διαφορετικό μήκος κύματος από τις ξύλινες θέσεις των Συντεχνιών . Παρέμβαση δημόσια με κριτική υποστήριξη σε όλα τα επίπεδα πρέπει να αναλάβει και η συντεταγμένη μας έκφραση στην οποία η Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων του Ελληνικού Κοινοβουλίου οφείλει μια πρόσκληση αν επιθυμεί να ακούσει Προτάσεις αντί Συνθημάτων …

This framework defines eight key competences and describes the essential knowledge, skills and attitudes related to each of these. These key competences are:
communication in the mother tongue, which is the ability to express and interpret concepts, thoughts, feelings, facts and opinions in both oral and written form (listening, speaking, reading and writing) and to interact linguistically in an appropriate and creative way in a full range of societal and cultural contexts;
communication in foreign languages, which involves, in addition to the main skill dimensions of communication in the mother tongue, mediation and intercultural understanding. The level of proficiency depends on several factors and the capacity for listening, speaking, reading and writing;
mathematical competence and basic competences in science and technology. Mathematical competence is the ability to develop and apply mathematical thinking in order to solve a range of problems in everyday situations, with the emphasis being placed on process, activity and knowledge. Basic competences in science and technology refer to the mastery, use and application of knowledge and methodologies that explain the natural world. These involve an understanding of the changes caused by human activity and the responsibility of each individual as a citizen;
digital competence involves the confident and critical use of information society technology (IST) and thus basic skills in information and communication technology (ICT);
learning to learn is related to learning, the ability to pursue and organise one’s own learning, either individually or in groups, in accordance with one’s own needs, and awareness of methods and opportunities;
social and civic competences. Social competence refers to personal, interpersonal and intercultural competence and all forms of behaviour that equip individuals to participate in an effective and constructive way in social and working life. It is linked to personal and social well-being. An understanding of codes of conduct and customs in the different environments in which individuals operate is essential. Civic competence, and particularly knowledge of social and political concepts and structures (democracy, justice, equality, citizenship and civil rights), equips individuals to engage in active and democratic participation;
sense of initiative and entrepreneurship is the ability to turn ideas into action. It involves creativity, innovation and risk-taking, as well as the ability to plan and manage projects in order to achieve objectives. The individual is aware of the context of his/her work and is able to seize opportunities that arise. It is the foundation for acquiring more specific skills and knowledge needed by those establishing or contributing to social or commercial activity. This should include awareness of ethical values and promote good governance;
cultural awareness and expression, which involves appreciation of the importance of the creative expression of ideas, experiences and emotions in a range of media (music, performing arts, literature and the visual arts).