Η ελληνική κοινωνία διδάχθηκε επαρκώς την τελευταία τριετία της κρίσης δια των εντύπων και των ηλεκτρονικών μέσων την μακροοικονομική θεωρία των τόκων και του χρήματος . Τη θεωρητική μάλιστα τεκμηρίωση των συνολικών μεγεθών της χρεοκοπημένης οικονομίας διαδέχθηκε η πρακτική εξάσκηση των πολιτών στην ατομική εξαθλίωση της μικροοικονομίας των νοικοκυριών τους . Η “κυκλική” ανεργία και η θεαματική μείωση όλων των μορφών της απασχόλησης έθεσε και εξακολουθεί να θέτει , στο περιθώριο μιας πενιχρής επιδοματικής ζωής εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους του ιδιωτικού τομέα. Το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του , δέσμιο της φιλοσοφίας του κρατισμού , προσπαθεί με κάθε τρόπο να διατηρήσει την δύναμη των υπαλλήλων που διόρισε με δάνεια από το μέλλον. Ο παραγωγικός κόσμος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας ισοπεδώθηκε από την παρατεταμένη ύφεση και τους εξοντωτικούς και ανείσπρακτους φόρους και βγήκε στο κλαρί της αδήλωτης και πλανόδιας οικονομίας η οποία αποκτά τα ιδεολογικά ερείσματα ενός κινήματος αντίστασης στο κακό που μας βρήκε … Αποδελτιώνοντας την κρίση με το βίωμα της χρεοκοπίας των νοικοκυριών της , η ελληνική κοινωνία καλείται τώρα να αναπροσανατολισθεί με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης . Τα μαθήματα όμως ενός επιτακτικού για την κοινωνική επιβίωση εθνικού επαγγελματικού προσανατολισμού δεν θα διδαχθούν από τους θεσμοθετημένους φορείς της εκπαίδευσης και της κατάρτισης καθώς η ελληνική παιδεία είναι σήμερα κατώτερη των αναγκών και των περιστάσεων. Η ανάγνωση των αριθμών της εγχώριας ανεργίας προειδοποιεί ότι πριν την ανάκαμψη , 1 εκατομμύριο άνθρωποι πρέπει να αλλάξουν δουλειά και να αναζητήσουν την επαγγελματική προκοπή με διαίσθηση και ευρηματικότητα , μόνοι και αυτοδίδακτοι . Τα εσωστρεφή ,σίγουρα και κλειστά επαγγέλματα των δεκαετιών της επίπλαστης ευδαιμονίας μας τελείωσαν . Το όνειρο μιας κρατικής αντιμισθίας έστω και πενιχρής δεν υπάρχει και η Ελλάδα της κρίσης δεν μπορεί να συντηρήσει πλέον το πανάκριβο σύστημα του υπερπληθυσμού των γιατρών , των δικηγόρων , των φαρμακοποιών και των πάσης φύσεως συντεχνιών . Το μέλλον ανήκει στην υγιή επιχειρηματικότητα του τουρισμού , των μεταφορών , των νέων τεχνολογιών , της νέας γεωργίας , των υπηρεσιών, της ανανεώσιμης ενέργειας και της εξαγώγιμης παιδείας . Ο από μηχανής θεός της ελληνικής τραγωδίας δεν θα επέλθει στο τέλος της παράστασης , ούτε με τα φίλια δάνεια , ούτε με τις παρακλήσεις της αδιέξοδης επιμήκυνσης των υποχρεώσεων του κράτους . Ο μετασχηματισμός της ελληνικής κοινωνίας από τις δυνάμεις της εργασίας και της παιδείας κινδυνεύει όμως να συντελεσθεί άνευ κανόνων θεμιτού ανταγωνισμού από την πολιτεία που δεν έχει αντιληφθεί ότι η ανάκαμψη και η ανάπτυξη είναι υπόθεση και της ιδιωτικής οικονομίας της γνώσης που δεν μπορεί να αυτορυθμίζεται υπό το κράτος εχθρικών για την επιχειρηματικότητα αποφάσεων .
Ο Γεώργιος Κωνσταντίνου Χατζητέγας γεννήθηκε στο Βουκουρέστι το 1957 από βλαχόφωνους Έλληνες γονείς και επαναπατρίσθηκε το 1966. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Από το 1982 διευθύνει φροντιστήρια γενικών εξετάσεων στην Αθήνα. Διδάσκει το μάθημα της Φυσικής σε υποψήφιους ΑΕΙ και ΤΕΙ. Αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά για επίκαιρα εκπαιδευτικά ζητήματα, συμμετέχει σε προγράμματα εφαρμοσμένου επαγγελματικού προσανατολισμού και σε πλήθος σχετικών σεμιναρίων – διαλέξεων – εκπομπών σε όλη την Ελλάδα. Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών και της Εταιρείας Αρωμανικού Πολιτισμού. Το 2004 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδας. … ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Η Ανατροπή του Ελληνικού Μύθου είναι ένα δοκίμιο που συμπυκνώνει τις αναζητήσεις και τους προβληματισμούς μιας δημιουργικής και πολυτάραχης οκταετίας στην πρώτη γραμμή, στα συλλογικά δρώμενα των Φροντιστών. Το βιβλίο αποδεικνύει ότι το φροντιστήριο δεν αποτελεί ένα εγχώριο φαινόμενο, αλλά διεθνές και διαχρονικό εκπαιδευτικό γεγονός. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Συμπληρώστε το e-mail σας στο παρακάτω πεδίο για να ενημερώνεστε πρώτοι από το ιστολόγιο.