“Είναι τόσο απλό. Είμαστε απόλυτα συμβιβασμένοι με την ανυπαρξία σοβαρής και ακμαίας μάθησης στην Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τόσο, που θεωρούμε ότι βοηθάμε τους «εξαθλιωμένους οικογενειάρχες» με τη δημιουργία ενός ακόμη θεσμού της εποχής μας, του «κοινωνικού φροντιστηρίου». Δεχόμαστε, ότι το φροντιστήριο, έχει ένα απίστευτο κόστος και πάμε με αυτόν τον τρόπο να το νομιμοποιήσουμε και να απαλλάξουμε τον κακομοίρη τον Έλληνα, όχι από την γάγγραινα που λέγεται παραπαιδεία, αλλά από το μηνιάτικο που χρειάζονται τα παιδιά του για να παλεύουν με τα βιβλία τους, εκτός σχολείου.” Διαβάστε προσεκτικά μια διαφορετική προσέγγιση ενός εποχικού φαινομένου που μας έστειλε ο Διονύσης Κόκλας από την “Ημέρα τση Ζάκυθος”. Στο νησί παρεπιδημούν πάντως μερικοί θρασύτατοι επίορκοι καθηγητές του δημοσίου που δεκαετίες τώρα αποτελούν “κράτος εν κράτει” χωρίς κανένας εκδιδόμενος και έναρθρος λόγος να μνημονεύει την δράση τους … Κραυγές και ψίθυροι εις ώτα μη ακουόντων που κάνουν τα στραβά μάτια στην αληθινή παραπαιδεία . Οι λαλίστατες αρχές που χαιρετίζουν τον εθελοντισμό στην παιδεία ανέχονται και ενέχονται στον φαύλο κύκλο της μαύρης παιδείας για την ύπαρξη της οποίας δεν αισθάνονται την ανάγκη να λογοδοτήσουν …