Η Λώρη Κέζα στο Βήμα on line γράφει με επιχειρήματα λογικής για τα συμπλέγματα του πέτρινου προοδευτισμού έναντι των λαϊκών πρότυπων σχολείων. Δείτε το άρθρο το οποίο προσυπογράφουμε.
Υπάρχει μια παρανόηση με τα πρότυπα σχολεία. Λένε ορισμένοι ότι καθιστούν τη μάθηση ακόμη πιο ταξική. Αυτό είναι λάθος. Τα πρότυπα, τουλάχιστον όπως λειτούργησαν στην Ελλάδα ως τη δεκαετία του ’80, είναι ο ορισμός της αταξικής εκπαίδευσης.
Η επιλογή των μαθητών, που είχαν μικτή κοινωνική προέλευση, γινόταν με αδιάβλητες εξετάσεις. Η αρνητική στάση της Αριστεράς απέναντι στην επαναλειτουργία αυτών των σχολείων είναι εντελώς ακατανόητη. Επιχειρεί να ερμηνεύσει τον διαγωνισμό των άριστων μέσα από ιδεοληψίες που σχετίζονται με την «ελίτ» του πλούτου και της εξουσίας.
Στην ουσία τα πρότυπα σχολεία είναι ένας προοδευτικός θεσμός που δίνει την ευκαιρία σε φιλομαθείς μαθητές να γίνουν ακόμη καλύτεροι. Γίνεται επιλογή όπως γίνεται επιλογή για το κάθε τι: στην χορωδία πηγαίνει ο καλλίφωνος, στην εντεκάδα μπαίνει ο γκολτζής, στα καλλιστεία ψηφίζεται η ομορφότερη. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο.
Η κυρία Άννα Διαμαντοπούλου καταπιάστηκε με το θέμα των προτύπων από τις μέρες που ήταν τομεάρχης Παιδείας, στην αντιπολίτευση.
Η ενασχόλησή της με το ζήτημα αμφισβητούσε τις αποφάσεις του άγουρου ΠαΣοΚ της δεκαετίας του ’80, που αντιλαμβανόταν την ισότητα μέσα από την ισοπέδωση. Από τότε η υπουργός συνέλεξε πληροφορίες για το θαύμα της δημόσιας εκπαίδευσης, που συντελέστηκε στα Ανάβρυτα, το Βαρβάκειο, την Ιωνίδειο και την Ευαγγελική Σχολή. Από τη μια πλευρά υπήρχαν μαθητές με άριστες επιδόσεις και από την άλλη ορεξάτοι καθηγητές, κάποιοι με μεταπτυχιακά, κάποιοι με πολυετή εμπειρία. Δεν ξέρουμε πώς αξιολογείται ένα ευεπίφορο περιβάλλον.
Ο εύκολος τρόπος είναι να αναφέρουμε ότι οι μαθητές πετύχαιναν στις εξετάσεις για το πανεπιστήμιο σε ποσοστά που άγγιζαν το 100%_σε ορισμένα μαθήματα χωρίς εξωσχολική υποστήριξη. Ήταν αστείο να κάνει κάποιος φροντιστήριο στα Λατινικά, την Ιστορία, την Έκθεση όταν μέσα στην τάξη το επίπεδο ήταν υψηλότερο και μάλιστα δωρεάν.
Όσοι έχουν συμπλεγματική στάση απέναντι στην αριστεία κατά βάθος περιφρονούν εκείνους που δεν θέλουν, δεν μπορούν ή δεν έχουν τα εφόδια να εμβαθύνουν στις σπουδές τους. Όσοι ξεχωρίζουν τα πρότυπα ως «ελιτίστικα» το κάνουν επειδή έχουν μια γκάμα αξιολόγησης των σχολείων, όπου το Γενικό Λύκειο είναι η «νόρμα» και το Τεχνικό Λύκειο είναι «λούμπεν». Είναι μια οπτική που προκύπτει από συμπλεγματική στάση να θεωρούνται κάποια επαγγέλματα καλά και κάποια άλλα δευτέρας διαλογής.
Έτσι γίνεται η αντιστοίχηση: πρότυπο σημαίνει επιστήμη, άρα ανώτερη τάξη, τεχνικό σημαίνει χειρονακτική εργασία, άρα περιφρονητέο. Είναι λοιπόν απορίας άξιον γιατί τα αταξικά πρότυπα δεν υποστηρίζονται από τις «προοδευτικές» δυνάμεις. Από το βήμα της Βουλής ακούστηκαν κρίσεις και επικρίσεις σε εντελώς εσφαλμένη βάση, με μια μομφή απέναντι στα παιδιά που, όπως έλεγαν οι παλιοί «τα παίρνουν τα γράμματα».
Υπάρχουν ασφαλώς καθοριστικές κοινωνικές παράμετροι που έχουν μελετηθεί από την Παιδαγωγική επιστήμη. Η οικογένεια, η γειτονιά, η οικονομική επιφάνεια επιδρούν στο παιδί που θα διακόψει τη φοίτησή του ή θα έχει αξιόλογες επιδόσεις.
Τα παλαιά πρότυπα ήταν ανοιχτά σε όλους τους άξιους δωδεκάχρονους μαθητές. Στα καινούργια πρότυπα οι μαθητές θα περνούν από εξετάσεις για την 1η Λυκείου (σε μια φάση που είναι μάλλον αργά για θαύματα). Στο Γυμνάσιο τα παιδιά θα συνεχίζουν από τα αντίστοιχα πρότυπα Δημοτικά ή με βάση προϋποθέσεις που ορίζονται από επιτροπή. Στο Δημοτικό θα εισάγονται με κλήρωση.
