Η σημερινή «Αυγή» επανέρχεται στο θέμα των κουπονιών της εκπαίδευσης γιατί το θέμα ενοχλεί… Η ενόχληση ασφαλώς προέρχεται από τους ανανεωτικούς συνειρμούς περί των κουπονιών άρτου και θεάματος που κυριάρχησαν στις πάλαι ποτέ λαϊκές δημοκρατίες. Εμείς ως ιστολόγιο, παρά το γεγονός ότι χρόνια τώρα αναδεικνύουμε το θέμα των vouchers στην εκπαίδευση, έχουμε τον φόβο ότι στη διεφθαρμένη χώρα μας η εφαρμογή του υπό τις παρούσες συνθήκες θα κατέλυε την ποιοτική υπεροχή της ιδιωτικής παιδείας. Γιατί το κράτος με τις επιλεκτικές του επιχορηγήσεις κατέστρεψε και μέρος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που συναλλάχθηκε μαζί του. Δείτε το ρεπορτάζ που ισοπεδώνει μια κοινωνικά δίκαιη πρόταση εν ονόματι δογματικών και ξεπερασμένων αντιλήψεων …
Κρατική επιχορήγηση μέσα από την καθιέρωση σχολικών κουπονιών ζητεί ανοικτά πλέον ο Σύνδεσμος Ιδρυτών Ελληνικών Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων, αντιμετωπίζοντας την κρίση ως χρυσή ευκαιρία για να πέσει δημόσιο χρήμα στις επιχειρήσεις τους. Μάλιστα, την ερχόμενη Δευτέρα, οι σχολάρχες διοργανώνουν και σχετική εκδήλωση, όπου θα παρουσιαστεί μελέτη του ΙΟΒΕ για την ανάγκη κρατικής στήριξης του κλάδου, με το γνωστό επιχείρημα ότι αυτό συμβαίνει και στας Ευρώπας… Το πρόβλημα είναι ότι το αίτημα για στήριξη της ιδιωτικής εκπαίδευσης με κρατικά κονδύλια υιοθετεί και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, άρχισε να ζυμώνει στην Ελλάδα τις ιδέες του “γκουρού” του νεοφιλελευθερισμού, Μίλτον Φρίντμαν, για γενικευμένη εφαρμογή συστήματος voucher στην εκπαίδευση. Τότε ουδείς πίστευε ότι μια τέτοια προοπτική θα είχε την παραμικρή ελπίδα. Τώρα τα κουπόνια καθιερώνονται για τα προγράμματα της διά βίου κατάρτισης, ενώ θα εκδοθούν και φοιτητικά vouchers για την αγορά από τους φοιτητές υπηρεσιών μέριμνας.
Την έρευνα του ΙΟΒΕ θα παρουσιάσει ο Γ. Στουρνάρας, εκ των επιφανέστερων στελεχών του οικονομικού επιτελείου του ΠΑΣΟΚ. Η μελέτη του ΙΟΒΕ στηρίζεται σε μια μεγάλη αντίφαση. Από τη μία, οι σχολάρχες διαμαρτύρονται για “την υψηλή κρατική παρεμβατικότητα”, αναγνωρίζοντας όμως ότι ο τελευταίος νόμος της Α. Διαμαντοπούλου αποκαθιστά “στρεβλώσεις που σχετίζονται με την ανελαστικότητα στο εργασιακό καθεστώς των ιδιωτικών εκπαιδευτικών”. Από την άλλη, διαμαρτύρονται για την απουσία κρατικής στήριξης στην ελληνική ιδιωτική εκπαίδευση, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Όπως αναφέρεται στη μελέτη, σε αντίθεση με ό, τι επικρατεί σε άλλες χώρες της Ευρώπης, στην Ελλάδα το κράτος δεν προσφέρει καμιάς μορφής στήριξη στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, δεν επιτρέπει τη συμμετοχή τους σε σχετικά έργα του Αναπτυξιακού Νόμου, ενώ οι δομές του εργασιακού καθεστώτος των ιδιωτικών εκπαιδευτικών λειτουργούν ενδεχομένως ως τροχοπέδη. Το κύριο πρόβλημα των σχολαρχών είναι, ακόμη και μετά τον ευνοϊκό, γι’ αυτούς, νόμο Διαμαντοπούλου, “η αδυναμία απόλυσης μετά τη λήξη σύμβασης εργασίας και σε περίπτωση κατάργησης τμήματος/μαθήματος επιλογής”. Ήθελαν πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων, πήραν μερική. Και εξακολουθούν να επισημαίνουν με φρίκη ότι, μέχρι πρότινος, ο απολυμένος, από τις επιχειρήσεις τους, εκπαιδευτικός “απορροφούνταν παραχρήμα σε δημόσιο σχολείο”…
Στη μελέτη του ΙΟΒΕ, οι σχολάρχες επαίρονται ότι οι επιχειρήσεις τους έχουν επιδείξει “σημαντικό σθένος” και, παρά το γεγονός ότι δεν επιδοτούνται, “το μερίδιο των μαθητών” που πάνε σε ιδιωτικά σχολεία “είναι το μεγαλύτερο ανάμεσα στις χώρες όπου λειτουργούν μη χρηματοδοτούμενα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια (Γαλλία, Ιταλία, Ηνωμένο Βασίλειο). Φτάνει στην υποχρεωτική εκπαίδευση το 6% των μαθητών”. Επιπλέον, επισημαίνεται ότι “οι ‘πελάτες τους’ (οι γονείς των μαθητών τους) βρίσκονται αντιμέτωποι με αρκετά αντικίνητρα” (π.χ. έλλειψη φοροελαφρύνσεων, επιδόματα τέκνων, εξαίρεση από τη δωρεάν παροχή βιβλίων, ατέλειες σε μέσα μεταφοράς).
Στο πλαίσιο αυτό, οι σχολάρχες μέσω της έρευνας ζητούν τη συνεργασία του κράτους, αναδεικνύοντας την ιδέα Φρίντμαν που, όπως διαπιστώνουν, κερδίζει συνεχώς έδαφος στην Ε.Ε. και είναι η πολιτική της επιχορήγησης μαθητών με τη μορφή των σχολικών κουπονιών. Σύμφωνα με την έρευνα, εφαρμόζεται σε εννέα χώρες.