Month: December 2010

Παρά τις βαριές χιονοπτώσεις, η φλεγματική και συντηρητική Βρετανία ζει έναν ασυνήθιστα "θερμό" χειμώνα: Ομάδες φοιτητών να διαδηλώνουν σε κάθε γωνιά του κεντρικού Λονδίνου, από το επιχειρηματικό Σίτυ ως το παλάτι του Μπάκινχαμ και να γράφουν με σπρέι τη λέξη "επανάσταση" καταμεσής στην πλατεία Τραφάλγκαρ, κινητοποιήσεις που εξαπλώνονται σαν τη φωτιά, νέες συλλογικότητες, καταλήψεις σε 32 πανεπιστήμια της χώρας και κυρίως η υπόσχεση ότι όλα αυτά δεν είναι παρά μόνο η αρχή. Οι Βρετανοί φοιτητές συμμετείχαν την προηγούμενη εβδομάδα σε μια ακόμη μέρα εθνικής δράσης -την τρίτη κατά σειρά μέσα στον τελευταίο μήνα- κατά των δραστικών περικοπών στην εκπαίδευση και του τριπλασιασμού των πανεπιστημιακών διδάκτρων τα οποία, αν ολοκληρωθεί η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του κυβερνητικού συνασπισμού Τόρις-Φιλελευθέρων, θα εκτιναχτούν σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και στα 15.000 ευρώ τον χρόνο. (Πηγή «Αυγή»)

Δεν υπήρξε βρετανική πόλη που να μην αισθανθεί την οργή των βρετανών νέων: Λονδίνο, Μπέρμινχαμ, Μάντσεστερ, Λίβερπουλ, Νιουκάσλ, Μπράιτον, Γλασκώβη, Εδιμβούργο, Κάρντιφ. Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 40 διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονα εκείνη την ημέρα, γεγονός που προκάλεσε έκπληξη ακόμη και στους ίδιους τους διοργανωτές. Έκπληξη επειδή η ψυχή της κινητοποίησης δεν ήταν κάποιο καθιερωμένο συντονιστικό όργανο όπως η Εθνική Συνομοσπονδία Φοιτητών (NUS), αλλά οργανώσεις οι οποίες γεννήθηκαν μέσα σε λίγα 24ωρα σαν αντίδραση στα νεοθατσερικά μέτρα και τον απροκάλυπτα ταξικό χαρακτήρα τους. Στις διαδηλώσεις απουσίαζαν για μια ακόμη φορά τα κεντρικά πανώ των συνδικάτων και των κομμάτων, ενώ ξεχώριζαν τα αυτοσχέδια χαρτονένια πλακάτ στα χέρια των νέων. Ήταν κάτι που απεδείκνυε για μία ακόμη φορά ότι πρόκειται για ένα αυθεντικό κίνημα από τα κάτω με όλη τη ζωντάνια και ανοργανωσιά που συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Οι περιορισμένες δυνατότητες συντονισμού δεν εμπόδισαν πάντως μέχρι τώρα δεκάδες χιλιάδες νέους σε ολόκληρη τη χώρα να ανταποκριθούν στο κάλεσμα οργανώσεων βάσης όπως η Εθνική Καμπάνια κατά των Διδάκτρων και των Περικοπών. Η οργή της βρετανικής νεολαίας για μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που φιλοδοξεί να μετατρέψει την πανεπιστημιακή εκπαίδευση σε σπορ των πλουσίων, κάτι σαν το κρίκετ, είναι τόσο έντονη ώστε την προηγούμενη Τρίτη και Τετάρτη οι φοιτητές αψήφισαν το χιόνι και τις εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες πλημμυρίζοντας τους δρόμους των βρετανικών πόλεων. Το κρύο ήταν φυσικά το μικρότερο πρόβλημα που είχαν να αντιμετωπίσουν με την βρετανική αστυνομία να έχει εγκαταλείψει προ πολλού το προφίλ ανεκτικότητας που κάποτε την διέκρινε. "Το παιχνίδι έχει πια αλλάξει" διεμήνυε ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα o διευθυντής της μετροπολιτικής αστυνομίας. Και ο τρόπος με τον οποίο οι δυνάμεις της τάξης επιχειρούν να αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού ήταν ομολογουμένως εντυπωσιακός. Η τακτική των αστυνομικών αποκαλείται "εγκλωβισμός" ή επί το λαϊκότερο "μάντρωμα". Αντιμετωπίζουν λίγο ως πολύ τους διαδηλωτές σαν ένα κοπάδι ζώων. Κατευθύνουν το πλήθος σε ένα σημείο της πόλης που έχουν περικυκλώσει προκαταβολικά και το κρατούν αποκλεισμένο εκεί για ώρες. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα είδος κράτησης σε δημόσιο χώρο. Οι εγκλωβισμένοι φοιτητές υποχρεώνονται να περιμένουν για ώρες στο κρύο, χωρίς τρόφιμα ή νερό, πρόσβαση σε τουαλέτες και φυσικά σε δικηγόρους αφού κανείς δεν τους έχει συλλάβει και πρόκειται απλώς για μια "κυκλοφοριακή ρύθμιση". Μέχρι η βρετανική δικαιοσύνη να αποφανθεί κάποτε για τη νομιμότητα της συγκεκριμένης μορφής συλλογικής τιμωρίας, οι φοιτητές προσπαθούν να την αντιμετωπίσουν με τα δικά τους μέσα. Την Τετάρτη, η πορεία διαμαρτυρίας στο Λονδίνο "έσπασε" σε πολλές μικρότερες, καθώς η αστυνομία είχε αποκλείσει προληπτικά την πρόσβαση προς το κοινοβούλιο. Ομάδες διαδηλωτών διαχύθηκαν σε ολόκληρο το κέντρο προκαλώντας έτσι ακόμα μεγαλύτερη αναταραχή. Οι Βρετανοί φοιτητές θα συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους αυτή την Τετάρτη και αυτή τη φορά μπαίνει στον χορό και η Εθνική Συνομοσπονδία τους. Η πίεση από τα κάτω προς το συνδικαλιστικό όργανο ήταν τέτοια ώστε ο πρόεδρος της Άαρον Πόρτερ απολογήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα για την μέχρι τώρα "άβουλη στάση" της και την έλλειψη υποστήριξης προς τις κινητοποιήσεις. Στις 8 Δεκεμβρίου, την παραμονή δηλαδή της συζήτησης στο βρετανικό κοινοβούλιο της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης των Τόρις – Φιλελευθέρων, η NUS προγραμματίζει ολονυκτία έξω από το κοινοβούλιο με 9.000 κεριά για τις 9.000 λίρες που τα Πανεπιστήμια θα ζητούν πλέον σαν δίδακτρα. Πολλοί από τους οργισμένους νέους που αυτές τις μέρες πλημμυρίζουν τους δρόμους των βρετανικών πόλεων θα θεωρήσουν ενδεχομένως την εκδήλωση σαν ένα είδος μνημόσυνου για το χαμένο δικαίωμα τους στην εκπαίδευση. Και θα οργανώσουν ίσως τις δικές τους κινητοποιήσεις. Όπως άλλωστε έχει παρατηρήσει με οξυδέρκεια και η βρετανική αστυνομία, οι όροι του παιχνιδιού έχουν πια αλλάξει.

Ανακρούει πρύμναν ο υφυπουργός Παιδείας Γ. Πανάρετος σε ό,τι αφορά την πρότασή του για υποβολή των μηχανογραφικών δελτίων υποψηφίων τον Μάρτιο αντί του Ιουλίου. Η κατακραυγή υποψηφίων και γονιών που καταγράφεται στην ηλεκτρονική διαβούλευση έκαναν τον υφυπουργό να δηλώσει (στον Flash) ότι θα λάβει υπόψη του τις διαμαρτυρίες. Ωστόσο κατηγόρησε τους μαθητές ότι δεν καταλαβαίνουν το συμφέρον τους λέγοντας ότι "όταν κάνεις κάτι για το καλό του άλλου κι εκείνος δεν το θέλει, αυτό πρέπει να το λάβεις υπόψη σου". Όταν ρωτήθηκε ευθέως για το αν παίρνει πίσω την πρόταση, ο κ. Πανάρετος απάντησε ότι "θα ήταν άκομψο" να δηλώσει κάτι τέτοιο την ώρα που είναι σε εξέλιξη η διαβούλευση. Υπομονή λοιπόν λίγες ημέρες. Η διαβούλευση λήγει την άλλη Τετάρτη και τότε πια θα μάθουμε αν ο υφυπουργός θα επιμείνει στα τυφλά μηχανογραφικά, αν θα κάνει πίσω ή θα προχωρήσει σε συνδυασμό. Διότι παίζει και αυτό το σενάριο. Ο κ. Πανάρετος, για να σώσει το γόητρό του, πρότεινε στη διαβούλευση να υπάρξουν δύο μηχανογραφικά. Ένα τον Μάρτιο με προσωρινή ισχύ και ένα τελικό τον Ιούλιο! Ήμαρτον πια! (Πηγή «Αυγή»)

Μεσαιωνικά κτήρια, διάσπαρτα σ' ένα ειδυλλιακό τοπίο. Μέσα τους κρύβεται όση γνώση έχει συγκεντρώσει ο άνθρωπος από καταβολής κόσμου. Οι φοιτητές κάνουν μάθημα δίπλα σε μουσεία, έχοντας πρόσβαση σε ό, τι παιδεύει το μυαλό τους. Τα πανό είναι τα μόνα στοιχεία που «προδίδουν» ότι το κτίριο τελεί υπό κατάληψη. Από την περασμένη Παρασκευή ένα από τα παλαιότερα πανεπιστήμια και σίγουρα ένα από τα καλύτερα παγκοσμίως, το Κέιμπριτζ, τελεί υπό κατάληψη. Ο Νόαμ Τσόμσκι μπαινοβγαίνει και συζητά με τους καταληψίες, ενώ σύσσωμη η ακαδημαϊκή κοινότητα έχει ταχθεί στο πλευρό τους. Είναι δε αυτονόητο πως η περιουσία του πανεπιστημίου παραμένει άθικτη… (Πηγή «Ε»)

Κατάληψη λοιπόν, και μάλιστα στο σύμβολο του Κέιμπριτζ, το κεντρικό κτήριο της Γερουσίας. Ένας από τους εκατοντάδες φοιτητές που συμμετέχουν σ' αυτή την ενέργεια, είναι ο 27χρονος Άρης Κομπορόζος, που κάνει το διδακτορικό του στη σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του πανεπιστημίου. «Έχουμε οργανωθεί στο κεντρικό κτήριο, βγάζουμε βάρδιες για το ποιοι θα μαγειρέψουν για όλους, ποιοι θα κοιμηθούν μέσα, ποιοι θα μιλούν στους δημοσιογράφους και ποιοι θα είναι περιφρούρηση. Προγραμματίζουμε τις διαλέξεις των καθηγητών μας και μαζευόμαστε όλοι μαζί για να συζητήσουμε το μέλλον της εκπαίδευσης και των κινητοποιήσεών μας. Καμία σχέση δηλαδή με ό, τι κάναμε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, απ' όπου πήρα και το πτυχίο μου. Εδώ το άσυλο αφορά τις ιδέες και όχι τις καταστροφές…». Με ήρεμη φωνή περιγράφει το καθημερινό σκηνικό στο Κέιμπριτζ από τότε που ανακοίνωσε η βρετανική κυβέρνηση ότι θα μειωθεί η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων κατά 50% και το κόστος θα κληθούν να καταβάλουν οι φοιτητές μέσω διπλασιασμού και σε κάποιες περιπτώσεις τριπλασιασμού των διδάκτρων. «Αυτό που πάνε να περάσουν είναι ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Αν γινόταν στην Ελλάδα, θα γινόταν χαμός. Εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Μέσω στρογγυλών τραπεζιών ενημερώνουμε τους ενδιαφερομένους. Συμμετέχουν και οι καθηγητές μας, και μάλιστα 150 από αυτούς έστειλαν χθες επιστολή διαμαρτυρίας στον πρύτανη. Ουσιαστικά όλοι είναι ευπρόσδεκτοι στις συζητήσεις μας. Είναι βαθιά πολιτικές, αλλά όχι κομματικές». Στην ερώτηση πώς γίνεται να μην «καπελώνει» κανείς τις κινητοποιήσεις τους, η απάντηση είναι αποστομωτική. «Κανείς δεν μπορεί να το κάνει αυτό εδώ. Στην Ελλάδα δεν ήμουν πολιτικοποιημένος και δεν ανήκα σε καμία νεολαία, διότι δεν ασπαζόμουν τις πρακτικές τους. Γι' αυτό είμαι εντυπωσιασμένος από αυτή την κινητοποίηση». Προχθές, η διοίκηση του πανεπιστημίου έκοψε τη θέρμανση στους καταληψίες και λίγες ώρες μετά απενεργοποίησε και το Wi-Fi (ασύρματη πρόσβαση στο Διαδίκτυο), με σκοπό να τους αποθαρρύνει. Οι καθηγητές διαμαρτυρήθηκαν έντονα, κάνοντας λόγο για πρακτικές που καταργούν την ελεύθερη έκφραση, και η διοίκηση απεκατέστησε τη σύνδεση. Οι ακαδημαϊκοί άρχισαν μάλιστα να στηρίζουν και υλικά τους μαθητές τους, προσφέροντας εκ περιτροπής γεύματα. Από τη μεριά της, η διοίκηση προσέφυγε στη Δικαιοσύνη και κατάφερε να αποσπάσει την άδεια εισόδου στην αστυνομία για να απομακρύνει τους καταληψίες, κάτι που όμως δεν έχει γίνει και σύμφωνα με τα παιδιά, μάλλον δεν θα υλοποιηθεί ποτέ, λόγω της μαζικής συμμετοχής και της υποστήριξης από τους καθηγητές. Όπως λέει ο Άρης, αυτό που γίνεται σήμερα στην Αγγλία είναι «ανεπανάληπτο». Μαζί με το Κέιμπριτζ βρίσκονται σε παρόμοια μορφή κατάληψης άλλα 30 πανεπιστήμια, στα οποία οι διαλέξεις και οι συζητήσεις, με τη συμμετοχή κορυφαίων πανεπιστημιακών, είναι καθημερινό φαινόμενο. «Η συμμετοχή, η συλλογικότητα και η κοινή αντίδραση είναι τα όπλα των φοιτητών. Μόνον όλοι μαζί θα ακουστούμε».

Ο εξαίρετος Απόστολος Κουτρουμπέλης δεν χρειάζεται ούτε συστάσεις ήθους ούτε την υποστήριξη κανενός. Η εκτίμηση όλων των συναδέλφων στο πρόσωπο του και στο αθόρυβο, ουσιαστικό και καθημερινό έργο του στο κοινό των Φροντιστών είναι δεδομένη. Το ιστολόγιο αναδημοσιεύει σήμερα την επιστολή της παραίτησής του από τη διαχείριση του κόμβου των Φροντιστών γιατί θέλει να υπογραμμίσει τη συλλογική βλακεία που διακρίνει ένα πλήθος διακεκριμένων και ευφυών, κατά κανόνα και κατά τα άλλα, ανθρώπων. Στο κοινό των Φροντιστών δεν περισσεύουν στελέχη με την αξιοσύνη και την ταπεινότητα του Απόστολου. Η λογική των ομάδων που ηλιθίως επικυριαρχεί είναι ολοφάνερη όταν άνθρωποι με ήθος, προσφορά και ανιδιοτέλεια αναγκάζονται να πάνε σπίτι τους. Οι ευθύνες ασφαλώς θα αποδοθούν όμως όλοι περιμένουμε με απαίτηση ανάκλησης τη θέση των θεσμικών μας εκπροσώπων, ως ηθική τουλάχιστον υποχρέωση σε ένα συνάδελφο που όργωσε την Ελλάδα υπηρετώντας την εκπαιδευτική μας φυσιογνωμία. Δείτε την επιστολή παραίτησής του Αποστόλου που πρωτοαναρτήθηκε στη σελίδα του κόμβου «Ρωτάτε – Απαντάμε» την οποία επισκέπτονται χιλιάδες μαθητές!

Αγαπητοί Μαθητές,

Έπειτα από 10 περίπου μήνες από τη θέση αυτή, όταν ξεκίνησε μια πρωτοποριακή προσπάθεια για τα εκπαιδευτικά μας δεδομένα, ώστε ο κάθε μαθητής, γονέας, εκπαιδευτικός, να μπορεί να υποβάλλει ελεύθερα το οποιοδήποτε ερώτημά του που αφορά σε εκπαιδευτικά θέματα αλλά και σε θέματα επαγγελματικού προσανατολισμού.

Στο διάστημα αυτό, διατυπώθηκαν περισσότερες από 2500 ερωτήσεις – απαντήσεις κι έγινε – θέλω να πιστεύω – μια φιλότιμη και αξιόλογη προσπάθεια, ώστε όλοι οι ενδιαφερόμενοι να λάβουν ο καθένας ξεχωριστά άμεσα, έγκυρες και ξεκάθαρες απαντήσεις στα ερωτήματά τους, μέσα στα όρια βέβαια των προσωπικών μας γνώσεων και δυνατοτήτων.

Δυστυχώς, για λόγους που ξεπερνούν την προσωπική μου βούληση και διάθεση και με δεδομένο επίσημο πλέον πως, η παρουσία μου στη θέση αυτή αποτελεί "τεχνικό πρόβλημα", θεωρώ πως δεν υφίστανται πλέον τα "ηθικά" ερείσματα τα οποία ο ίδιος είχα θέσει στον εαυτό μου και τα οποία επέβαλαν την αδιάλειπτη, συνεχή αλλά και τιμητική συνάμα παρουσία μου στο νέο κόμβο της Ο.Ε.Φ.Ε., ώστε να αναγκάζομαι να παύσω την ενεργό συμμετοχή μου σ' αυτόν και να ανακοινώνω επίσημα την αποχώρησή μου.

Πεποίθησή μου αποτελεί το γεγονός πως, η συνέχεια της λειτουργίας τόσο του "Ρωτάτε – Απαντάμε" όσο και του κόμβου γενικότερα, θα συνεχιστεί ακόμη πιο δυναμικά, από τους πολλούς άξιους μαχόμενους εκπαιδευτικούς φροντιστές, που διαθέτουν τη γνώση, την εμπειρία αλλά προπάντων το απαραίτητο μεράκι και την άδολη αγάπη για τον έφηβο μαθητή.

Όσον με αφορά, πρόθεσή μου πλέον είναι, να συνεχίσω να καταθέτω διαδικτυακά την άποψή μου σε θέματα συναφούς περιεχομένου, μέσα από άλλη διαδικτυακή θέση η οποία προτίθεται να με φιλοξενήσει τις επόμενες ημέρες.

Τέλος, ευχαριστώ, μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου όλους τους γονείς, μαθητές και φοιτητές που με τίμησαν με τη συνεχή παρουσία τους όλους αυτούς τους μήνες αλλά προπάντων τους εκπαιδευτικούς φροντιστές για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν, δίδοντάς μου λόγο μέσα από το τιμητικό αυτό βήμα.

Αποστόλης Κουτρουμπέλης

Εκπαιδευτικός Φροντιστής

Παρακολουθώ με ιδιαίτερη προσοχή τα τεκταινόμενα αναφορικά με τις επερχόμενες επιχειρησιακές συμβάσεις και τον νέο ρόλο της διαιτησίας. Με την τραυματική εμπειρία μιας δεκαετίας σε μεσολαβήσεις, διαιτησίες και παράλογες διαδικασίες υποχρεωτικά επιβαλλόμενων εικονικών συμβάσεων συνειδητοποιώ το πώς και το γιατί μιας χρεωκοπίας. Οι μεσολαβητές και οι διαιτητές παρά τις επιφανείς οικονομικές τους σπουδές αποτύπωναν φανταστικές και εξωπραγματικές συμβάσεις δίκην ταρίφας, υπάκουοι στο πολιτικό δόγμα του κρατισμού που ονειρευόταν την κρατικοποίηση της ιδιωτικής οικονομίας. Οι συγκρίσεις με τις δημόσιες – κρατικές αντιπαροχές ως σταθερές αναφορές οδήγησαν στο γνωστό αποτέλεσμα. Σήμερα υπάρχουν συμβάσεις εργασίας τις οποίες ελάχιστοι συνεπείς, όπως ο υποφαινόμενος, τηρούν στο ακέραιο. Αυτοί οι ελάχιστοι συνεπείς, οι αποκαλούμενοι συνήθως αφελείς από το κράτος των παραγραφών και των περαιώσεων είναι τα υποζύγια της χρεωκοπημένης ιδεολογίας που επικυριάρχησε. Σ’ ένα θέατρο παραλόγου και σ’ ένα παιχνίδι εικονικής ευμάρειας δίκην «μονόπολης» και χρηματιστηρίου όλοι ήταν ευτυχείς. Τα συνδικάτα των εργαζομένων υποστήριζαν δημοσίως ότι έχουν σοβαρή σύμβαση και όχι κουρελόχαρτο και κρυφίως επαίροντο για τα μαύρα ιδιαίτερά τους. Ταυτόχρονα δεν παρέλειπαν να αναγράφουν στο καταστατικό τους ότι αγωνίζονται για να κλείσουν τα φροντιστήρια με τα οποία συνεργάζονται παραλλήλως με την ιδιαίτερη παραπαιδεία που με επαναστατικό δικαίωμα ασκούν. Οι μεσολαβητές εκώφευαν και εθελοτυφλούσαν στα πραγματικά στοιχεία της οικονομικής λειτουργίας του μέσου φροντιστηρίου των 60 μαθητών που ουδεμία κερδοφορία απέφερε παρά μόνο την πενιχρή ανταμοιβή των σκληρά εργαζομένων εταίρων του. Το ευρωπαϊκό μας κράτος πανηγύριζε τη σύγκλιση με τις άλλες οικονομίες με τη δημιουργική λογιστική και οι Διαιτητές σφύριζαν ποινές επί των αφελών και υπέρ των αμελών. Οι ευθύνες αφορούν ασφαλώς όλους όσους συνυπέγραφαν με την κουτή και πονηρή λογική της νεοελληνικής πρακτικής να μοιράσουμε εικονικούς μισθούς πριν παράξουμε αληθινές αξίες.