Πρότυπα Λύκεια ανά Δήμο

Με αφορμή τις επερχομένες διοικητικές αλλαγές στην αυτοδιοίκηση αλλά και τις σχεδιαζόμενες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις η κοινωνική απαίτηση για τη λειτουργία πρότυπων δημόσιων λυκείων ανά δήμο προβάλλει πλέον επιτακτική και αναγκαία. Η αριστεία στην παιδεία ως πολιτική επιλογή αλλά κυρίως ως κοινωνική απαίτηση ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση είναι ξανά στο προσκήνιο. Η κατάργηση των πρότυπων σχολείων μερικές δεκαετίες πριν ήταν στην πραγματικότητα μια επίθεση ενάντια σε εκείνους που δεν μπορούσαν να επιλέξουν τα ακριβά ιδιωτικά σχολεία. Μια πετυχημένη δημοσία έκφανση παιδείας καταργήθηκε στο όνομα ενός εξισωτικού λαϊκισμού. Αντί των «αντιδραστικών» εξετάσεων επιλογής στα παλαιά πρότυπα σχολεία προκρίθηκε η διαβλητή ενίοτε κλήρωση και αντί της αξιοκρατικής επιλογής των αρίστων εκπαιδευτικών ως διδασκόντων προκρίθηκαν οι ημέτεροι. Παρά την πολιτική ισοπέδωση των ιστορικών προτύπων σχολείων πολλά από αυτά αντιστάθηκαν και διατήρησαν σε ένα βαθμό την εκπαιδευτική τους ποιότητα και παράδοση. Ταυτόχρονα πολλά δημόσια σχολεία στις γειτονιές των μεγαλουπόλεων αλλά και σε πολλές πόλεις της ελληνικής περιφέρειας με παθιασμένους καθηγητές και φωτισμένους εκπαιδευτικούς ηγέτες ξεχώρισαν στην εκπαιδευτική φροντίδα των μαθητών τους. Τα σχολεία αυτά αποτελούν σταθερά τις τελευταίες δεκαετίες πόλο έλξης πολλών μαθητών οι γονείς των οποίων μετέρχονται κάθε τρόπο για να εγγράψουν τα τέκνα τους σε αυτά. Η κοινωνία αποστρέφεται την ισοπέδωση και δείχνει την επιλογή και την προτίμησή της σε όλους εκείνους που μοχθούν ιδιαιτέρως για το εκπαιδετικό αποτέλεσμα. Οι τοπικές κοινωνίες παντού γνωρίζουν και αναγνωρίζουν ποια δημόσια σχολεία διακρίνονται και σε ποιο βαθμό. Με βάση τα αριθμητικά δεδομένα ότι οι άριστοι μαθητές του ελληνικού σχολείου αποτελούν σήμερα ένα 20% του μαθητικού πληθυσμού μια ρεαλιστική και χρήσιμη πρόταση είναι η λειτουργία προτύπων σχολείων σε κάθε δήμο π.χ. σε κάθε «καλλικρατικό» δήμο στο οποίο λειτουργούν 4 έως 5 λύκεια το ένα μπορεί να μετεξελιχθεί σε πρότυπο και να συγκεντρώνει τους μαθητές που διακρίνονται. Για να προλάβουμε τις ενστάσεις των οπαδών του μορφωτικού εξισωτισμού υπογραμμίζουμε ότι η παιδεία είναι ζήτημα εκπαιδευτικής ωριμότητας και θέλησης. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες η δευτεροβάθμια βαθμίδα ξεκινάει για τους μαθητές που προηγούνται εκπαιδευτικά μετά από 6 χρόνια βασικής εκπαίδευσης και για άλλους μετά από 8 χρόνια. Στα βρετανικά σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης η λογοτεχνία διδάσκεται με ομαδοποίηση των μαθητών της ίδιας τάξης ανάλογα με το επίπεδο στο οποίο βρίσκονται. Με το πρίσμα αυτό αντί να είμαστε ίσοι στη μετριότητα οφείλουμε να δώσουμε ευκαιρίες εξέλιξης σε όσους ξεχωρίζουν και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις να μεγιστοποιήσουν την επιτυχία τους. Η μορφωτική αντίληψη δεν μπορεί πλέον να ομαδοποιεί τους μαθητές με το τυχαίο της αλφαβητικής τους κατάταξης και να προβάλλει τα χαρακτηριστικά της απόλυτης ομοιομορφίας. Η επαναφορά του θεσμού των προτύπων λυκείων και η περιφερειακή του εξάπλωση θα αναζωογονήσει ευεργετικά το ελληνικό σχολείο και θα δώσει περισσότερες ευκαιρίες στα χαρισματικά και ταλαντούχα παιδιά των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων.

Παναθλιότητες εκ Μεταγραφής

Σφοδρό φραστικό επεισόδιο σημειώθηκε στη Βουλή μεταξύ του υφυπουργού Παιδείας Γιάννη Πανάρετου και της βουλευτού του ΚΚΕ Λιάνας Κανέλλη, κατά τη συζήτηση επίκαιρης ερώτησης της βουλευτού σχετικά με τη χρηματοδότηση των ερευνητικών κέντρων. Ήταν στη φάση της δευτερολογίας του υφυπουργού, όταν η κ. Κανέλλη τον διέκοπτε συνεχώς. Τότε ο κ. Πανάρετος της είπε: «Εγώ ξέρω ότι ο τρόπος που μιλάνε οι κομμουνιστές είναι πάντα σοβαρός, ενώ σέβονται τον συνομιλητή τους. Δεν ξέρω, αν ισχύει και για τους εκ μεταγραφής κομμουνιστές.» «Εσείς δεν είστε Πανάρετος, αλλά πανάρετα πανάθλιος» του απάντησε η βουλευτής, για να ξεκινήσει ένα έντονο φραστικό επεισόδιο με ανοικτό το μικρόφωνο μόνον του υφυπουργού. «Δεν είναι τηλεόραση εδώ» είπε ο υφυπουργός, ενώ η κ. Κανέλλη ακούσθηκε να λέει ότι «εκείνος είναι που κάνει το σώου και είναι πανάθλιο». Το ιστολόγιο που διαθέτει μνήμη θυμήθηκε την πρώιμη Λιάνα μερικές δεκαετίες πριν στην Ομόνοια με τα σημαιάκια του ΚΟΔΗΣΟ! Ζούμε σε μια άθλια χώρα στην οποία όλοι είναι τιμητές χωρίς προτάσεις ρεαλισμού και συναίνεσης.

Η Αριστερή Θλίψη

Ο Γρηγόρης Ψαριανός ως «αριστερός» μαϊντανός επί παντός του επιστητού στην πρωινή τηλεοπτική εκπομπή του εθνικού μας λαϊκισμού είπε απευθυνόμενος σε μαθήτρια της Λεοντείου ότι το φροντιστήριο είναι ελληνική πατέντα και εφεύρεση. Σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα δεν υπάρχει τόνισε εμφατικά ο πολύς και βαρύς Γρηγόρης. Η «αριστερή θλίψη» είναι δεδομένη και ως διαχρονικός και ρομαντικός ψηφοφόρος της την έχω αποδεχθεί γιατί έχω την ουτοπική ελπίδα της αποκρατικοποίησής της.

Εκείνο όμως που με ενόχλησε ιδιαιτέρως ήταν η στάση ενός Περιστεριώτη δια βίου φροντιστή που απολάμβανε την προεκλογική προβολή στο ίδιο κανάλι. Ο Θεόδωρος Αρβανίτης συνάδελφος και Αντιδήμαρχος Παιδείας στο Περιστέρι, δεξί χέρι ενός άλλου φροντιστή, του Δημάρχου Ανδρέα Παχατουρίδη, δεν έκανε κανένα σχόλιο στις αρλούμπες της «αριστερής» θολούρας. Δεν με ενοχλεί ο πληθωρικός και άσχετος με την πολιτική δράση Ψαριανός, υβρίδιο του λαϊκισμού της κρατικής αριστεράς και του «φιλελευθερισμού» των μαλακών ουσιών και των πλαστικών αξιών. Με ενοχλεί ο Φροντιστής που αδυνατεί να υπερασπιστεί με σθένος την εκπαιδευτική του υπόσταση και προσφορά και αφήνει τους ψευτόμαγκες της «μαρξιστικής» άγνοιας να θριαμβεύουν.

Τον Δεκέμβριο στην Πορτογαλία θα προσκαλέσουμε και τον Ψαριανό για να δει τα ευρωπαϊκά φροντιστήρια σε όλο τους το μεγαλείο. Θα του στείλουμε και το βιβλίο «Η Ανατροπή του Ελληνικού Μύθου», αλλά ως φυσικός και αλληλέγγυος του Άλμπερτ θα αναφωνήσω θυμωμένος με τον εαυτό μας πρώτιστα «ευκολότερα διασπάται το άτομο από ότι η προκατάληψη».

Απλές Μηχανογραφικές Λογικές

Το θέμα των μηχανογραφικών είναι απλό και δεν κατανοούμε την ένταση. Η πλέον ρεαλιστική παιδαγωγική και οικονομική λύση είναι η ηλεκτρονική του κατάθεση τον μήνα Ιούλιο, κατά το πρότυπο της μετεγγραφικής διαδικασίας. Οι υποψήφιοι θα γνωρίζουν τις επιδόσεις τους και η πολιτεία θα εξοικονομήσει ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους. Το πλέον σημαντικό επιχείρημα όμως είναι ασφαλώς το γεγονός ότι στο τέλος του Ιουνίου ή στις αρχές του Ιουλίου υπάρχει ο χρόνος και η ηρεμία για τη λήψη της σωστής απόφασης. Οι τεχνολογικά «προχωρημένοι» ιθύνοντες της παιδείας έχουν εγκλωβιστεί αναιτίως. Το μηχανογραφικό απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή κατά τη συμπλήρωσή του και η πιθανή κατάθεσή του τον Μάρτιο θα αποτυπώσει τις πρώτες προτιμήσεις των υποψηφίων, αλλά δεν θα αποφύγουμε την τυχαία και αβασάνιστη συμπλήρωση στις χαμηλόβαθμες σχολές που έχουν όμως αξία και προοπτική. Αν μάλιστα θυμηθούμε με ποια επιχειρήματα επιλέχθηκε επί Αρσένη η συμπλήρωση μετά τις εξεταστικές δοκιμασίες, τότε θα κατανοήσουμε ευχερέστερα την πρόταση που καταθέτουμε. Για τη συνέχεια του κράτους ρε γαμώτο …

Ευσεβείς Πόθοι

Το 92% των Ελλήνων θεωρεί αναγκαία τη γνώση ξένης γλώσσας και ιδιαίτερα της αγγλικής, αλλά μόνο το 28% τη μαθαίνει στο δημόσιο σχολείο, αφού ο κύριος όγκος των παιδιών καταφεύγει στα φροντιστήρια.

Την κατάσταση αυτή δήλωσε ότι επιθυμεί να ανατρέψει η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, ώστε όλοι οι μαθητές να μαθαίνουν ξένες γλώσσες μέσα στο σχολείο και μάλιστα από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού και να παίρνουν το Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας όταν τελειώνουν το γυμνάσιο.

Όπως τόνισε χθες η υπουργός στο πλαίσιο της διημερίδας «Τα Αγγλικά στις πρώτες τάξεις του σχολείου», η διδασκαλία της ξένης γλώσσας θα γίνεται στο δημόσιο σχολείο με τρόπο ώστε «το παιδί να προετοιμάζεται να δώσει εξετάσεις για το Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας, να μη χρειάζεται φροντιστήρια».

Σημείωση του ιστολογίου: οι ευσεβείς πόθοι των κρατιστών για την εξαφάνιση της ιδιωτικής συνιστώσας είναι γνωστοί. Κάποτε όμως θα πρέπει να δώσουν λογαριασμό στον Έλληνα φορολογούμενο για τα ποσά που ξοδεύουν και το αποτέλεσμα που παράγουν, γιατί η αίσθηση όλων μας είναι ότι θυσιάζονται πολύτιμοι οικονομικοί πόροι χωρίς καμιά εκπαιδευτική αντιπαροχή.