Πικρές Αλήθειες

Με τα αποτελέσματα των εισαγωγικών εξετάσεων στα Πανεπιστήμια, με το προβοκατόρικο 0,9, με τις 22.000 κενά στα σχολεία μας (από συνταξιοδοτούμενους εκπαιδευτικούς κ.ά.), με τις άδειες των Κολεγίων ιδιόχρησης, με…, με…, ξαναθυμηθήκαμε αυτές τις μέρες την Εκπαίδευση. Και αρχίσαμε ξανά τις αναλύσεις και τις ερμηνείες. Περισπούδαστοι εκπαιδευτικοί «αναλυτές», εκφραστές συχνά διαφόρων κομματικών ιδεολογιών και ιδεοληψιών, προβαίνουν σε κοινότοπες αναλύσεις, χωρίς να μπαίνουν στην ουσία των προβλημάτων τής Παιδείας μας ή να προτείνουν λύσεις. Και όλα αυτά γιατί δεν μπορούμε (δεν θέλουμε;) σε αυτόν τον τόπο να αντιμετωπίσουμε, με σοβαρό και αποτελεσματικό τρόπο, μείζονα προβλήματα τής Παιδείας μας που «σέρνονται» επί χρόνια και γιατί δεν τολμούμε πολιτικοί και πολίτες, εκπαιδευτικοί και γονείς, η ελληνική κοινωνία γενικότερα, να αναλάβουμε τις ευθύνες που μάς αναλογούν, να πιέσουμε, να απαιτήσουμε, να φωνάξουμε να αλλάξει ριζικά το εκπαιδευτικό μας σύστημα και να αποκτήσουμε επί τέλους κι εμείς μια παιδεία ουσίας και ποιότητας. Δεν τολμούμε να δούμε και να πούμε μερικές πικρές αλήθειες. Ετσι έχουμε, τελικά, την παιδεία που μάς αξίζει, που αξίζει στην αδιαφορία, την ολιγωρία και την ακηδία μας. Ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης στο σημερινό Βήμα απαριθμεί πικρές αλήθειες σχετικές με την παιδεία μας.

Αλήθεια πρώτη: Δεν καταλαβαίνουμε ότι έχουμε ένα σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια που έχει τινάξει στον αέρα την καίρια βαθμίδα τής Μέσης Εκπαίδευσης, το Λύκειο; Κι αν το καταλαβαίνουμε- που τώρα φαίνεται ότι έστω και αργά άρχισαν να το καταλαβαίνουν όλοι-, τι κάνουμε; Με αχρηστευμένο το Λύκειο πού πάμε;

Αλήθεια δεύτερη: Το υπαρκτό γνωστό πρόβλημα τού (λειτουργικού) αναλφαβητισμού, με αποφοίτους Μέσης Εκπαίδευσης που δεν μπορούν να εκφραστούν προφορικά και γραπτά, δεν το γνωρίζουμε; Μάλλιασε η γλώσσα των εκπαιδευτικών να το επισημαίνουν. Τώρα το καταλάβαμε με το προβοκατόρικο 0,9 (από κάποιον πλακατζή υποψήφιο…) που ανοήτως γενικεύθηκε κι έγινε σημαία απαιδευσίας, παραβλέποντας τις χιλιάδες των πραγματικά αναλφάβητων που συναντάμε γύρω μας;

Αλήθεια τρίτη: Οτι οι μαθητές των σχολείων μας απεχθάνονται το σχολείο, ότι δεν το αγαπούν, δεν τους τραβάει τίποτε στο σχολείο που τους έχουμε φτιάξει, δεν μάς λέει τίποτε;

Αλήθεια τέταρτη: Οτι έχουμε καθιερώσει ένα σύστημα που φορτώνει τους μαθητές με όγκους αναφομοίωτων πληροφοριών, προορισμένων εξ υπαρχής να περάσουν στα τάρταρα τής λήθης και τής απώθησης διά τής οδού τής αποστήθισης, πληροφοριών συχνά εξεζητημένων έως άχρηστων που ποτέ δεν θα γίνουν χρήσιμες επεξεργασμένες γνώσεις οι οποίες θα μείνουν, αυτό δεν μάς γεμίζει με οδύνη και τύψεις για τις ευθύνες μας;

Αλήθεια πέμπτη: Μπορούμε να αισθανόμαστε ήσυχοι, όταν οι ηγεσίες και βασικά στελέχη των πολιτικών κομμάτων και τού πολιτικού μας κόσμου γενικότερα (με πολύ λίγες εξαιρέσεις) ιεραρχούν την Εκπαίδευση, την Παιδεία και τον Πολιτισμό, το τρίπτυχο τής ουσιαστικής ύπαρξης και τής προοπτικής ανάπτυξης κάθε ορθοφρονούντος λαού, στο χαμηλότερο σκαλί τής έμπρακτης μέριμνας και τής πολιτικής τους;

Αλήθεια έκτη: Είναι δυνατόν να έχεις ποιότητα διδασκαλίας στα σχολεία σου με εκπαιδευτικούς ανεπαρκώς καταρτισμένους για την Εκπαίδευση, σκανδαλωδώς ανεπιμόρφωτους και προκλητικά αναξιολόγητους, αλλά και με εκπαιδευτικούς κακοπληρωμένους σε σχέση με το δύσκολο έργο που καλούνται να επιτελέσουν και κοινωνικά υποβαθμισμένους; Μπορείς να έχεις μεγάλες απαιτήσεις χωρίς τις απαραίτητες προϋποθέσεις;

Αλήθεια έβδομη: Θα μπορέσουν ποτέ οι εκάστοτε υπουργοί Παιδείας να περάσουν από τις εξαγγελίες στην πράξη, να λάβουν γενναίες αποφάσεις, να ξεπεράσουν αυτό που- εσφαλμένα συνήθως- εκτιμούν ως πολιτικό κόστος (κυρίως για την προσωπική τους πολιτική καριέρα), να πείσουν με σωστά επιχειρήματα την κυβέρνησή τους και την κοινή γνώμη για ριζικές αλλαγές, να πολεμήσουν τα οργανωμένα συμφέροντα που αντιμάχονται τις αλλαγές και, τέλος, να αποτολμήσουν για μια φορά να παραιτηθούν, διαμαρτυρόμενοι όταν γίνονται όχημα και συνένοχοι για την παιδευτική υστέρηση ενός ολόκληρου λαού;

Αλήθεια όγδοη: Θα αντιληφθούν την ευθύνη τους οι ηγεσίες και τα στελέχη των συνδικαλιστικών οργάνων των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων, ώστε – ξεπερνώντας τις κομματικές ιδεολογίες και στάσεις τους και τις προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες τους που προκαλούν την αγανάκτηση των ίδιων των εκπαιδευτικών (ιδίως των νέων) και τής κοινής γνώμης- να μπορέσουν να αρθρώσουν ουσιαστικό, πειστικό, ακομμάτιστο εκπαιδευτικό λόγο; Μπορούν ποτέ να πείσουν κανέναν για τις προθέσεις τους, όταν μονίμως στηρίζουν την ήσσονα προσπάθεια και βρίσκονται συνεχώς στην άρνηση για κάθε ουσιαστική αλλαγή στην Παιδεία μας από όπου και αν προέρχεται; Δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι αυτοκαταργούνται στη συνείδηση τού κόσμου και απαξιώνουν εκ προοιμίου τον θεσμικό ρόλο τους;

Αλήθεια ένατη: Κι εμείς στα Πανεπιστήμια που μορφώνουμε τους εκπαιδευτικούς θα αντιληφθούμε τον ρόλο και τις ευθύνες μας για το πόσο καλά ετοιμάζουμε τους αυριανούς εκπαιδευτικούς, όταν αρνούμαστε ή αποφεύγουμε επί χρόνια να εφαρμόσουμε την ψυχοπαιδαγωγική κατάρτιση και ένα ειδικό πρόγραμμα επιστημονικής προετοιμασίας όσων θέλουν να εργαστούν στην Εκπαίδευση; Μήπως πιστεύουμε ότι λύθηκε το πρόβλημα με το ΑΣΕΠ και με τους ειδικούς φροντιστές που έχουν πλέον αναλάβει- με το αζημίωτο- τον ρόλο τής προετοιμασίας των υποψηφίων για τις εξετάσεις τού ΑΣΕΠ, υποκαθιστώντας τα Πανεπιστήμια;

* * * Γνωστές πικρές αλήθειες που ενοχλούν, που απωθούνται, που καταπνίγονται, ενώ «ενός έστι χρεία…», να τις συνειδητοποιήσουμε όλοι και να τις υπερβούμε με πράξεις.

Έξι Αλλαγές στις Μετεγγραφές

Οι αιτήσεις θα υποβάλλονται ηλεκτρονικά στις αρχές Οκτωβρίου και όχι τον Νοέμβριο, όπως ίσχυε μέχρι πέρυσι. Οι ενδιαφερόμενοι φοιτητές θα μαθαίνουν εντός μίας εβδομάδας αν έγινε δεκτή η αίτησή τους γράφει στο σημερινό Έθνος ο Μιχάλης Νιβολιανίτης. Έξι νέες ευεργετικές διατάξεις για τις μετεγγραφές φοιτητών έχει συμπεριλάβει στο νομοσχέδιο για τη Διά Βίου Μάθηση το υπουργείο Παιδείας, κάνοντας τη διαδικασία ταχύτερη και πιο αξιοκρατική. Συγκεκριμένα, οι αιτήσεις θα υποβάλλονται νωρίτερα από κάθε άλλη χρονιά, το «ξεσκαρτάρισμα» θα γίνεται εντός μίας εβδομάδας από το υπουργείο -με βάση και τα μόρια στις πανελλαδικές- ενώ οι ενδιαφερόμενοι θα μαθαίνουν σε χρόνο ρεκόρ (2,5 μήνες νωρίτερα από τα προηγούμενα έτη) αν έγινε δεκτή η αίτησή τους.

Στόχος του υπουργείου Παιδείας είναι να ολοκληρωθούν οι μετεγγραφές το ταχύτερο δυνατό και οι ενδιαφερόμενοι φοιτητές να ξεκινήσουν τα μαθήματά τους στο τμήμα υποδοχής, από το πρώτο κιόλας εξάμηνο. Την ίδια στιγμή, διευρύνεται ο αριθμός των ΤΕΙ που υπάγονται στο Λεκανοπέδιο Αττικής, αφού εκτός από τα ιδρύματα του Πειραιά και της Αθήνας, προστίθεται και το αντίστοιχο της Χαλκίδας. Αυτό γίνεται για την αποσυμφόρηση των ΤΕΙ Αθήνας – Πειραιά από τον μεγάλο όγκο σπουδαστών που δέχονται κάθε χρόνο και για να κατανεμηθούν οι μετεγγραφόμενοι από αρκετά τμήματα της περιφέρειας -αναλογικά με τον αριθμό εισακτέων του κάθε τμήματος υποδοχής- και στα τρία ιδρύματα.

Οι νέες διατάξεις που έχουν συμπεριληφθεί στο νομοσχέδιο που συζητείται στη Βουλή είναι οι εξής:

• Οι αιτήσεις θα υποβάλλονται στις αρχές Οκτωβρίου (πιθανότατα 1-10) και όχι το πρώτο δεκαπενθήμερο του Νοέμβρη που ίσχυε έως πέρυσι.

• Η αίτηση μετεγγραφής υποβάλλεται από τον ενδιαφερόμενο φοιτητή ή σπουδαστή ηλεκτρονικά, μετά την εγγραφή του στο τμήμα προέλευσης, σε ειδικά ανεπτυγμένο για τις μετεγγραφές πληροφοριακό σύστημα, ενώ η αίτηση επέχει τη μορφή υπεύθυνης δήλωσης του ενδιαφερομένου για την ακρίβεια των στοιχείων που δηλώνει. Μέχρι πέρυσι, οι αιτήσεις υποβάλλονταν στο τμήμα υποδοχής.

• Εντός εφτά ημερών από τη λήξη υποβολής των αιτήσεων, οι ενδιαφερόμενοι ειδοποιούνται για το αποτέλεσμα της αίτησής τους μέσω ηλεκτρονικού εγγράφου, ενώ τα προηγούμενα χρόνια μάθαιναν για το αν έγινε δεκτή η αίτηση, έως και 40 ημέρες μετά από τη λήξη της προθεσμίας υποβολής τους.

• Οι φοιτητές των οποίων οι αιτήσεις έχουν γίνει δεκτές, υποβάλλουν ακολούθως στο τμήμα υποδοχής τα πρωτότυπα όλων των απαιτούμενων κατά περίπτωση δικαιολογητικών για την απόδειξη των προϋποθέσεων μετεγγραφής.

• Ως ΤΕΙ του Λεκανοπεδίου Αττικής νοούνται τα τεχνολογικά ιδρύματα Αθήνας, Πειραιά και Χαλκίδας

• Σε περίπτωση που στα ομοειδή τμήματα που εδρεύουν στην ίδια γεωγραφική περιοχή υπάρχουν περισσότερες αιτήσεις από τον αριθμό που πρέπει να δεχτεί το καθένα -σύμφωνα με τα ποσοστά που ορίζει ο νόμος- γίνεται κατανομή των φοιτητών με κριτήριο τον συνολικό αριθμό μορίων που συγκέντρωσαν στις πανελλαδικές.

Δικαίωμα μετεγγραφής για φέτος, από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, έχουν τα τέκνα των γονέων των οποίων ο μέσος όρος του συνολικού οικογενειακού εισοδήματος των τριών τελευταίων ετών δεν υπερβαίνει το ποσό των 45 χιλιάδων ευρώ. Στις περιπτώσεις αυτές, δικαίωμα υποβολής έχουν και φοιτητές που βρίσκονται στο τρίτο εξάμηνο σπουδών, με την προϋπόθεση ότι έχουν εξεταστεί επιτυχώς στο τμήμα προέλευσης σε όλα τα υποχρεωτικά και επιλογής υποχρεωτικά μαθήματα των δύο πρώτων εξαμήνων.

Επισημαίνεται ότι οι μετεγγραφές για τους ανωτέρω δικαιούχους δεν επιτρέπεται να υπερβαίνουν συνολικά σε ποσοστό το 14% του αριθμού των εισακτέων στο τμήμα υποδοχής. Το ποσοστό αυτό κατανέμεται σε 4% για μετεγγραφές φοιτητών που βρίσκονται στο πρώτο εξάμηνο και σε 10% για όσους διανύουν το τρίτο εξάμηνο. Ειδικότερα, για τα τμήματα υποδοχής των πανεπιστημίων και ΤΕΙ του Λεκανοπεδίου Αττικής και του Νομού Θεσσαλονίκης, το συνολικό ποσοστό των μετεγγραφών είναι μικρότερο και δεν μπορεί να ξεπερνά το 9% του αριθμού εισακτέων στο τμήμα υποδοχής. Το 4% αφορά μετεγγραφές για το πρώτο εξάμηνο και το 5% φοιτητές που βρίσκονται στο τρίτο εξάμηνο.

Διευκρινίζεται ότι αν το σύνολο των αιτήσεων που έχει υποβληθεί για ένα τμήμα υπερβαίνει τον αριθμό που αντιστοιχεί στα παραπάνω ποσοστά, προηγούνται τα τέκνα των οικογενειών με τον μικρότερο μέσο όρο του συνολικού οικογενειακού εισοδήματος. Αν και αυτός είναι ίσος, λαμβάνεται υπόψη (για φοιτητές που βρίσκονται στο Α’ εξάμηνο) ο συνολικός αριθμός μορίων, ενώ για φοιτητές του Γ’ εξαμήνου, προσμετράται η συνολική βαθμολογία τους στο τμήμα προέλευσης στα δύο πρώτα εξάμηνα. Επισημαίνεται ότι για φοιτητές πολυμελών οικογενειών, συνεχίζουν να ισχύουν οι διατάξεις για μετεγγραφές χωρίς ποσοτικό περιορισμό.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις πρυτάνεων και προέδρων τεχνολογικών ιδρυμάτων, μόνο για την Αθήνα, οι μετεγγραφές αναμένεται ότι θα «αγγίξουν» τις 6.500 – 7.000. Το μεγαλύτερο «βάρος», αναλογικά με τον αριθμό εισακτέων που δέχονται απευθείας από τις πανελλαδικές, θα σηκώσουν τα ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά, αφού μπορεί να ξεπεράσουν συνολικά τις 3.000 μετεγγραφές.

Ωστόσο, δεν αποκλείεται να υπάρξει μία μικρή μείωση από την αρχική εκτίμηση, εξαιτίας του γεγονότος ότι οι σπουδαστές του ΤΕΙ Χαλκίδας δεν θα μπορούν πλέον να μετεγγράφονται προς αυτά τα ιδρύματα. Τα πανεπιστημιακά ιδρύματα της Αθήνας θα απορροφήσουν από μετεγγραφές περίπου 3.000 φοιτητές, με τους μισούς από αυτούς να πηγαίνουν στο Καποδιστριακό.

Οι Νεφέλες του Εθνικού Φροντιστηρίου

Την πρόταση δημιουργίας «Εθνικού Φροντιστηρίου» στα Λύκεια, το οποίο θα προετοιμάζει τους μαθητές για την εισαγωγή στην Ανώτατη Εκπαίδευση, επανέφερε μέσω του ΣΚΑΪ ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Θάνος Βερέμης. Όπως είπε οι νεοεισαχθέντες φοιτητές έχουν μεγάλα κενά καθώς θητεύουν στα φροντιστήρια που τους μαθαίνουν μόνο δεξιότητες για να μπουν στο πανεπιστήμιο! Ο κύριος Βερέμης φρόντισε να αδειάσει άκομψα τον κ. Μπαμπινιώτη αφού χαρακτήρισε άνευ περιεχομένου την πρόταση της «Επιτροπής Μπαμπινιώτη» για εισαγωγή φοιτητών στα πανεπιστήμια χωρίς εξετάσεις. Εμείς ως ιστολόγιο το μόνο που μπορούμε να προτείνουμε στον φίλτατο ιστορικό είναι να πάει την Κυριακή στο Ηρώδειο να δει τις «Νεφέλες» του Αριστοφάνη για να συνειδητοποιήσει τη διαχρονικότητα ενός θεσμού ως προς την αγοραία του προέλευση με την αληθινή έννοια του όρου.

Οι «Νεφέλες» παρουσιάστηκαν το 423 π.Χ., στα Μεγάλα Διονύσια και απέσπασαν το τρίτο βραβείο, αλλά αυτό δεν αρκούσε στον Αριστοφάνη ο οποίος πιστεύοντας στο έργο του, το διόρθωσε ριζικά με σκοπό να το παρουσιάσει εκ νέου στο κοινό. Οι «Νεφέλες» που μας σώζονται είναι η δεύτερη εκδοχή. Στο έργο αυτό, ο μεγάλος κωμωδιογράφος καυτηριάζει τα φροντιστήρια των σοφιστών στην Αθήνα αλλά και την παιδεία που παρείχε την εποχή εκείνη ο Σωκράτης! Εκθέτει τις αρνητικές συνέπειες που είχε η σύγχρονη σοφιστική κίνηση σε ιδιωτικό επίπεδο, τις επιδράσεις της σοφιστικής επιχειρηματολογίας στον χώρο της οικογένειας, ενώ -παράλληλα- παρουσιάζει διεξοδικά την υπονόμευση των πατροπαράδοτων ηθών και κανόνων, αναλύοντας την κρίση της ηθικής και της πολιτικής στην αθηναϊκή κοινωνία. Αιώνιες διαμάχες …

Ο Στρεψιάδης, ένας γέρος Αθηναίος, αναγκάστηκε να αφήσει το κτήμα του και να κλειστεί στην Αθήνα λόγω των συχνών επιδρομών που έκαναν οι Σπαρτιάτες στην Αττική, την περίοδο του Πελοποννησιακού Πολέμου. Παντρεμένος με μία αριστοκράτισσα Αθηναία απέκτησαν ένα γιο, τον Φειδιππίδη, που αναθρεμμένος σαν αριστοκράτης, έφτασε στο σημείο να καταχρεώσει τον πατέρα του με τις σπατάλες του. Στριμωγμένος ο Στρεψιάδης από τους δανειστές του παίρνει την απόφαση να στείλει τον γιο του στο Φροντιστήριο του Σωκράτη για να μάθει τον άδικο και τον δίκαιο λόγο, ώστε να μπορεί να δικαιώνεται στις δίκες και να γλιτώσει από τα διάφορα δανεικά και αγύριστα. Εις μάτην, όμως. Η τέχνη της διδαχής και οι τεχνικές της πρόσκαιρης επιτυχίας …

Θα μπορούσα να καλέσω τον κ. Βερέμη και στην ετήσια συνέλευση του Ομίλου για να συνειδητοποιήσει ότι στο φροντιστήριο διδάσκουν δάσκαλοι αγάπης και φροντίδας και όχι ταχυδακτυλουργοί και ζογκλέρ. Φοβάμαι όμως ότι «οι άνθρωποι δεν ακούνε ποτέ», όπως έλεγε ο Hemingway ακόμα και όταν οι φωνές διαπερνούν τους αιώνες.

Η Ελληνική Σοβιετική Παιδεία

Ο σοβιετικού τύπου σχεδιασμός έχει αποτύχει παντού στον κόσμο, αλλά μόνο στην Ελλάδα δεν εννοούμε να το καταλάβουμε, γράφει στη σημερινή Καθημερινή ο Πάσχος Μανδραβέλης. Τα αποτελέσματά του εμφανίζονται σαν φαρσοκωμωδία κάθε Αύγουστο και Σεπτέμβριο στα σχολεία. Έχουμε αναλογικά τους περισσότερους διδάσκοντες στον δυτικό κόσμο και μονίμως λείπουν δάσκαλοι και καθηγητές από τα σχολεία. Και περίπου σ’ ένα μήνα θα αρχίσει το σίριαλ με τα βιβλία. Μία υπηρεσία της Αθήνας θα βάλει σε φορτηγά εκατομμύρια βιβλία για να τα στείλει στις 16.000 σχολικές μονάδες της επικράτειας. Όπως είναι φυσικό κάπου θα πάνε περισσότερα βιβλία και θα πεταχτούν και κάπου θα λείψουν. Χρόνια τώρα αυτό γίνεται• απλώς τα κοινωνικά ευαίσθητα ΜΜΕ ποτέ δεν ασχολούνται με τις σπατάλες και γι’ αυτό θα κλαυθμυρίσουν για τις ελλείψεις.

Οποιοσδήποτε κεντρικός σχεδιασμός δεν πρόκειται να λύσει ποτέ τα προβλήματα της Παιδείας. Κι αυτό γιατί οι ανάγκες από περιοχή σε περιοχή, από σχολείο σε σχολείο είναι διαφορετικές και αλλάζουν διαρκώς. Σ’ αυτό το τεράστιο και δαιδαλώδες σύστημα με ένα κέντρο, αλλάζοντας απλώς μια παράμετρο για να διορθωθεί μια αρρυθμία κάπου, δημιουργούνται πολλαπλάσιες αρρυθμίες κάπου αλλού.

Δεν θα ήταν διαφορετικά αν οι τοπικές κοινωνίες με τους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων όριζαν τη λειτουργία των σχολείων μέσα στις γενικές γραμμές της στρατηγικής στην Παιδεία (μια δουλειά που πρέπει να κάνει το υπουργείο, αντί να ψάχνει πόσους γυμναστές έχει κάθε σχολείο). Καταρχήν θα δημιουργούνταν ντε φάκτο αξιολόγηση εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων. Αν π.χ. σε κάποιο λύκειο παρουσιάζεται υψηλό ποσοστό αποτυχίας στις πανελλαδικές, οι ίδιοι οι γονείς θα ψάξουν να βρουν την κακοδαιμονία και να τη διορθώσουν. Οι καθηγητές δεν θα είναι υπόλογοι σ’ έναν απρόσωπο μηχανισμό του υπουργείου, ο οποίος τελικά δεν αξιολογεί τίποτε, αλλά στους γείτονες και τους γνωστούς του. Θα φροντίζουν να επιτυγχάνουν τις καλύτερες δυνατές αποδόσεις. Οι πιθανές ελλείψεις θα εντοπίζονται και θα αντιμετωπίζονται πολύ πιο γρήγορα απ’ ό, τι σήμερα, που πρέπει να γίνει αναφορά στην περιφερειακή διεύθυνση, η περιφερειακή διεύθυνση θα στείλει το αίτημα στο υπουργείο, εκεί θα συσκεφθούν διάφοροι γραφειοκράτες και κάποια στιγμή (συνήθως μετά το τέλος της σχολικής χρονιάς) θα δεήσουν να δώσουν κάποια απάντηση.

Φυσικά 16.000 σχολικά συμβούλια και τριακόσιοι δήμοι δεν πρόκειται να παράγουν όλα και πάντα άριστες αποφάσεις. Αν και δεν μπορούμε ποτέ να γνωρίζουμε τι είναι «άριστη απόφαση», ξέρουμε ότι το συμφέρον θα τους οδηγήσει να πάρουν τις καλύτερες δυνατές αποφάσεις, διότι από αυτές εξαρτάται το μέλλον των παιδιών τους. Σε μια κεντρική διοίκηση οι αποφάσεις -θέλουμε δεν θέλουμε- θολώνουν από εξωγενείς παράγοντες. Είναι οι φιλοδοξίες του πολιτικού προσωπικού, τα ρουσφέτια των μηχανισμών (οι 19 γυμναστές σ’ ένα σχολείο της Κοζάνης δεν τοποθετήθηκαν από τον υπουργό αυτοπροσώπως • κάποιοι του μηχανισμού έβαλαν το χεράκι τους). Αλλά κι αν θεωρήσουμε ότι σε κάποιο γυμνάσιο του Κιλκίς ληφθεί μια λάθος απόφαση, αυτή θα επηρεάσει μόνο το συγκεκριμένο σχολείο. Μια λάθος απόφαση του υπουργείου θα επηρεάσει 16.000 σχολικές μονάδες• μαζί και το γυμνάσιο του Κιλκίς. Κι από τέτοιες χορτάσαμε. Αρκεί να κοιτάξουμε την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Παιδεία.

Προσυπογράφουμε τις απόψεις του αρθρογράφου, ο οποίος για ανάλογες απόψεις έχει στοχοποιηθεί από τους μακαρθικούς του εγχώριου σοβιετικού κρατισμού.