Το υγιές πλαίσιο του ανταγωνισμού είναι διαφορετικό για τον καθένα μας και ορίζεται κατά το δοκούν. Ένας συνάδελφος του τοπικού ανταγωνισμού μου έκανε κάποτε δριμεία παρατήρηση γιατί το φροντιστήριο στο οποίο είμαι μέτοχος διαφημίσθηκε με το επιθετικό σλόγκαν «διαφέρουμε». Σε τι διαφέρουμε συνάδελφε; Τι υπαινίσσεσαι; Προσπάθησα μερικά χρόνια αργότερα να απαντήσω μέσα από τις γραμμές του βιβλίου μου «Η Ανατροπή του Ελληνικού Μύθου» υπογραμμίζοντας και αποδεικνύοντας ότι η φροντιστηριακή υπηρεσία είναι κατά βάση παρόμοια αλλά με σημαντικές διαφορές στην ποιότητα και τον τρόπο της παροχής της. Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνει και ανανεώνει διαρκώς την αναγκαιότητά της. Ο αθέμιτος ανταγωνισμός βρίσκεται αλλού και όχι σε μια διαφημιστική ενέργεια του ανταγωνισμού την οποία εκλαμβάνουμε ως ιδιαίτερη και προσωπική απειλή όταν μας αιφνιδιάζει και ως προσωπική ευφυΐα όταν την σχεδιάζουμε και την υλοποιούμε. Όλοι μας χρησιμοποιούμε διαφορετικά και αντικρουόμενα επιχειρήματα για το ίδιο γεγονός ανάλογα με τη θέση μας. Τα παραδείγματα αναρίθμητα. Είμαστε υπέρ των συνεργασιών όταν τις επιχειρούμε και κατά όταν δεν τις επιλέγουμε. Είμαστε κατά της επίσημης προσομοίωσης όταν δεν συμμετέχουμε και υπογραμμίζουμε τη θεωρία των «καμμένων θεμάτων» που μας γελοιοποιεί. Είμαστε κατά των μεγάλων εκπτώσεων στις τιμές εκτός αν αποφασίσουμε να τις κάνουμε οι ίδιοι. Είμαστε υπέρ των συγγραφικών δικαιωμάτων όταν συγγράφουμε και διαθέτουμε τα βιβλία μας αλλά είμαστε ταυτόχρονα έτοιμοι να υποκλέψουμε από τα καινούρια βιβλία τις καλές ασκήσεις για εμπλουτίσουμε τις «δικές μας» σημειώσεις. Είμαστε δάσκαλοι επιχειρηματίες και θέλουμε να ανταμείβονται δίκαια οι υπηρεσίες μας αλλά βλέπουμε με μισό μάτι όσους παρέχουν υπηρεσίες σε εμάς. Είμαστε υπέρ των αόριστων συνεργατικών μορφών αλλά κατά του franchise. Είμαστε υπέρ της διαφήμισης όταν την επιχειρούμε εμείς και κατά όταν την επιχειρούν οι συνάδελφοί μας. Με επίκληση στη Λογική και για να διασκεδάσουμε το φόβο του ανταγωνισμού θέλω να απαντήσω στα μηνύματα καλών φίλων ως προέκταση των απαντήσεων της χθεσινής δημοσίευσης με την ομιλία του Simon Sinek την οποία σκοπίμως επέλεξα ως παραβολή αντί της ευθείας που πληγώνει. Ο πατέρας της σύγχρονης διαφήμισης John Nelson Wanamaker, έμπορος, θρησκευτικός ηγέτης και πολιτικός υπήρξε ένας άνθρωπος της καινοτομίας και των επιχειρήσεων. Η ρήση του, «ξέρω ότι τα μισά λεφτά που ξοδεύω για διαφήμιση πάνε χαμένα, αλλά δεν ξέρω ποιο μισό», είναι παρομοιώδης. Καμία επίκληση φόβου δεν απειλεί μια ποιοτική παροχή εκπαιδευτικών υπηρεσιών σ’ ένα υγιές πλαίσιο ανταγωνισμού. Η αγορά είναι ευλογία, δημοκρατία και επιβάλλει σε όλους μας την ανάγκη να γίνουμε καλύτεροι. Η κοινωνία επιλέγει άλλωστε εκείνους που λειτουργούν επιθετικά στις ανάγκες της. Ο «εχθρός» δε βρίσκεται εντός των τειχών.
Υ.Γ. Με την ευκαιρία αυτής της επικοινωνίας το ιστολόγιο σας ενημερώνει ότι διερευνά τη διοργάνωση ενός αυτοχρηματοδοτούμενου ανατρεπτικού σεμιναρίου role playings τον Ιούλιο με μέγιστο αριθμό συμμετεχόντων τα 20 άτομα με θέμα την εκπαιδευτική ηγεσία και τη διαχείριση κρίσεων. Όσοι ενδιαφερόμενοι αποστείλατε μηνύμα στα hagitegas@pedio.gr
