Το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου στις 12.00 στην Αίθουσα Λόγου της Στοάς του Βιβλίου θα πραγματοποιηθεί η παρουσίαση του βιβλίου «Θέματα Φυσικής – Παρανοήσεις και Προτάσεις Υπέρβασής τους» του Θρασύβουλου Μαχαίρα. Μεταξύ των ομιλητών εκτός από τον εξαίρετο φροντιστή, τον δικό μας, Σταύρο Λέτη, ο ερευνητικός Διονύσης Μάργαρης, ο συγγραφέας Γιώργος Παναγιωτακόπουλος και ο Θοδωρής Παπασγουρίδης. Η εκδήλωση – όπως και το ίδιο το βιβλίο – παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για όλους όσους διδάσκουν το μάθημα. Η δυσκολία της προσέλευσης των Φροντιστών δεδομένη λόγω του διδακτικού φόρτου της ημέρας όμως η εξαίρεση επιβεβλημένη. Σε κάθε περίπτωση η επανάληψη της εκδήλωσης σε φροντιστηριακό χρόνο αποτελεί πρόταση και πρόσκληση στο συγγραφέα και στους διακεκριμένους ομιλητές. Καλό ταξίδι σ’ένα βιβλίο που απουσιάζει από τη βιβλιογραφία του μαθήματος.
Κυκλοφόρησε το Ημερολόγιο της Ο.Ε.Φ.Ε.
1910. 2010. Αφιερωμένο στη συμπλήρωση 100 χρόνων από την είσοδο του Ελευθερίου Βενιζέλου στην Ελλαδική πολιτική ζωή η Ο.Ε.Φ.Ε. κυκλοφόρησε το Ετήσιο Ημερολόγιο της. Με ένθετο CD αναφορικά με την Κρητική Πολιτεία του Βενιζέλου, με την επιμέλεια της Στέλλας Αλιγιζάκη και τη συνδρομή του Νίκου Παπαδάκη από το Εθνικό Ίδρυμα Μελετών και Ερευνών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» το ημερολόγιο της Ο.Ε.Φ.Ε είναι εξαιρετικά επίκαιρο σε μια εποχή θολών οραμάτων και δυσδιάκριτων αξιών. Αντιγράφουμε το μήνυμα των Ελλήνων Φροντιστών από το οπισθόφυλλο και συγχαίρουμε για μια ακόμη φορά την εικαστική δημιουργία του Παναγιώτη.
«Το όραμα μιας καλύτερης Ελλάδας το 2010 είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με τον αγώνα για την αναβάθμιση της ελληνικής παιδείας, που καθημερινά δίνουμε όλοι εμείς οι εκπαιδευτικοί από το δικό του μετερίζι καθένας. Η ποιότητα της διδακτικής πράξης και η αξιοποίηση κάθε χαρισματικού δασκάλου είναι τα μέσα, για να υλοποιήσουμε στην εποχή μας τη δική μας Μεγάλη Ιδέα και να φέρουμε την Ελλάδα στην πρώτη γραμμή της πανευρωπαϊκής συνεργασίας και της διεθνούς ανταγωνιστικότητας»
« Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδας»
Τα Οκτώ Μυστικά της Επιτυχίας…
Κυριακή πρωί στο διαγώνισμα, μετά από μια κοπιαστική Σαββατιάτικη ενημέρωση, την τελευταία για το χρόνο που απέρχεται, φορτωμένος με την αγωνία των γονέων για το μέλλον και την επιτυχία των παιδιών τους, μαζεύοντας υλικό για τα σεμινάρια της επόμενης περιόδου ανακάλυψα στο TED (www.ted.com) μια υπέροχη τρίλεπτη ομιλία του Richard John μεταφρασμένη στα ελληνικά από τον Δημήτρη Μαλέα και την Παναγιώτα Χατζηϊωάννου.
Ένα χρήσιμο τρίλεπτο όχι μόνο για τους μαθητές μας αλλά και για όλους εκείνους που προσδοκούν την επαγγελματική επιτυχία και την καταξίωση στον ελάχιστο χρόνο και με την μικρότερη προσπάθεια…
Κρατώ ως υποσημείωση τη ρήση του κ. John «αυτή είναι μια τρίλεπτη περίληψη μιας δίωρης παρουσίασης που δίνω στους μαθητές του λυκείου»… Δείτε το video με προσοχή επιλέγοντας ελληνικούς υπότιτλους!
Η Ιστορία Διχάζει…
Σε «μάχη υπέρ ή κατά του σκοταδισμού» εξελίσσεται στη Γαλλία η πρόθεση του Λυκ Σατέλ, υπουργού Παιδείας της κυβέρνησης του προέδρου Νικολά Σαρκοζί, να καταργήσει την υποχρεωτική διδασκαλία της Ιστορίας ως μαθήματος «κορμού» (τηρουμένων των αναλογιών με τα ελληνικά δεδομένα) στην τελευταία τάξη του Λυκείου για όσους μαθητές επιλέγουν τη θετική κατεύθυνση. Το σημερινό «Βήμα» περιγράφει την ιστορική αναμέτρηση η οποία αποδεικνύει ότι η Ιστορία διχάζει με δόσεις εθνικιστικής υπερβολής όχι μόνο τους Γάλλους …
Καθηγητές, ακαδημαϊκοί, συγγραφείς, καλλιτέχνες αλλά και σχεδόν σύσσωμη η αντιπολίτευση, με επικεφαλής επιφανή στελέχη των Σοσιαλιστών όπως ο Τζακ Λανγκ , αντιδρούν στο νομοσχέδιο το οποίο παρουσίασε χθες ο γάλλος υπουργός ενώπιον του Ανώτατου Συμβουλίου Εκπαίδευσης. Προβλέπει την κατάργηση του ενιαίου μαθήματος της «Ιστορίας και Γεωγραφίας» (αποτελούν μια ενότητα στη γαλλική μέση εκπαίδευση) για τη θετική (τη λεγόμενη «επιστημονική») κατεύθυνση της τελευταίας τάξης του Λυκείου. Θα παραμείνει μόνο ως μάθημα «επιλογής» για δύο διδακτικές ώρες την εβδομάδα.
Αντιθέτως για τη Β΄ Λυκείου το ίδιο μάθημα θα διδάσκεται και στις τρεις κατευθύνσεις (Φιλολογία, Οικονομία και Κοινωνικές Επιστήμες, Θετικές Επιστήμες) τέσσερις ώρες. Αυτό σημαίνει ότι θα αντισταθμίζονται οι χαμένες ώρες της Γ΄ Λυκείου καθώς σύμφωνα με το ισχύον σύστημα η διδασκαλία της Ιστορίας στη θετική κατεύθυνση έχει ήδη περιορισθεί στις δύο ώρες εβδομαδιαίως.
«Η απόφαση του κυρίου υπουργού Παιδείας η οποία εντάσσεται στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης δεν μπορεί παρά να προκαλέσει έκπληξη για την ασυμφωνία της με τις προφανείς ανάγκες μόρφωσης των νέων της Γαλλίας στο ξεκίνημα του 21ου αιώνα» αναφέρει το «κατηγορώ» που συνυπέγραψαν άνθρωποι του πνεύματος όπως ο ιστορικός Ζακ Λε Γκοφ και οι φιλόσοφοι Μισέλ Ονφρέ και Αλέν Φινκιελκρό και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Journal du Dimanch».
Οι υπογράφοντες επισημαίνουν τους «κινδύνους από την κοντόφθαλμη και χρησιμοθηρική λογική» της πρότασης, υπογραμμίζοντας ότι η διδασκαλία της Ιστορίας «είναι απαραίτητη για τον προσανατολισμό του σημερινού ανθρώπου την ώρα της παγκοσμιοποίησης».
Εφόσον το κείμενο κατατεθεί στο κοινοβούλιο και υιοθετηθεί από την πλειοψηφία οι προτεινόμενες αλλαγές θα τεθούν σε εφαρμογή σταδιακά από τη σχολική χρονιά 2011/12.
Με το μέτωπο των διανοουμένων συντάχθηκαν ηγετικά στελέχη της Αριστεράς όπως η επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος Μαρτίν Ομπρί, η Σεγκολέν Ρουαγιάλ καθώς και ένας βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος UΜΡ. Από την πλευρά του ο κ. Σατέλ υπεραμύνθηκε των αλλαγών, εμμένοντας κυρίως στο ότι προτάσσεται απλώς «αναδιανομή» της διδακτέας ύλης. «Ακόμη και αν δεν διδαχθούν Ιστορία σε μια τάξη δεν νομίζω ότι οι μαθητές θα μείνουν αγράμματοι» δήλωσε ο υπουργός. Μοιρασμένες ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα εμφανίζονται οι ενώσεις των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης ενώ υπέρ της «μεταρρύθμισης Σατέλ» συντάσσεται μερίδα πανεπιστημιακών.
Η γαλλική εφημερίδα «Le Μondes» φιλοξενεί άρθρο του επιφανούς γάλλου επιστήμονα ΖανΜπατίστ Αντρέ, μέλους του κέντρου επιστημονικών ερευνών CΝRS, στο οποίο ο αρθρογράφος διερωτάται γιατί οι συμπατριώτες του δεν αντέδρασαν σε αντίστοιχη πρόταση κατάργησης της Χημείας, της Βιολογίας και της Φυσικής, η οποία διατυπώθηκε την περασμένη χρονιά. «Πώς νοείται η θέση ενός ανθρώπου στον σημερινό κόσμο όταν αγνοεί τη θεωρία της εξέλιξης;» καταλήγει ο κ. Αντρέ.
Η Υπεροψία των … Αδέξιων
Έκπληκτοι οι πολίτες της χώρας παρακολουθούν το χρονικό της προαναγγελθείσας χρεοκοπίας σε όλα τα επίπεδα: στην οικονομία, τη διοίκηση και πρωτίστως στην παιδεία. Η παραοικονομία καλπάζει, η διαφθορά και ο χρηματισμός θριαμβεύουν προκαλώντας τον τρόμο ακόμα και σε αυτούς τους αποξενωμένους από την καθημερινότητα «ιθύνοντες». Το ασφαλιστικό με την πολιτική ανικανότητα δεκαετιών οδεύει με μαθηματική ακρίβεια σε μια κατώτατη σύνταξη πείνας μετασοσιαλιστικού ρεαλισμού. Οι πολιτικοί μας «ηγέτες» αδυνατούν να αντιληφθούν το γενικό μπάχαλο της χώρας και τον κοινωνικό αναβρασμό. Το γνωστό τροπάρι του αριστεροδεξιού λαϊκισμού και τα αντιφατικά μέτρα που εξαγγέλλονται προμηνύουν την μεγάλη επίθεση του κρατισμού στις αξίες που παράγει η ιδιωτική οικονομία. Η απογευματινή παραοικονομία και η διαφθορά που προκύπτει από το σώμα του ενός εκατομμυρίου και πλέον κρατικών υπαλλήλων αντιθέτως συνεχίζει να βρίσκεται στο απυρόβλητο. Η χρεοκοπία κυριαρχεί σ’ όλο το πολιτικό φάσμα χωρίς εξαίρεση και ελπίδα. Οι δογματικοί παραληρούν, οι «ανανέωτες» κρύβουν επιμελώς τον προγραμματικό τους λόγο, οι εναλλασσόμενες κυβερνήσεις προσπαθούν επί ματαίω να απαντήσουν στο ερώτημα «τις πταίει» και αδυνατούν να δώσουν λύσεις ρεαλισμού και αξιοκρατίας. Η χρεοκοπία που βιώνουμε δεν είναι όμως η χρεοκοπία του πολιτισμού μας, της δημοκρατίας μας και των οικουμενικών ιδανικών μας. Είναι η χρεοκοπία των Αδέξιων της κορυφής που εκπροσωπούν τους αδέξιους μιας κοινωνικής συντεχνιακής βάσης που οι ίδιοι διαμόρφωσαν με επιδόματα λαϊκισμού και δήθεν προοδευτικού «εξισωτισμού». Η νέα κυβέρνηση έχει το μικρό περιθώριο να κάνει μεγάλες τομές και ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Διαφορετικά η τελευταία χώρα του υπαρκτού κρατισμού μοιραία θα καταρρεύσει κατά το παράδειγμα των γειτονικών κρατών είκοσι χρόνια πριν. Η ιστορία δεν μας έχει κατατάξει τελεσίδικα στη χορεία των αναπτυγμένων και των πλουσίων του Βαλκανικού νότου και εκδικείται όσους δεν έχουν διδαχθεί από τις μεγάλες ανατροπές στις οποίες αρέσκεται όταν κυριαρχεί η υπεροψία των αδέξιων.