Διαβάζω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το νέο βιβλίο του Λευτέρη Τσίλογλου για την φροντιστηριακή ιστορία και ανακαλύπτω εκπληκτικές όψεις μιας εκπαιδευτικής πραγματικότητας που ουδέποτε εξιστορήθηκε.
Ποιος αλήθεια γνωρίζει ότι η Ελεύθερη Πρόσβαση έγινε πράξη στην Κατοχή; Η κίτρινη από τον χρόνο "Καθημερινή" του '78 σαράντα χρόνια αργότερα μας θυμίζει τον διαχρονικό πλειστηριασμό στον οποίο κάποιοι πλειοδοτούν και σήμερα.
Να τι μας λέει ο συγγραφέας:
«Το υπουργείο Παιδείας τον Ιούλιο του 1941 ανακοινώνει ότι για την ακαδημαϊκή χρονιά 1941-1942 θα επιτρέψει την εγγραφή επιλαχόντων στις εισιτήριες εξετάσεις της προηγούμενης χρονιάς 1940-1941.Λίγο αργότερα διευκρινίζεται ότι τον Ιανουάριο του 1942 θα γίνουν νέες εισιτήριες εξετάσεις. Αυτό, τελικά, μεταφράστηκε σε ελεύθερη πρόσβαση, αν λάβουμε υπόψη ότι στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, τη χρονιά 1941-1942, γράφτηκαν συνολικά 11.930 απόφοιτοι Γυμνασίου! Τη μερίδα του λέοντος κατείχε η Νομική με 8.590 εγγραφές (72%). Ακολούθησε η Ιατρική με 1860 (15,5%). Το Χημικό με 746, το Μαθηματικό με 173, η Φιλοσοφική με 142, η Θεολογική με 114, το Οδοντιατρικό Σχολείο με 108, το Φυσικό με 60, το Φαρμακευτικό με 40 και τέλος το Φυσιογνωστικό με 7.»
Τα στοιχεία αφορούν τους ρομαντικούς ή αφελείς οπαδούς της ελεύθερης πρόσβασης που θωπεύει τη λαϊκή ρύση «μωρέ ας μπει το παιδί στη Νομική και βλέπουμε…»
Φίλτατε σύντροφε Λευτέρη αν το 1942 γράφθηκαν με ελεύθερη είσοδο στην Νομική της Αθήνας 8.590 απόφοιτοι Γυμνασίου, σήμερα θα γράφονταν 85.900! Ελλάς το μεγαλείο σου!