Το «ιστολόγιο ενός φροντιστή» αισθητικά ανανεωμένο και λειτουργικά αναβαθμισμένο υπογραμμίζει με σύνεση και τόλμη τους αγώνες και τις αγωνίες των μαχόμενων δασκάλων του φροντιστηριακού μαυροπίνακα.
Η ανατροπή των κατεστημένων αντιλήψεων των πολιτικών θεραπόντων της κρατικής παιδείας και όσων επικαλούνται την ταξικότητα της εκπαίδευσης με επικριτικές αναφορές στα φροντιστήρια είναι μια συλλογική μάχη που απαιτεί την προσωπική στοίχιση όλων μας…
Ο καθένας μας μπορεί να σταθεί αρωγός στη συντεταγμένη μας εκπροσώπηση όχι μόνο με την αυτονόητη ποιότητα και την επαγγελματική νομιμοφροσύνη των εκπαιδευτικών του υπηρεσιών αλλά και με τις απλές ενέργειες άμεσης προβολής των θέσεων, του έργου και της ιστορίας των φροντιστών.
Γιατί για παράδειγμα να μην προμηθευτεί κάθε φροντιστήριο μερικά αντίτυπα του ετήσιου ημερολογίου της Ο.Ε.Φ.Ε. που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες και αναδεικνύει συστηματικά την ιστορία και τη φιλοσοφία του φροντιστηριακού θεσμού;
Γιατί να μην υπάρχουν σε κάθε φροντιστηριακή βιβλιοθήκη τα βιβλία με τα θέματα της Προσομοίωσης που κυκλοφορούν από την Ελληνοεκδοτική;
Γιατί να μην αποτελούν σταθερά και συστηματικά τα βιβλία του Τσίλογλου το δώρο του φροντιστηρίου μας στους Διευθυντές των σχολείων, στους Προϊσταμένους των Διευθύνσεων της Δευτεροβάθμιας, στα μέλη των ΠΥΣΔΕ που συμμετέχουμε, στους καθηγητές μας, στους γονείς των μαθητών μας και σε όλους εκείνους που συστηματικά και ηθελημένα ενίοτε, αγνοούν την ιστορία και την εκπαιδευτική εξισωτική προσφορά του ελληνικού φροντιστηρίου;
Οι εκδόσεις του χώρου μας από το ημερολόγιο της Ο.Ε.Φ.Ε μέχρι την «Ανατροπή του Ελληνικού Μύθου» αποτελούν ένα αποτελεσματικό μέσο και η διάδοσή τους είναι η ελάχιστη υποχρέωση του καθενός μας.
Πριν διαμαρτυρηθούμε για την εχθρική στάση της πολιτείας πρέπει να αναλογιστούμε το προσωπικό μας χρέος γιατί όπως εύστοχα λέει ο Μιχάλης το μέλλον του φροντιστηριακού θεσμού θα κριθεί όχι από το τι θα πράξει για μας το συμπλεγματικό πολιτικό σύστημα αλλά από το τι θα πράξουμε εμείς για τον εαυτό μας, την κοινωνία και την παιδεία.
Χωρίς τη φροντιστηριακή ασθένεια του πεσιμισμού, χωρίς το σύνδρομο μιας ηττοπαθούς ημιεπαγγελματικής μοιρολατρίας, χωρίς την αυτοτροφοδοτούμενη ανασφάλεια που ενσπείρουν ορισμένοι έστω και καλοπροαίρετα μπορούμε βάσιμα να αισιοδοξούμε. Οι εκδόσεις της Ο.Ε.Φ.Ε εμπεριέχουν άλλωστε το αποδεικτικό υλικό της διαχρονικότητας του θεσμού σ’ολόκληρο τον κόσμο…
Ας απομονώσουμε τις υπαρκτές και δυσφημιστικές για τον κλάδο λογικές της αρπαχτής, της πειρατείας, των ημιαποδείξεων , του αθέμιτου ανταγωνισμού, της γκρίζας εργασίας και της κουτοπόνηρης άρνησης μιας αναγκαίας δομικής μετεξέλιξης με συστήματα ποιότητας και ολοκληρωμένες υπηρεσίες πολυμετοχικών σχημάτων.
Ας πάψουμε να γκρινιάζουμε για τις όποιες συλλογικές ανεπάρκειες όταν εμείς είμαστε αδρανείς μηδενίζοντας το έργο εκείνων που πραγματικά μοχθούν. Δεν αρκεί το δικαίωμα της τηλεφωνικής κριτικής χωρίς την προσωπική συμβολή και κατάθεση. Το δόγμα «οφείλουμε να γίνουμε καλύτεροι» μας αφορά όλους χωρίς καμία εξαίρεση και το «ιστολόγιο ενός φροντιστή» όχι ως από καθέδρας τιμητής αλλά με συνειδητή διάθεση κριτικής και αυτοκριτικής πρωτίστως, θα συνεχίζει να γράφει χωρίς θωπείες συντεχνιακής αυταρέσκειας…
Υ.Γ. Μην ξεχάσετε να ψηφίσετε στις τακτικές δημοσκοπήσεις που εγκαινιάζει το ιστολόγιο και ασφαλώς αναμένουμε τις απόψεις σας και τις προτάσεις σας για επικίνδυνα γκάλοπ με χιούμορ και αυτοσαρκασμό.
Γιώργο καλησπέρα σε παρακολουθώ ανελιπώς
όπως βλέπεις.
Εχω να κάνω μια πρόταση στην οεφε. Να θέσει το ζήτημα των ιδιαιτέρων μαθημάτων από τους διορισμένους πολιτικά όχι νομικά. Δηλαδή να υπάρξει μια διαφημιστική καμπάνια με τηλεοπτικά σπότ φυλλάδια αγορασμένες σελίδες στο κυριακάτικο τύπο σε στύλ << κοινωνία αντιστάσου μη εμπορευματοποιείς άλλο το δημόσιο σχολείο ……>>,Ωστε να το θέσουμε το ζήτημα στη κεντρική πολιτική κουβέντα εμείς δεν
έχουμε να χάσουμε. Ας το δεί η οεφε ας δει το κόστος και εδώ είμαστε όλοι να αναλάβουμε οικονομικά ότι μας αναλογεί.