Δημόσιο χρήμα και ιδιωτική επιλογή

Ο «ιερός πόλεμος» των φροντιστηρίων – που υπαινίχθηκε η παράπλευρη στήλη στην προηγούμενη έκδοση – ενάντια στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ και στις επιλογές της, είχε ως έναυσμα μια αντιδεοντολογική και ανταγωνιστική τηλεοπτική διαφήμιση για την προβολή της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης που έφθασε να προβάλλεται μάλιστα ως «κοινωνικό μήνυμα» ατελώς με τις ευλογίες Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου!

Η διαφήμιση απαξίωνε με αφοριστικούς όρους μαθητικής διαλέκτου τα φροντιστήρια αναδεικνύοντας τα συμπλέγματα κάποιων «αριστερών» κυβερνητικών συνειδήσεων που έχασαν τις αντιστάσεις τους σε πολλά θέματα, αλλά εξακολουθούν να θωπεύουν το κοινό αίσθημα με μύθους άλλων δεκαετιών, διασπαθίζοντας πολύτιμους πόρους – εθνικούς και κοινοτικούς – που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν καλύτερα καθώς έχουμε φθάσει στο φαινόμενο οι γονείς – πλούσιοι και φτωχοί – να πληρώνουν δυο φορές: μια για υπηρεσίες μιας αναποτελεσματικής και υποβαθμισμένης κρατικής παιδείας και άλλη μια για τη φοίτηση των παιδιών τους σε ιδιωτικά σχολεία και φροντιστήρια που είναι απαραίτητα για τις γενικές εξετάσεις που το ίδιο το Λύκειο απαιτεί.

Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ επιχειρεί για πολλοστή φορά να υλοποιήσει ιδέα του εθνικού φροντιστηρίου με υλικά κατεδάφισης, χωρίς να συνειδητοποιεί την αδυναμία των δομών του και του ίδιου του σχολείου.  Όλοι γνωρίζουν ότι στο κρατικό σχολείο δεν έχουν διασφαλισθεί οι προϋποθέσεις  της καλής λειτουργίας του.  Μεσούντος του Οκτωβρίου πολλά Λύκεια δεν έχουν σταθεροποιήσει το πρόγραμμα των μαθημάτων τους και το επιτελείο των διδασκόντων καθηγητών, καθώς οι ελλείψεις δεν επισημάνθηκαν έγκαιρα, με αποτέλεσμα την απώλεια ενός σημαντικού μέρους των διδακτικών ωρών.  Ακόμη όμως και όταν όλα αυτά τακτοποιηθούν ξαναζεί κανένας την πολύχρονη τραγωδία της καθυστερημένης παράδοσης των βιβλίων, που αδρανοποιεί την εκπαιδευτική διαδικασία, σε πολλά μαθήματα αυξημένης βαρύτητας.

Είναι λογικό ένα τέτοιο σχολείο να αδυνατεί να υλοποιήσει τα προγράμματα της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης.

Η πρόταση των φροντιστών είναι απλή: αν θέλει το Υπουργείο Παιδείας να εφαρμόσει πραγματικά αποτελεσματική διδακτική στήριξη δεν έχει παρά να δώσει τα χρήματα στους γονείς και ειδικά στους φτωχότερους με μορφή κουπονιών και να επιλέξουν αυτοί και τα παιδιά τους με ποιον τρόπο θα προετοιμασθούν καλύτερα.  Δημόσιο Χρήμα και Ιδιωτική Επιλογή.

Η «μαύρη παιδεία» και τα υπερκέρδη της δεν αφορούν τις νομικές εκπαιδευτικές φροντιστηριακές μονάδες και τα ιδιωτικά σχολεία που δίνουν τη μάχη της ποιότητας στην εκπαίδευση.  Τα αφορολόγητα υπερκέρδη των ιδιαίτερων μαθημάτων που στρατολογούν την πελατεία τους με το δέλεαρ προφορικού βαθμού ξεπέρασαν τα 250 δις˙   τη χρονιά που πέρασε και αυτή την πραγματικότητα κανείς αρμόδιος δεν μπορεί να εξακολουθεί να αγνοεί και να υποθάλπει.  Η επερχόμενη απελευθέρωση της εκπαίδευσης θα αναδείξει τις ζωντανές δυνάμεις που είναι έξω από την κουλτούρα του εξισωτισμού και των τυπικών προσόντων και θα επιβάλλει ταυτόχρονα μια άλλη αντίληψη στην χρηματοδότηση των εκπαιδευτικών υπηρεσιών˙  αυτή την αλλαγή οφείλουν να συνειδητοποιήσουν οι ιθύνοντες, για να μην γίνουμε οι ουραγοί των εξελίξεων στη δημιουργία ανθρώπινου κεφαλαίου και το διεθνές παράδειγμα του οικονομικού παραλογισμού.